به گزارش مشرق،احمدحسین شریفی، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در مطلبی با عنوان رئیس جمهور، «دشمنشناسی» و «دشمنستیزی» در کانال خود در ایتا نوشت:
کشوری مثل جمهوری اسلامی که هدفی چون «جامعهپردازی اسلامی» و «تمدنسازی اسلامی» را در رأس اهداف خود بیان کرده است، و هماکنون نیز به یکی از مدعیان بزرگ قدرت در جهان تبدیل شده است، به طور طبیعی دشمنان و رقیبان فراوانی دارد. ۴۶ سال است که قدرتهای بزرگ به ویژه غربیان، همه توش و توان خود را در ایجاد محدودیت و ممنوعیت و محرومیت کشور ما به کار گرفتهاند.
به همین دلیل، همه پیشرفتها و توفیقات جمهوری اسلامی در یک میدان مبارزه و جنگ به معنای واقعی بوده است. برای دستیابی به تکتک موفقیتها جنگیدهایم؛ موانع را شناختهایم و از سر راه برداشتهایم. در عین حال، بعضاً سادهلوحانه به دشمن اعتماد کردهایم و امضای دشمن مکار خود را تضمین دانستهایم! و البته خسارتهای «دیرجبران» یا «غیرقابل جبرانی» هم نصیب کشور شده است. در عین حال، در مواقع و مواردی نیز دشمن را نشناخته و ترفندهای او را ندانستهایم و به همین دلیل بعضاً در زمین طراحی شده توسط او بازی کردهایم. بسیاری از پسرفتها و عقبماندگیهای ما معلول همین بوده است.
یکی از مهمترین ویژگیهای رئیس جمهور، به عنوان رئیس امور اجرایی کشور، دشمنشناسی و در مرحله بعد دشمنستیزی اوست. یک رئیس جمهور هوشمند و تراز در جمهوری اسلامی رئیس جمهوری است که هرگز فریب لبخند دشمن را نخورد؛ هرگز به دشمن اعتماد نکند؛ آنچه خود دارد را از بیگانه تمنا نکند؛ بداند که دشمنان جز با عقبنشینی از همه هویت دینی و ملیمان ما را به رسمیت نخواهند شناخت.
رضوان الهی بر امام خمینی باد که چه زیبا این راهبرد را تبیین کرد:
«نکته مهمی که همه ما باید به آن توجه کنیم و آن را اصل و اساس سیاست خود با بیگانگان قرار دهیم این است که دشمنان ما و جهانخواران تا کیْ و تا کجا ما را تحمل میکنند و تا چه مرزی استقلال و آزادی ما را قبول دارند. به یقین آنان مرزی جز عدول از همه هویتها و ارزشهای معنوی و الهیمان نمیشناسند. ... ما چه بخواهیم و چه نخواهیم صهیونیستها و امریکا و شوروی در تعقیبمان خواهند بود تا هویت دینی و شرافت مکتبیِمان را لکهدار نمایند. بعضی مغرضین ما را به اعمال سیاست نفرت و کینهتوزی در مجامع جهانی توصیف و مورد شماتت قرار میدهند؛ و با دلسوزیهای بیمورد و اعتراضهای کودکانه میگویند جمهوری اسلامی سبب دشمنیها شده است و از چشم غرب و شرق و ایادیشان افتاده است! که چه خوب است [به] این سؤال پاسخ داده شود که ملتهای جهان سوم و مسلمانان، و خصوصاً ملت ایران، در چه زمانی نزد غربیها و شرقیها احترام و اعتبار داشتهاند که امروز بیاعتبار شدهاند!
آری، اگر ملت ایران از همه اصول و موازین اسلامی و انقلابی خود عدول کند و خانه عزت و اعتبار پیامبر و ائمه معصومین - علیهم السلام - را با دستهای خود ویران نماید، آن وقت ممکن است جهانخواران او را به عنوان یک ملت ضعیف و فقیر و بیفرهنگ به رسمیت بشناسند؛ ولی در همان حدی که آنها آقا باشند ما نوکر، آنها ابرقدرت باشند ما ضعیف؛ آنها ولیّ و قیّم باشند ما جیرهخوار و حافظ منافع آنها.» (صحیفه امام، ج۲۱، ص۹۰)