به گزارش مشرق، در شرایطی که کشورهای آفریقایی و حوزه کارائیب پیگیر دریافت غرامت از انگلیس به خاطر نقش آن در تجارت برده در ماوراء اقیانوس اطلس هستند، چارلز سوم پادشاه انگلیس پذیرفت که کشورهای مشترک المنافع تاریخ دردناکی دارند.

پادشاه انگلیس که روز جمعه در اجلاس سران کشورهای مشترک المنافع در ساموا سخنرانی می کرد، افزود: وقتی حرف های نمایندگان کشورهای مشترک المنافع در این نشست را شنیدم متوجه شدم که چطور وجوه دردناک گذشته ما هنوز هم طنین انداز است.

پیشتر، پادشاه انگلیس حمایت خود را از تحقیق درباره پیوندهای تاریخی خاندان سلطنتی با برده‌داری اعلام و از جنایات صورت گرفته در این زمینه ابراز تأسف کرده بود اما او نقش مرکزی سلطنت را در این زمینه نپذیرفته است. این درحالی‌است که به گفته مورخان، در طول ۲۷۰ سال از تاریخ انگلیس، ۱۲ حاکم این کشور از برده داری حمایت کرده و یا از آن سود برده‌اند.

بر اساس یکی از گزارش‌های گاردین، الیزابت اول که در سال‌های ۱۵۵۸ تا ۱۶۰۳ سلطنت کرد در ازای سهمی که جان هاوکینز تاجر برده به وی از سفرش به آفریقا داده بود، یک کشتی بزرگ سلطنتی هدیه داد. نیک هزلوود در کتاب « The Queen's Slave Trader» نوشته است که هاوکینز در سفر به آفریقا هزاران نفر از مردم این منطقه را اسیر و ۶۰۰ نفر دیگر را نیز از کشتی های پرتغالی تصاحب کرد.

جیمز اول پادشاه دوره ۱۶۰۳ تا ۱۶۲۵ هم به بازرگانان وابسته به سلطنت، انحصار تجارت برده‌های آفریقایی را اعطا کرد. برهمین اساس شرکت گینه تشکیل شد که طبق کتاب Staying Power اثر پیتر فرایر، برده‌ها برای مزارع تنباکو متعلق به انگلیسی ها در ویرجینیای آمریکا کار می‌کردند. پادشاه بعد از او یعنی چارلز اول که در سال‌های ۱۶۲۵ تا ۱۶۴۹ برتاج‌وتخت تکیه زد به شرکت گینه مجوز داد تا اسرای آفریقایی را به مستعمرات انگلیس منتقل کنند.

منتقدان می‌گویند خاندان سلطنتی باید صراحتاً نقش پادشاهی بریتانیا را در تجارت برده بپذیرد. «اریک فیلیپس» نایب رئیس یک نهاد حقوق بشری به نام Caricom Reparation Commission می‌گوید که چارلز به‌ اندازه کافی از تاریخ برده‌داری در این کشور آگاه است و باید دخالت سلطنت در این زمینه را تصدیق کند.