به گزارش مشرق، رقابت های دوچرخه سواری سی و سومین دوره بازیهای تابستانی المپیک در چندین رشته و ماده همچون، پیست، جاده، کوهستان و بی ام ایکس و با توزیع ۶۶ مدال طلا، نقره و برنز برگزار شد. در این رشته ۵۱۴ ورزشکار زن و مرد حضور داشتند که سهم ایران تنها یک ورزشکار مرد در بخش استقامت جاده بود.
دوچرخه سواری ایران که چند سالی را با فراز و نشیب های سوء مدیریت، جرایم سنگین و بدهی های بین المللی و داخلی و تکرار دوباره انتخاباتش برای رهایی از تعلیق سپری کرده، برای دومین دوره پیاپی تنها با یک رکابزن راهی بازیهای المپیک شد.
تامین تجهیزات به روز در انبارها و استخدام یک مربی اهل بلژیک به صورت مجازی، تدارکات و اعزام های به موقع و تغییر شیوه تمرینات به همراه جوانگرایی و تعیین تکلیف به موقع نفر اعزامی به این رویداد برنامه ریزی هایی بود که فدراسیون انجام داد تا حداقل با عبور نماینده ایران از خط پایان این رویداد طلسم ناکامی ها شکسته شود.
عبور از خط دستاورد شد!
علی لبیب رکابزن جوان زیر ۲۳ سال کشورمان، با کسب عنوان چهارمی بازیهای آسیایی مسیر را برای حضورش در بازیهای المپیک هموار کرد. مسابقات بخش استقامت جاده المپیک در مسیر ۲۷۳ کیلومتر برگزار شد، مسیری که هرگز لبیب در آن پا نزده بود. یک مسیرسخت و پر پیچ خم. با این حال این رکابزن جوان توانست به سختی این مسیر را به پایان برساند و طلسم ۱۶ ساله ناکامی رکابزنان را با رسیدن به خط پایان بشکند.
در این رویداد ۹۰ رکابزن حاضر بودند. ۷۷ نفر از خط پایان گذشتند و لبیب با عبور از خط پایان به عنوان هفتاد و ششم، با نفر اصلی ۲۶ دقیقه فاصله زمانی داشت. نفرات اول و دوم این ماده هم از بلژیک بودند.
از آسیا، نمایندگان کشورهای ازبکستان، هنگ کنگ، قزاقستان و تایلند به خط پایان نرسیدند. رکابزنان کشورهای چین، قزاقستان، کره جنوبی و ژاپن بالاتر از ایران قرار گرفتند. اما در سهم توزیع مدال ها آسیا تنها یک مدال و آن هم توسط یک دوچرخه سوار زن در بخش پیست بدست آورد تا این مسئله گواهی باشد بر فاصله زیاد دوچرخه سواری قاره آسیا با جهان.
دلخوش رسیدن به «خط پایان»
رسیدن علی لبیب به خط پایان مسابقات المپیک آن هم بعد از ۱۶ سال برای جامعه دوچرخه سواری بسیار خوشحال کننده بود. اما به نظر می رسد برای دوچرخه سواری کشورمان که روزی در آسیا آقایی می کرد و در صدر آسیا با سه سهمیه کامل در رقابت های المپیک حاضر بود، این شعف بی اندازه برای رسیدن به خط پایان درست و به جا نباشد. این سطح از رضایت مندی نشان می دهد سطح ورزش ما تا چه اندازه پایین آمده که عبور از خط پایان مسابقه را یک دستاورد بزرگ قلمداد می کنیم!
اسدی رئیس فدراسیون دوچرخه سواری رسیدن لبیب به خط پایان را یک اتفاق خوب قلمداد کرد. وی حتی در دورهای سنگین و پایانی این رویداد امیدی به رسیدن لیب به خط پایان نداشت.
