به گزارش مشرق، محمد بیات؛ کارشناس مسائل بین‌الملل در یادداشتی در راهبرد معاصر نوشت: به درستی برخی تحلیلگران سناریوهای فردای «جنگ غزه» را هم‌وزن یا حتی مهم‌تر از تحولات جاری فلسطین اشغالی می‌دانند. از نخستین روزهای عملیات «طوفان الاقصی» رژیم صهیونیستی با همکاری آمریکا و کشورهای محافظه‌کار عربی علاقه‌مند به ایجاد سازوکار جدیدی بودند که در آن بتوانند علاوه بر تغییر حاکمیت غزه، ساختارهای اجتماعی- اقتصادی جدیدی ایجاد کنند که سبب جدایی کرانه باختری از نوار غزه شود.
مهم‌ترین طرح ارائه شده در این زمینه ایده یوآو گالانت، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی برای تقسیم غزه به ۲۴ ناحیه و واگذاری اداره هر کدام از آنها به نیروهای محلی بود. این طرح در حالی ارائه شد که به تازگی رژیم صهیونیستی صلح در غزه را به تداوم کنترل نوار مرزی غزه و مصر مشروط کرد. علاوه بر این، جنبش حماس اعلام کرد با «مشت آهنین» در برابر کسانی که بخواهند در امور سیاسی- امنیتی این منطقه دست ببرند، برخورد می شود.
سال ۲۰۱۱ میلادی پس از افزایش اختلاف میان محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و دحلان، عنصر خائن به آرمان های فلسطین تصمیم گرفت پیش از محاکمه به جرم فساد، راهی امارات عربی متحده شود
در چنین شرایطی روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال بار دیگر به نقش محمد دحلان در حکومت آتی غزه پرداخت و مدعی شد، پس از خروج ارتش صهیونیستی از غزه، دحلان هدایت نیروهای امنیتی را برعهده خواهد گرفت. تل‌آویو قصد دارد غزه را با کمک نیروهای بین‌المللی و عربی اداره کند، بی‌آنکه امکان بقا به حماس یا بازگشت علنی به تشکیلات خودگردان بدهد. برهمین اساس آنها به مهره‌ای نیاز دارند که علاوه بر داشتن حدی از مقبولیت و اشراف کامل به امور داخلی فلسطین، بتواند کنترل امور را به دست بگیرد و به رهبر دوران بازسازی غزه تبدیل شود.
دحلان، زاده باریکه غزه و یکی از مقام های ارشد سابق امنیتی تشکیلات خودگردان فلسطین است. در سال ۲۰۱۱ میلادی پس از افزایش اختلاف میان محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و دحلان، عنصر خائن به آرمان های فلسطین تصمیم گرفت پیش از محاکمه به جرم فساد، راهی امارات عربی متحده شود. در ۱۴ سال اخیر دحلان به مشاور ارشد محمد بن زاید آل نهیان تبدیل شد و نقش کلیدی در مهار بیداری اسلامی در منطقه غرب آسیا ایفا کرد.
حال این تاجر فلسطینی‌تبار پس از جنگ غزه به مهره اعتماد آمریکا، رژیم صهیونیستی، امارات و مصر تبدیل شده است و سعی دارد در فرآیندهای امنیتی جدید، ارسال کمک‌های بشردوستانه، بازسازی و حاکم آینده غزه نقش آفرینی کند. در چنین روایتی سؤال اصلی این است، آیا دحلان قصد دارد به کرسی حکومت تکیه زند یا ترجیح می‌دهد در سایه به مهره‌ای تاج بخش تبدیل شود؟
به گزارش وال استریت ژورنال، تشکیل نیروی امنیتی با ۲ هزار و ۵۰۰ نفر تحت هدایت دحلان در دستور کار کشورهای غربی و رژیم صهیونیستی قرار دارد. ظاهراً رابطه مثبت دحلان با رژیم صهیونیستی و کانال‌های ارتباطی وی با حماس سبب شده است تل‌آویو ترجیح دهد این مهره کلیدی را از سایه خارج و مستقیم وارد معادلات میدانی کند. در واکنش به انتشار این خبر، دحلان با انتشار پیامی در شبکه‌های اجتماعی گزارش وال استریت ژورنال را تکذیب کرد.
پس از انتشار تکذبیه دو تحلیل کلان مطرح شده است؛ نخست، آنکه دحلان تا پیش از نهایی شدن طرح علاقه مند به مطرح شدن آن در فضای عمومی نیست، زیرا امکان بسیج افکار عمومی جامعه فلسطینی علیه آن وجود دارد. دوم، اینکه انتشار خبر می‌تواند تاکتیکی از سوی رژیم صهیونیستی برای به حاشیه بردن توافق پکن و ایجاد تفرقه میان گروه‌های فلسطینی باشد.
پس از تثبیت طرح، گروه‌های فلسطینی آماده‌اند براساس قطعنامه‌های شورای امنیت و قوانین بین‌المللی گام‌های مشخصی در راستای راه‌حل «دو دولتی» بردارند
پس از امضای توافق پکن میان ۱۲ گروه فلسطینی به همراه حماس و فتح، این تصویر به جامعه بین‌المللی مخابره شد که ملت فلسطین متحدتر از همیشه آماده بر عهده گرفتن کنترل امور امنیتی و اجتماعی غزه بدون کمک خارجی، به ویژه مداخلات غیرقانونی رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های ۱۹۶۷ است. یکی از بندهای مهم توافق هشت مادهای پکن رد طرح اداره غزه به وسیله نیروهای بین‌المللی و عربی بود. علاوه بر این، گروه‌های فلسطینی توافق کردند ذیل دولت وحدت ملی اداره کرانه باختری و نوار غزه را به دست بگیرند.
پس از تثبیت طرح، گروه‌های فلسطینی آماده‌اند براساس قطعنامه‌های شورای امنیت و قوانین بین‌المللی گام‌های مشخصی در راستای راه‌حل «دو دولتی» بردارند. در واکنش به این اتحاد سیاسی، وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی با ادبیاتی تند به محمود عباس حمله و وی را متحد حماس خطاب کرد. در چنین شرایطی به نظر می‌آید انتشار گزارش وال استریت ژورنال بیش از آنکه تبیین آخرین وضعیت مذاکرات در زمینه آینده غزه باشد، پروژه‌ای امنیتی برای ایجاد شکاف میان گروه‌های فلسطینی است.
بهره سخن
سخنرانی نتانیاهو در کنگره و نپرداختن وی به پایان جنگ و زمان توافق با حماس نشان دهنده تمایل کابینه موقت رژیم صهیونیستی برای تداوم بحران در فلسطین اشغالی است. مطرح شدن دو شرط «تداوم نظارت امنیتی رژیم صهیونیستی بر مرز مشترک غزه و مصر» و «ایجاد سازوکار نظارتی برای بازگشت آوارگان فلسطینی به شمال غزه» سبب ایجاد وضعیت «بن بست» در مذاکره دوحه شده است.
در چنین شرایطی برخی تحلیلگران امیدوارند در مذاکرات رم تغییر جدیدی رخ دهد. عده‌ای دیگر با رد این نظر معتقدند نتانیاهو صرفاً به دنبال تداوم جنگ به عنوان عامل اصلی بقای کابینه است. در این صحنه سیاسی هرگونه گمانه‌زنی در زمینه آینده غزه تحلیلی معطوف به سازوکار سیاسی نیست، بلکه نوعی عملیات روانی برای ایجاد انشقاق و سردرگمی در اردوگاه حریف به شمار می رود.
