به گزارش مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه در کانال تلگرامی خود نوشت:

کابینه کارشناسی کارآمد یا گوشت قربانی غیمت طلبان؟

آقای پزشکیان (و تیم مشاوران + افراد ذی نفوذ در ستاد او) این روزها سرگرم بررسی برای چیدن اعضای کابینه و معرفی به مجلس برای اخذ رای اعتماد هستند.

کابینه را به دو شکل می شود چید:

۱) رئیس جمهور منتخب، برنامه تدوین شده ای برای چهار سال آینده داشته باشد و منطبق با آن برنامه، سراغ افرادی برود که اولا کاربلد باشند و ثانیا بتوانند در قالب یک تیم، با دیگر اعضای دولت، همپوشانی و هم افزایی داشته باشند.

۲) بدون برنامه روشن (به ویژه اقتصادی)، دست محافل حاضر در ستاد انتخاباتی را باز بگذارد تا با گروکشی و سهم خواهی، هر کدام بر اساس میزان نفوذ خود، سر و شکلی ناموزون به کابینه بدهند و چیدمان آن را طوری طراحی کنند که مرکز پمپاژ تعارض و تناقض و فشلی به بدنه دولت باشد.

اکنون در ستاد آقای پزشکیان می توان دو گروه ذی نفوذ (مدعیان اصلاح طلبی/ مدعیان اعتدال گرایی) را در کنار برخی مشاوران آذری زبان و عده معدودی از شبه اصولگرایان سراغ گرفت که هر کدام، توقعی از شرکت سهامی دولت دارند و پزشکیان کار بسیار سختی در مهار آنها دارد.

در جریان تبلیغات انتخاباتی لابد می شد دو کارشناس متناقض هم را (درباره نوع نگاه به عدالت اجتماعی یا اقتصاد سرمایه سالارانه و تبعیض آلود) همراه خود به تلویزیون برد؛ اما افراد متناقض در کابینه، قطعا نمی توانند برای خدمت به مردم، قدم از قدم بردارند.

سوال راهبردی درباره دولت جدید این است که ۱۲- ۱۳ عضو تیم اقتصادی قرار است چگونه در کنار هم چیده شوند که دچار هم‌فرسایی نشوند؟ این واقعیت تلخ در برخی دولت ها در گذشته اتفاق افتاده است.

ناهماهنگی و ناکارآمدی در دولت خاتمی چنان شدید بود که او پس از هفت سال سردرگمی، در تاریخ ۲ اردیبهشت ۱۳۸۳، طهماسب مظاهری و محمد ستاری‌فر (وزیر اقتصاد، و رئیس ‌سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی) را یک‌جا برکنار کرد و گفت:

«هر دو کمک‌های شایانی را به خصوص در تدوین طرح ساماندهی اقتصادی انجام دادند. اما در تعامل با یکدیگر جرقه‌هایی می‌زدند که باعث ناهماهنگی می‌شد. ما با بررسی‌هایی که انجام دادیم، به منشوری مکتوب رسیدیم که بازهم این دو دستگاه به هر دلیل به یکدیگر چفت نشدند و من توفیق ایجاد تفاهم و هماهنگی را میان آنها نداشتم. یک‌سال و نیم از دولت باقی مانده. در این مدت، کار تازه‌ای را نمی‌توانیم انجام دهیم، تنها در چارچوب برنامه سوم حرکت می‌کنیم و در این مدت هماهنگی در میان اعضای دولت بسیار مهم است».

افکار و آراء اعضای ستاد انتخاباتی آقای پزشکیان، به غایت متناقض است؛ از چپ گرایان تا سوپر راست ها. و این غیر از چالش سهم خواهی و غنیمت طلبی برخی احزاب است که هر کدام به میزان نفوذ شان در ستاد می خواهند گوشه ای از غیم را به نیش بکشند و پشت قباله خود کنند.

آقای پزشکیان کار دشواری را در پیش دارد؛ این که چقدر درباره برنامه ششم توسعه و اصل برنامه نویسی سالانه برای دولت سر رشته دارد؟ و به کدام کارشناسان (بیطرف یا سیاسی) اعتماد می کند؟

و این که چقدر می تواند حلقه بسته "سهم خواهان ستاد انتخاباتی" را کنار بزند و با ظرفیت بزرگ نیروهای توانمند در کشور فارغ از انگاره های سیاسی و جناحی ارتباط بگیرد؟ این، دو راهی بزرگی است که افق کارآمدی یا ناکارآمدی دولت جدید را از همین حالا ترسیم می کند.

عبرت دولت آقای روحانی، پیش چشم آقای پزشکیان است که چگونه غنیمت طلبان، کام خود را از دولت گرفتند (به قول یکی از اصلاح طلبان، تا ته ساندیس دولت را میک زدند و بعدا نیِ ساندیس را بیرون کشیدند) و سپس، او را با مسئولیت کارنامه فاجعه بار دولت و انزجار مردم تنها گذاشتند!

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.