به گزارش مشرق،کانال محلل در ایتا در مطلبی پیرامون بند ۱۴ پیشنویس در مذاکرات آتشبس نوشت:
یکی از اختلافات اصلی مذاکرات آتشبس اکنون روی بند ۱۴ پیشنویس است که اشاره به پایان جنگ داشته و این بحث مطرح است که اگر در مرحله انتقالی ۴۲ روز اول به مرحله دوم، توافق حاصل نشد چه باید کرد؟ اسرائیل بر از سرگیری جنگ عقیده دارد و حماس بر تداوم مذاکرات بدون محدودیت زمانی تکیه دارد.
اما خطی وجود دارد که میگوید آمریکا، مصر و قطر بیشترین تلاش خود را میکنند(بذل کل الجهد) که این مذاکرات با توافق پایان یابد و تا زمانی که مذاکرات ادامه دارد، آتشبس نیز ادامه خواهد داشت.
حماس میگوید به جای عبارت بذل کل الجهد، باید آورده شود: #ضمان یعنی سه کشور میانجی تضمین کتبی کنند که چنین میشود که آمریکا گفته به جای ضمان میآوریم، #تعهد که از ضمان الزامآوری کمتری دارد اما نسبت به بیشترین تلاش الزامآورتر است.
گفتنی است حماس همچنین تاکید کرده که اسامی اسرای کلیدی فلسطینی که قرار است آزاد شوند را خود تایید خواهد کرد که باز هم با مخالفت رژیم مواجه شده.
به طور کلی سیستم امنیتی و نظامی رژیم بر امتیازدهی و پایان سریعتر جنگ به دلیل روند فرسایشی و منفی جنگ در غزه تاکید دارد ولی نتانیاهو همچنان استراتژی تعلل برای بقای سیاسی را در دستور دارد.
اکنون برای لحظهای خود را جای تصمیمساز و تصمیمگیر دشمن صهیونیستی قرار میدهیم: ما در حال هزینه - فایده برای چارهجویی در جبهه لبنان هستیم و این پیشفرض را در ذهن خود دارند که "یکی از مزیتهای برتریساز در مقابل حزبالله، سیستم پدافندی قوی مبتنی بر آخرین تکنولوژی روز از شمال تا جنوب است.
پس اگر مقاومت به دنبال یورش متقابل باشد، پرتابههایشان را با این سیستم میزنیم البته اگر درگیری منطقهای صورت گیرد و پرتابهها از عراق، سوریه، یمن و ایران وارد عرصه شود، باید پدافند ما اولویتبندی کرده و ابتدا پایگاههای نظامی، بعد زیرساختهای حیاتی ملی و بعد از اماکن غیرنظامی دفاع کند".
حال عملیاتهایی مانند هدهد ۱ و ۲ که تا عمق سرزمینهای اشغالی رفته و با کیفیتترین تصاویر را از وسط پایگاههای حساس نظامی میگیرد، این پیشفرض که "ما میتوانیم به پدافند خود اتکا کنیم" فروپاشیده و کیست که نداند، در محاسبات برای حمله به نقطهای، اگر حتی یک ساعت پیش از حمله، حتی یک مسئله تغییر کند چه متغیر جدیدی وارد شود یا اشتباهی رخ دهد، کل نقشه بهم خورده و از اول باید همه چیز را نوشت.