سرویس ورزش مشرق- بازیهای المپیک شاخصی معقول در ارزیابی و کارشناسی عملکرد فدراسیون هاست که هر چهار سال یک بار، ما را به درکی بهتر و دقیق تر می رساند. اگرچه برخی فدراسیون ها وضعیت معلوم و واضحی دارند و روندشان نشان می دهد در چه شرایط نازل و نگران کننده ای هستند. یکی از این موارد، تیراندازی است که دچار یک انفعال و سقوط شده که هرچه می گذرد، ابعاد آن بیش از پیش مشخص می شود. شاید بتوان ادعا داشت که حالا، بدون هیچ اقدام کارشناسی نیز می توان فهمید که این ورزش مدال آور در چه نقطه بحرانی قرار گرفته.

بیشتر بخوانید:

هیچ تیری به هدف نمی خورد!

در کوچه پس کوچه های ریو خوش گذشت؟

فدراسیون تیراندازی که در دوره قبل المپیک موفق به کسب مدال طلا شد، در این دوره نه تنها به این نقطه نزدیک نشد، بلکه از فینالیست شدن یک ملی پوش کشورمان که شانس مدال بود، جشن گرفت! آنها که حتی مدال بیرانوند را در بوق و کرنا کرده بود و در پشت آن ایستاده بودند و آن را نشانه ای از موفقیت خود می دانستند اما نتایج پاریس روشن و واضح بود که چه بر این رشته طلایی کشورمان رفته. البته که در این روزها، معلوم نیست که مسئولان این فدراسیون کجا هستند تا پاسخ دهند از واقعیت های تلخ تیراندازی!

رشته هایی مانند تیراندازی که نه تنها در المپیک پاریس که در بازیهای آسیایی هانگژو نیز شکست خورده اند، بایستی مورد سوال قرار گیرند که هزینه کردهای میلیاردی و هنگفت در آنها چه نتیجه ای داشته؟ آیا وقت بازنگری جدی و اساسی در این باره نرسیده است؟