به گزارش مشرق، ازجمله موضوعات قابل بررسی انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم، ترکیب نامزدهای آن و چالش‌های پیش روی آنها است. عباس سلیمی‌نمین، کارشناس مسائل سیاسی کار اصولگرایان برای این دور از انتخابات را به دلیل اجماع نداشتن روی یک نامزد سخت می‌داند و توضیحاتی در این باره داده است که در ادامه می‌خوانید.

به نظر شما فضای انتخابات ۱۴۰۳ به سمت رقابتی شدن خواهد رفت؟ باتوجه به حضور یک نامزد اصلاح‌طلب و چند نامزد اصولگرا این رقابت چقدر جدی خواهد شد؟

انتخابات قطعا از لحاظ مشارکت افزایش چشمگیری خواهد یافت چراکه رقابتی است. در ظاهر این رقابت به نفع اصولگرایان است اما واقعیت امر این نیست؛ چون جمع کردن سلایق مختلف در یک طیف کار بسیار پیچیده و سختی است. این امر در مورد اصلاح‌طلبان به صورت طبیعی صورت گرفته، یعنی فقط یک نفر از اصلاح‌طلبان تایید صلاحیت شده است. این موضوع عملا اتفاق و یکپارچگی را قبل از اینکه مساله به طیف اصلاح‌طلبان برگردد رقم زده است.

برخی افراد تایید صلاحیت شده‌اند اما وجودشان صرفا تفرق آرا و نه تقویت آن است. این بحث قابل تاملی است. مثلا برای برانگیختن احساسات گفته شود که ما یک به پنج هستیم. در حالی که این ترکیب لیست نامزدهای تاییدشده یک امتیاز ویژه برای اصلاح‌طلبان در بر دارد. بنابراین اصلاح‌طلبان متفق و اصولگرایان متفرق هستند.

در این فضا، چهره‌های ناشناخته چقدر شانس پیروزی بر دیگر رقبا را دارند؟ اساسا شانس پیروزی برای چهره‌های شناخته‌شده بیشتر است یا چهره‌های کمتر مطرح؟

آقای پزشکیان فرد ناشناخته‌ای نیست. ایشان هم وزیر و هم نایب‌رئیس اول مجلس بوده‌. اتفاقا همین دوره هم تایید صلاحیت شد و به مجلس راه یافت. این فردی که از جانب اصلاح‌طلبان آمده از قبل هم رای‌گیری شده بود و نفر دوم اصلاح‌طلبان محسوب می‌شد. بنابراین به‌عنوان فرد مورد وثوق اصلاح‌طلبان است.

در سمت اصولگرایان اما با شرایطی مواجه هستیم که باید در این فرصت کوتاه تلاش کنند این پنج نفر را به یک یا دو نفر تنزل دهند. آیا در این فرصت کوتاه چنین چیزی ممکن است؟ در عین حال به نظر می‌رسد نیازی نبود برخی از اصولگرایانی که در عرصه مدیریت نه‌تنها از خودشان قوتی نشان نداده بودند بلکه ضعف‌های جدی بروز داده بودند مدیریت‌شان در حد بالاترین سطح مدیریت در کشور تشخیص داده شود. ما نمی‌توانیم در افرادی که صلاحیت‌شان به‌عنوان اصولگرا احراز شده چنین توانمندی را سراغ بگیریم.

بنابراین این محل بحث است آیا در این فرصت کوتاه تشکیلات اصولگرایان می‌تواند تعداد را کاهش دهد؟ در حالی که این امر در سمت اصلاح‌طلبان به‌صورت طبیعی صورت گرفته است. قانع کردن فلان اصولگرا که به نفع اصولگرای دیگر کنار برود امر بسیار سختی است. حتی در موقعی که فرصت‌ها هم وجود داشته این امر چندان راحت نبود.

فراموش نکنید در دورانی که هم آقای روحانی و هم آقای عارف نامزد بودند، اصلاح‌طلبان متوسل به آقای خاتمی و دیگران شدند و درنهایت هرکاری کردند که آقای عارف کنار برود اما ایشان قبول نکرد و گفت من اصلح هستم. اصلاح‌طلبان درنهایت جلسات آقای عارف را بر هم زدند و دو تا از همایش‌هایش را به صورت جدی مختل کردند و این پیام را به آقای عارف رساندند که اگر به حرف تشکیلات و سازمان اصلاح‌طلبی توجه نکند آنها عملا جلساتش را مختل خواهند کرد.

این هزینه خیلی بالایی برای اصلاح‌طلبان داشت اما الان بدون هیچ هزینه‌ای این مساله برایشان حل شده است و از آن طرف در این فرصت کوتاه اصولگرایان باید در پی حل این مساله باشند که همان‌طور که عرض کردم کار سختی است؛ به‌ویژه که برخی‌ نهادهای مدنی که بحث اتحاد را دنبال می‌کردند و قصد وفاق داشتند را به‌شدت مورد حمله قرار دادند تا گروه‌های مرجع را از بین ببرند و در انتخابات‌های گذشته ضربه‌های جدی زدند.

امروز امیدواریم برخی از کسانی که توسط شورای نگهبان به درست یا غلط تایید صلاحیت شدند خودشان را از قسمت‌های فرعی کنار بکشند و امکان رقابت را منطقی‌تر کنند.