این دلخوشی نشان می دهد که سطح توقع اهالی این رشته تنها بسنده به دیدن خط پایان شده است، پس سهمیه های کامل تیمی، حضور در رقابت های پیست، کوهستان و بی ام ایکس چه خواهد شد؟ ایران چه برنامه ای برای رسیدن به سهمیه های حضور در این ماده ها دارد؟ چه زمانی قرار است دوچرخه سواری ایران سهم سهمیه های خود را از بخش جاده به رشته های دیگر گسترش دهد؟ و چه برنامه ای برای افزایش سهمیه دوچرخه سواری جاده و بازگشت به دوران اوج خود خواهیم داشت؟
یک گام به جلو با دوچرخه های به روز
رئیس فدراسیون وقت دوچرخه سواری وقتی سکان هدایت این فدراسیون را برعهده گرفت خبر از انبارهای خالی بدون داشتن حتی یک پیچ و طوقه داد. حضور یک نماینده دوچرخه سواری در المپیک پاریس راه را برای حضور حامیان مالی به این رشته باز کرد. بعد از نزدیک به ۱۰ سال هشت دوچرخه جدید و به روز ۲۰۲۴ با تجهیزات جانبی به انبارهای این فدراسیون وارد شد. سنت دیرینه دوچرخه سواری هم با اهدای دوچرخه به روز و معتبر به المپین کشورمان تکمیل گردید.
دوچرخه سواری یکی از رشته های تجهیزات محور است. در این سالها که اسپانسرها، حامیان مالی و باشگاه ها از این رشته دور شده اند، ورود دوباره آنها می تواند کمک به سزایی در رشد و توسعه این رشته داشته باشد البته به شرط اینکه این روند تداوم داشته و به همین هشت دوچرخه ختم نشود. دوچرخه سواری برای موفقیت و استعدادیابی نیازمند تامین دوچرخه های به روز و ارزان تر برای هیات ها است که این مسئله نیازمند حضور حامیان مالی و حمایت وزارت ورزش دارد.
دوچرخه سواری نیازمند علم روز دنیا
وقتی فدراسیون دوچرخه سواری از حضور جاناتان ویگنز بلژیکی به عنوان یک مربی مجازی رونمایی کرد بسیاری از اهالی ورزش این نوع مربیگری را دور از ذهن عنوان کردند، مجموعه فدراسیون از این مسئله دفاع کردند.
ارائه برنامه به رکابزنان و رصد آنان به کمک دستگاه های متصل به دوچرخه شان یک امر مرسوم در دنیای حرفه ای دوچرخه سواری است. ویگنز با همین شیوه توانست لبیب را برای بازیهای المپیک هدایت کند.
برنامه دقیق این مربی در این مدت و پیگیری برنامه ها به صورت مستمر از سوی رکابزن جوان ایران در المپیک خودنمایی کرد. هر چند لبیب به عنوان نفرات نهایی از خط پایان عبور کرد اما روند هدایتش در مسیر نشان از برنامه ریزی های قبلی داشت. لبیب قبل از بازیهای المپیک و بنابر توصیه مربی اش یک اردوی چند هفته ای در ارتفاعات داشت و به جای تورهای بین المللی که برایش در نظر گرفته شده بود تنها تمرین کرد.
ویگنز به خوبی مسیر المپیک را آنالیز کرد. تغذیه بین مسیر، هدایت دوچرخه سوار کشورمان برای رسیدن به خط پایان و رصد وی در مسیر را با علوم نوین مربیگری این رشته دنبال کرد. به گفته کادر فنی اعزامی دوچرخه سواری کشورمان، شیوه هدایت و رصد وی در طی مسیر المپیک کاملاً متفاوت از شیوه های مرسوم بود به طوریکه در طی مسیر حتی به حرارت بدن لبیب هم توجه کرده و طبق آن سرعت و روند طی کردن مسیر را تغییر می داد.
ویگنز با تنها چند روز همراهی رکابزن کشورمان در المپیک، علم به روز یک مربی بلژیکی را به رخ کشید تا نقصان عدم حضور یک مربی به نام خارجی در راس تیم ملی بیشتر خودنمایی کند. شاید با همین علم جدید رکابزنان جاده روی بلژیک مدال طلا و نقره مردان را تصاحب کرده باشند.
دوچرخه سواری کشورمان بیش از ۱۰ سال قبل، با یک مربی خارجی به نام در آسیا آقایی می کرد و به نظر می رسد دوچرخه سواری بعد از پوست اندازی در ترکیب تیم ملی و جوانگرایی به همراه تامین و تجهیزات اعتبارات و دوچرخه ها نیازمند حضور یک مربی تراز اول و به نام است.
