به گزارش مشرق، عبدالرحیم انصاری، فعال فضای مجازی در تلگرام نوشت:

‏یک سال از عملیات طوفان الاقصی گذشت، اتفاقات متعددی افتاد و افراد زیادی جان خود را از دست دادند. اکنون سوال این است از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ تا هفتم اکتبر ۲۰۲۴ کدام سوی جنگ پیروز و کدام سو شکست خورده است؟ به لحاظ نظامی عوامل متعددی برای سنجش وجود دارد، از جمله اینکه چقدر از اهداف طرفین محقق شده و یا کدام جبهه بیش از دیگری مستهلک شده است. از من اما اگر بپرسید خواهم گفت ببینید کدام طرف امید بیشتری از دست داده و کدام طرف امیدوار تر است. به موازات امیدواری و نا امیدی اما مولفه دیگری هم وجود دارد: انگیزه برای مقاومت!

چه کسی انگیزه بیشتری برای مقاومت در برابر سختی ها را دارد؟ فلسطینی ها نسبت به قبل از هفتم اکتبر امیدوارتر اند، چون قضیه فلسطین داشت به کلی فراموش میشد و اسرائیل موریانه وار در حال بلعیدن اراضی باقیمانده بود بدون آنکه معترضی جدی داشته باشد؛ اکنون فلسطین بحث اول محافل مختلفی در دنیا شده و بسیاری از کشورها سخن از به رسمیت شناختن آن میگویند. اما مهمتر از همه اینها ناچاری مردم مظلوم آن سامان است؛ یعنی علاوه بر وطن پرستی، باورهای دینی و مسائل اعتقادی، راه دیگری جز مقاومت ندارند؛ در واقع تنها امیدشان برای داشتن یک خانه و سرپناه در جایی که نامش فلسطین باشد مقاومت است، و مقاومت برایشان حکم مرگ و زندگی دارد.

لذا در ادامه یقینا کسانی در جنگ موفق خواهند شد که متعلق به این منطقه اند و برای جنگیدن انگیزه بیشتری دارند، نه آن مهاجر غاصبی که از ناکجا آباد با وعده زندگی بهتر، شغل تضمینیِ عالی، زندگی راحت در کلاس کشورهای غربی و غیره پا به سرزمین های اشغالی گذاشته است. ادامه دار شدن جنگ مساوی با فرار تدریجی اینها است؛ اینها نیامده اند که از شهرک های صهیونیست نشین هم آواره ی چادرها و کمپ ها شوند. بنابراین زود خسته میشوند، کم می آورند و نا امید و فرسوده می شوند.

زندگی مرفه هیچ وقت زیر سایه جنگ برپا نخواهد شد؛ با صدای آژیر و الفرار الفرارهای مکرر، خرید از هیچ مال و پاساژی به دل نمیچسبد؛ موشک که از آسمان سرازیر میشود دیگر در هیچ شلوارکی احساس راحتی نمیکنی و اساسا حواست نیست آنچه گیسوانت را به این سو و آن سو میبرد نسیم سرد سواحل حیفا نیست، بلکه بادی است که در مسیر فرار به پناهگاه موهایت را تکان میدهد! و اینها را سربازانِ در معرض خطر بیشتر درک میکنند آنگاه که هر روز پیش چشمانشان چندین همقطار هلاک میشود اما رژیم میگوید فقط یک نفر مختصر جراحتی داشته است!

نیروهای ذخیره هم که ظاهرا نا امید و بی انگیزه اند و برای حضور در نبرد امتناع میکنند! القصه پس از یک سال، فلسطین یا لبنان در هر شرایطی که باشند محکوم به مقاومت اند، اما اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۴ به مراتب ضعیف تر، بی آبروتر، متزلزل تر از ۶ اکتبر ۲۰۲۳ است. نتانیاهو نه اسیری آزاد کرده، نه تسلط کاملی بر غزه دارد، و نه توانسته حماس را از پا درآورد؛ بعد از یک سال و هزینه های بسیار سنگین تازه وارد یک جنگ جدید با حزب الله شده است؛ یک سال، دو سال، چقدر دیگر ادامه می یابد؟ پرواز تلاویو به نیویورک ۵۰۰ تا ۷۰۰ دلار بوده، ولی حالا حدود ۵۰۰۰ دلار برای آن بدبختی که قصد فرار دارد آب میخورد، اما با این وجود فرودگاه ها به شدت با ازدحام افرادی مواجه اند که جانشان را برداشته و در میرود!

همیشه گفته ام نتانیاهو نمیخواهد و نمیتواند تا قبل از رسیدن به اهدافش جنگ را خاتمه دهد[مگر در خواب ببیند]، اما خاتمه جنگ هرچند برای مقاومت حکم پیروزی دارد، لیکن نزدیک به ۵۰۰۰۰ هزار شهید نداده که باز اسرائیل به دوران قبل از هفتم اکتبر برگردد و توان خودش را بازسازی کند! فکر نمیکنم مقاومت دیگر اجازه دهد اسرائیل روز خوش ببیند!

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.