به گزارش مشرق، کانال تلگرامی اندیشکده راهبردی تبیین نوشت:

اخیراً رئیس‌جمهور در جلسه هیئت دولت با بیان این که «ادعاهای سران آمریکا و کشورهای اروپایی که در ازای عدم ‏پاسخ ایران به ترور شهید هنیه وعده آتش‌بس می‌دادند، تماما دروغ بود» عملاْ بر تاخیر ایران در پاسخگویی به ‏ترور اسماعیل هنیه در تهران به دلیل وعده آتش‌بس را تایید کرد، امری که نشان می‌دهد دستگاه دیپلماسی ایران ‏در تله آتش‌بس گرفتار مانده است. ‏

رفتار اخیر رژیم صهیونیستی در ترورهای رهبران سیاسی و نظامی جبهه مقاومت نشان می‌دهد این رژیم به ‏مذاکرات و موضوع آتش‌بس به عنوان تله‌ای برای تحقق اهداف دیگر از طریق غافلگیری و به اشتباه انداختن ‏طرف مقابل می‌نگرد. در دی ماه سال گذشته رژیم صهیونیستی در همان روزی که خود از آمادگی برای توافق ‏آتش‌بس در غزه خبر داده بود اقدام به ترور صالح العاروری کرد.

این رژیم در زمانی که مذاکرات در قطر و ‏مصر جاری بود و قرار بود هیئتی برای مذاکره به قاهره بفرستد اقدام به ترور اسماعیل هنیه در تهران کرد. ترور ‏سید حسن نصرالله نیز در حالی انجام شده است که رژیم صهیونیستی از یک سو از طریق آمریکا و کشورهای اروپایی خواستار ‏آتش‌بس در ازای عدم پاسخ ایران به ترور اسماعیل هنیه شده بود و از سوی دیگر پس از حملات به لبنان و پیش از ترور، طرح ‏آتش‌بس ۲۱ روزه روی میز مذاکره بود. ‏

این رفتار رژیم صهیونیستی مبتنی بر نوعی دیپلماسی اجبار (‏coercive diplomacy‏) است که مطابق آن سه عنصر ۱- ‏تقاضای مشخص ۲- تهدید به مجازات و ۳- قائل شدن محدودیت زمانی برای موافقت طرف مقابل به کار گرفته ‏می‌شود تا انجام یک عمل از سوی آن خنثی شود یا برای انجام کاری قانع شود.

عنصر زمان در این نوع ‏دیپلماسی بسیار کلیدی است به گونه‌ای که گفته می‌شود این مهلت داده شده برای موافقت طرف مقابل نه باید ‏خیلی کوتاه و نه خیلی زیاد باشد؛ در غیر این صورت ممکن است به ضعف یا تاکتیک «به تاخیر انداختن» تفسیر ‏شود. ‏

در رابطه با پاسخ ایران به ترور اسماعیل هنیه در حالیکه اصل اعتماد به وعده آتش‌بس اشتباه بوده است اما ایران ‏می‌توانست در موضع مجری دیپلماسی اجبار قرار گیرد و با ۱- طرح تقاضای مشخص آتش‌بس در غزه، ۲- ‏تهدید عملیات انتقامی و ۳- مشخص کردن مهلت زمانی برای موافقت رژیم صهیونیستی با آتش‌بس به هدف ‏خود دست یابد.

با این حال به نظر می‌رسد دستگاه دیپلماسی ایران از یک سو نتوانسته است این عناصر را ترکیب ‏کند و عدم توجه به عنصر زمان باعث شده عدم پاسخ ایران ضعف تفسیر شود که در اقدامات بعدی رژیم ‏صهیونیستی در لبنان بی‌تاثیر نبود و از سوی دیگر تقاضای طرف مقابل برای عدم پاسخ را به عدم تمایل آن به ‏گسترش تنش تفسیر کرده است و با این سو برداشت در یک تله تاکتیکی قرار گرفت.

البته این نخستین بار نیست که دستگاه دیپلماسی ایران در چنین تله‌هایی گرفتار می‌شود. بنا بر اظهارات جواد ‏لاریجانی، ایران در ‌‎ ‎ابتدای شروع حصر یمن اعلام کرد در حال ورود به یمن برای کمک و شکست حصر است ‏اما تماس جان کری وزیر خارجه آمریکا با ظریف و گرفتن یک مهلت ۲۴ ساعته از وی باعث شد حصر یمن ۱۰ ‏سال به طول انجامد.‏ ‏

علاوه بر تله مذاکره و آتش‌بس ‏ رفتار اسرائیل در گسترش تنش و ترور رهبران مقاومت بر درک این رژیم مبنی بر عدم تمایل ایران و محور ‏مقاومت به جنگ تمام عیار استوار بوده است. درکی که به نظر می‌رسد با گسترش ادبیات «تله جنگ» در کشور ‏مبنی بر این که رژیم صهیونیستی به دنبال کشاندن ایران به جنگ است و بنابراین باید از آن پرهیز کرد تقویت ‏شده است.

‏جمع بندی:‌ رژیم صهیونیستی در حالی که خود از رویارویی مستقیم با ایران واهمه دارد با تبدیل همین ترس به یک ابزار ‏فریب راهبردی و با به کارگیری بازی مذاکره و تله آتش‌بس تلاش می‌کند با وارد کردن ضربات سنگین به ‏محور مقاومت بدون درگیر شدن در جنگی همه جانبه شکست‌های راهبردی خود را جبران کند. در حالی که ‏ادبیات تله جنگ صرفاً اجرای این راهبرد رژیم را تقویت می کند لازم است دستگاه دیپلماسی کشور هر چه ‏سریعتر خطاهای ادراکی و عملی خود را جبران کرده و در تبدیل عناصر قدرت ملی به پیروزی‌های راهبردی و ‏امتیازات سیاسی کوشا باشد.‏

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.