به گزارش مشرق، وحید یامین‌پور در کانال خود در ایتا نوشت:

چند جمله درباره وحدت و تفرقه

۱.اختلاف و تفرقه خاص صاحبان نفوس ضعیف است که به جای عقل، وهم برآنها حاکم است.

صاحبان نفوس جزئیه اهل حسد و تنگ نظری‌اند و مقامش مقام کین‌توزی است. ولی مقام عقل، مقام کلی است که به وحدت فرامیخواند.

از این ‌جهت وحدت و یگانگی خاص مؤمنین است و نشانه‌ای از عقل. که فرمود: التودد نصف العقل(دوستی نیمی از عقل است)

و امام خمینی(ره) در شرح جنود عقل و جهل، الفت را از جنود عقل و تفرقه را از جنود جهل دانسته: "الألفة و ضدها الفرقة"

و خداوند در سوره حشر، پراکندگی قلوب کفار را نشانه بی‌عقلی دانسته: "تحسبهم جمیعاً و قلوبهم شتی ذالک بانهم قوم لایعقلون"

۲. خودسازی در جبهه و جامعه معنا دارد و برای بیرون آمدن از جزئیت عالم ماده و رفتن به وحدت است و این مجاهده و تزکیه را نفوس جزئی برنمی‌تابند. خودسازی فردی در تعریف دین بی‌معناست چون اساس خودسازی در بیرون رفتن از خود و توسعه نفس در مقیاس جامعه ایمانی و جانشین شدن خود جمعی به جای فردیت است.

۳. رشد جامعه در تقرب به حق است که مقدمه جلب رحمت الهی است و لازمه قرب، سنخیت است و لازم سنخیت وحدت نفوس است. بنابراین هر رفتاری که مقتضی تفرقه و کدورت میان مؤمنین باشد به محاق بردن عقل قدسی و دور شدن از رحمت الهی است.

۴. جمع شدن برای امری چون کسب قدرت، اگر دنیوی و طاغوت باشد حقیقتش را در کین‌توزی و تفرقه و خودبرتر بینی آشکار می‌کند و اگر رحمانی و از عقل قدسی باشد، در مهرورزی و ایثار و دوری از بخل و شحّ نفس آشکار می‌شود و این خصلت انصار رسول الله است که رستگارانند؛ "و من یوق شح نفسه فاولئک هم المفلحون"