به گزارش مشرق، کانال تلگرامی کمیته ضدجنگ و تحریم مطلبی به نقل از زوی بارل، نویسنده اسرائیلی درباره وضعیت رژیم صهیونیستی در غزه منتشر کرد:

تجربه طولانی ارتش در اشغال مناطق پرجمعیت اکنون سودی برای آن نخواهد داشت. غزه در سال 2024 با غزه در سال 1967 متفاوت است، زیرا ارتش تمام زیرساخت های غیرنظامی در نوار را نابود کرد.

اگر اسرائیل به عنوان قدرت اشغالگر در نوار غزه باقی بماند، نمی تواند انتظار داشته باشد که کشورهای کمک کننده در صورت انتقال این منابع مالی از طریق آنها، برای بازسازی نوار غزه با کمک مالی موافقت کنند.

در سال 1967، وزیر دفاع وقت موشه دایان از سیاست "پل های باز" استفاده کرد که شروع به حمل و نقل کالاهای کشاورزی از کرانه باختری و نوار غزه به اردن کرد و تبدیل به یک سیاست اقتصادی شد که از آرامش امنیتی پل باز امروز در غزه حمایت می‌کرد.

اسرائیل هیچ جایگزینی برای تشکیلات خودگردان حماس یا تشکیلات خودگردان فلسطین ندارد و در جذب رهبری محلی که همکاری با آن را بپذیرد، موفق نشده است.

بدون رهبری برای میانجیگری بین مردم و دولت نظامی و بدون نهادهای امنیتی محلی، افسران و سربازان ارتش مجبور به انجام وظایف پلیس در نوار غزه و مدیریت خدمات ملکی خواهند بود.

تطبیق این سناریو با توافق آتش بس و توقف جنگ بر اساس خطوط اساسی توافقنامه آزادی اسیران که در پایان آن اسرائیل قرار است نیروهای خود را از نوار غزه خارج کند، دشوار است.

حضور اسرائیل در نوار غزه امنیت ساکنان شهرک های «مجاورت غزه» را تضمین نخواهد کرد.

تعداد شبه‌نظامیان، مقادیر سلاح‌های موجود در نوار غزه، توانایی تولید بمب، و انگیزه‌های مردم برای اقدام علیه نیروهای ارتش منجر به درگیری‌های خونین دائمی بین ارتش و مردم می‌شود که توسط درگیری های شدید در کرانه باختری دامن می‌زند.

سازمان‌های جدید حتی اگر توانایی‌های نظامی حماس را نداشته باشند، ظاهر می‌شوند و می‌توانند علیه ارتش وارد عمل شوند امنیت که ساکنان منطقه محصور به آن نیاز دارند.

در چنین شرایطی:

عنصر بازدارندگی که استراتژی امنیتی در رویارویی با حماس و حزب الله بر آن تکیه داشت نیز معنایی نخواهد داشت... یک جمعیت خرد شده را نمی توان مهار کرد، زیرا آنها چیزی برای از دست دادن ندارند.