به گزارش مشرق، ترور اسماعیل هنیه در تهران توسط جوخه ترور اسرائیلی، به طور اجتناب ناپذیری منطقه را وارد دوران جدیدی از تنش‌های فزاینده و گسترش آتش در غرب آسیا می‌کند.

انتحار بنیامین نتانیاهو در رقم زدن جنایت تهران و شهید کردن رهبر شاخه سیاسی جنبش حماس، بیش از آنکه نشان از قدرت نمایی یا اعاده منظومه بازدارندگی به شدت آسیب دیده رژیم صهیونیستی مقابل شبکه مقاومت باشد، بیش از گذشته نشان از اضطرار نخست وزیر صهیونیست ها و آخرین دست و پا زدن او برای نجات از سقوط آزاد دارد.

برخی از محافل اسراییلی و اطرافیان نتانیاهو ترور فواد شکر و اسماعیل هنیه را به فاصله چند ساعت در بیروت و تهران را شاید گشودن یک «معادله جدید» از سوی نتانیاهو در برابر ایران و مقاومت ارزیابی کنند اما مخمصه ای که نخست وزیر ۷۴ ساله رژیم صهیونیستی را وادار کند با ضربه به حاکمیت ایران و تمامیت ارضی ایران وارد "بازی مرگ" با تهران شود اسمش هر چه باشد معادله جدید جنگی نیست.

محافل صهیونیستی نزدیک به نتانیاهو معتقدند، نخست وزیر ۷۴ ساله رژیم صهیونیستی با ضربه به تمامیت ارضی ایران وارد "بازی مرگ" با تهران شد این اسمش هر چه باشد معادله جدید جنگی نیست.

این قمار مرگبار دقیقا همان چیزی است که سید حسن نصرالله به آن اشاره کرد و به صهیونیست ها گفت زمان کوتاهی بخندید که بسیار گریه خواهید کرد.

چرا رهبر لیکود به سیم آخر زده است؟ و دیوانگی او به نفع صهیونیست‌ها رقم خواهد خورد؟ اینها پرسش‌های کلیدی است که این روزها و ساعات، تمامی اذهان را در سرزمین‌های اشغالی و متحدان غربی تل‌آویو به خود مشغول کرده است.

بنیامین نتانیاهو یک سیاستمدار به ته خط رسیده است و او آنقدر از هوش سیاسی برخوردار است که بداند پایان جنگ غزه چه پایان تلخ و رقت انگیزی برای حیات سیاسی و زندگی‌اش رقم خواهد زد. سرنوشت مشترکی که کم و بیش برای هر رهبر اسرائیلی که درگیر جنگ شد تکرار شد.

بی‌بی حالا فرسایشی‌ترین جنگ تاریخ را از زمان عارضه ۱۹۴۸ به اسراییل تحمیل کرده است، آن هم جامعه ای که از روز اول پاشنه آشیلش «تدوام بحران» بوده است. روزی که ۷ اکتبر در شمایل عصیان فلسطینی ظاهر شد، نتانیاهو در میانه یک جنگ داخلی بر سر اصلاحات قضایی‌اش و استحاله حکومت صهیونیستی ایستاده بود و جامعه موزاییکی اسرائیلی را کاملا تحلیل برده بود.محاسبات این روزهای قصاب غزه چیست و کجا را اشتباه می‌کند؟ نتانیاهو مجبور است تمام تجربه چنددهه سیاست ورزی‌اش را برای نجات از باتلاقی که در آن فرورفته به کار ببندد.

در وهله اول نیاز رهبر این روزهای راست افراطی گسترش دامنه جنگ به بیرون از مرزهای اشغالی است. تمام هدف نتانیاهو، قرار دادن ایالات متحده در عمل انجام شده درگیری با مقاومت است. چه منتظر بماند ترامپ مجددا کلیددار کاخ سفید باشد چه دولت دموکرات بایدن را وادار به بسیج همه جانبه متحدان واشنگتن-تل آویو بزرگتر از چیزی که در جریان عملیات وعده صادق توسط کمک پدافندی ایالات متحده صورت گرفت، کند.

تمام هدف نتانیاهو، قرار دادن ایالات متحده در عمل انجام شده درگیری با مقاومت است. چه منتظر بماند ترامپ مجددا کلیددار کاخ سفید باشد، چه دولت دموکرات بایدن را وادار به بسیج همه جانبه متحدان واشنگتن-تل آویو بزرگتر از چیزی که در جریان عملیات وعده صادق توسط پشتیبانی پدافندی ایالات متحده صورت گرفت، کند.

نکته‌ای که غربی‌ها باید بدانند این است که تاریخ تکرار شده است و نتانیاهو بعد از ضربه اساسی به معاهده صلح اسلو میان دولت اسحاق رابین و تشکیلات ساف به رهبری یاسر عرفات در سال ۱۹۹۳، آخرین دریچه‌های راهکار ۲ دولتی را هم از بین برده است. با او هیچ صلحی در کار نخواهد بود. نتانیاهو در همین یکی دو ماه اخیر، حتی طرح آمریکایی آتش بس در غزه توسط بایدن را به بهانه های واهی وتو کرد، پیش از سفرش به آمریکا، کنست طرح تشکیل هرگونه کشور فلسطینی را رد کرد و در نهایت کابینه صهیونیستی با ترور طرف مذاکراتی آتش بس یعنی اسماعیل هنیه، به آتش‌بس شلیک کرد.

این موضوع را باید مقامات کشورهای اروپایی که این روزها در تماس با تهران خواستار خویشتنداری کشورمان در برخورد با رژیم صهیونیستی هستند، مورد توجه قرار دهند که برای چه کسی می‌خواهند از ایران امان نامه بگیرند.

ترور هنیه این برای اسرائیلی‌هایی که منتظر اسرایشان هستند معنی خطرناک‌تری هم دارد. نتانیاهو قید تبادل اسرا را هم زده و بی خیال بیش از ۱۰۰ اسیر صهیونیست شده تا جنگ تباه خود در غزه را به قیمت کشتار بیشتر ادامه دهد. این احساس خطر در بیان برخی مقامات اروپایی هویداست که آنالنا بائربوک وزیر خارجه آلمان، آخرین دیپلمات غربی است که در واکنش به ترور هنیه گفته است که نتانیاهو باید به آتش بس و تبادل اسرا توجه کند.

واکنش شدیدتر را اما جو بایدن داشته که طبق اعلام منابع عبری در مکالمه تلفنی طولانی با نتانیاهو پس از ترور اسماعیل هنیه، اگرچه با اعلام مجدد حمایت واشنگتن از اسرائیل برابر تهدیدات احتمالی همراه بوده اما رئیس جمهور آمریکا در خلال این گفتگو با بلندکردن صدای خود خشم و ناخرسندی خود را از کارشکنی نتانیاهو در روند توافق تبادل اسرا ابراز داشته و نخست وزیر اسرائیل را مواخذه قرار داده است.

یکی از محاسبات احتمالا اشتباه نتانیاهو درباره واکنش ایران به ترور رهبر حماس در تهران، شرایط سیاسی جدید در ایران است که در نگاه نخست وزیر اسرائیل ممکن است موانعی را برای تصمیم گیری پیش روی تهران قرار دهد. اما در ایران بر سر برخورد قاطع با رژیم صهیونیستی یک وفاق ملی میان تمام احزاب و گروه‌های سیاسی و دولت منتخب جدید شکل گرفته است.

قصاب غزه شاید هم به این می‌اندیشد که با نشان دادن چهره‌ای ترسناک از خود که چیزی برای از دست دادن ندارد و حاضر است از هر خط قرمزی عبور کند، ایران و شبکه مقاومت را در تصمیم سازی محتاط‌تر کند. اما راهبرد مقاومت در پرهیز از گسترش جنگ‌ به معنای هراس از نبرد نیست. سید حسن نصرالله رهبر مقاومت لبنان و عبدالملک الحوثی، رهبر مقاومت یمن به صراحت گفته‌اند که ترورهای اخیر، مبارزه با اسرائیل را وارد دور جدیدی کرد که جنگ را گسترده تر خواهد کرد. در تهران هم تصمیم مجازات سخت رژیم اشغالگر گرفته شده است.

نتانیاهو شاید نداند که دوستان غربی‌اش هم چه‌بسا از اینکه ایران و مقاومت، او را به ضربه‌ای سهمگین و غیرقابل غنتظار مهمان کنند، در دل احساس رضایت و خشنودی کنند، چه اینکه جوزپ بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در رایزنی روز گذشته‌اش درباره ابعاد ترور هنیه با علی باقری سرپرست وزارت خارجه، دفاع از تمامیت ارضی و حاکمیت سرزمینی را حق مشروع ایران دانسته است.

اسرائیلی‌ها این روزها شاید بیش از گذشته نیاز به خواندن این گزارش هاآرتص در زمستان سال گذشته داشته باشند. گزاشی با عنوان «فقط برو، نتانیاهو» که نوشت: «هیچ توضیح منطقی برای اظهارات نخست وزیر در سخت ترین لحظات وجود ندارد. نتانیاهو مانند عقرب در داستان عقرب و قورباغه است؛ این طبیعت اوست. نتانیاهو مثل همیشه فقط به خودش فکر می‌کند، او از موقعیتش دفاع می‌کند و فقط نگران آینده خودش است. ما نباید اجازه دهیم که او در قدرت باقی بماند. نظام سیاسی باید راهی برای پایان دادن به حکومت بدخواهانه نتانیاهو بیابد.»