به گزارش مشرق، صدای نارضایتی کارگران بابت دستمزد بارها از طریق رسانه بیان شده است. علاوه بر این موضوع مسئولان می دانند که جلسات شورای عالی کار محلی برای بررسی دستمزد کارگران است. مطابق ماده ۱۶۸ قانون کار این شورا باید ماهیانه جلسه برگزار کند. در این ماده به صراحت آمده است: «شورای عالی کار هر ماه حداقل یک بار تشکیل جلسه می‌دهد. در صورت ضرورت، جلسات فوق‌العاده به دعوت رییس و یا تقاضای سه نفر از اعضای شورا تشکیل می‌شود. جلسات شورا با حضور هفت نفر از اعضاء رسمیت می‌یابد و تصمیمات آن با اکثریت آراء معتبر خواهد بود».

تنها واکنشی که در این مدت ۸ماهه از مسئولان وزارت کار شنیده شده ,علی‌حسین رعیتی فرد, معاون روابط کار در گفت‌وگوی اخیر خود بیان کرده است که اکنون برای بررسی مزدی سال آینده زود است.

اما نگاه منطقی به وضعیت مزدی کارگران نشان‌دهنده این است که مزد کارگران بهتر است در فضایی خارج از چانه‌زنی تعیین شود و برای دقیقه ۹۰ نباشد تا بدون بررسی کارشناسی ابعاد سبد معیشت بخواهند مزد را تعیین کنند.

مطابق ماده ۴۱قانون کار دستمزد کارگران می بایست مطابق نرخ تورم و سبد معیشت تعیین شود. شورای عالی کار صدای کارگران برای بیان مشکلات و دغدغه هایشان در بحث مزدی است.در حالی که ماه هشتم سال رو به پایان است هنوز خبری از برگزاری این جلسه نیست و انگار کسی دغدغه برگزاری جلسه هم ندارد. شاید قرار است مانند سنوات گذشته مزد در آخرین روزهای سال و با چانه زنی های فراوان و در نهایت به ضرر کارگران تعیین شود. چرا که کارگران معتقدند وزنه دولت در جلسات شورای عالی کار همواره بالا بوده است, اما هم وزنه بالا هم وجود ندارد.

محسن باقری، عضو کارگری شورایعالی کار با انتقاد از عدم برگزاری جلسه شورای عالی کار گفت:نمایندگان کارگری در نشست‌های مزدی شورایعالی کار، مصوبه مزدی را امضا نکردند و جای تأسف دارد که در تمام این ماه‌ها حاضر به برگزاری نشست شورایعالی کار نشدند؛ امسال به طرزی بی‌سابقه حتی یک نشست سه‌جانبه برگزار نشده است.

به گفته وی، براساس الزامات قانون کار باید حداقل ماهی یکبار نشست‌های سه‌جانبه شورایعالی کار برگزار شود؛ ولی اکنون در ماه هشتم سال هستیم و دریغ از یک نشست!

باقری می‌گوید: متاسفانه با آمدن وزیر کار جدید چیزی عوض نشد؛ مدت‌هاست در انتظار یک دعوتنامه هستیم؛ بارها از عدم برگزاری شورایعالی کار و تعلل دولت انتقاد کرده‌ایم اما فایده‌ای نداشته؛ همچنان بی‌توجهی و اهمال ادامه دارد.

وی افزود:هشت ماهِ تمام بدون یک جلسه، بدون حتی یک جلسه سپری شده آنهم در حالیکه نمایندگان کارگری مصوبه مزدی ابلاغ شده را امضا نکرده‌اند و آن را به رسمیت نشناخته‌اند. آیا هشت ماه آزگار برای نشنیدن صدای کارگران و مشارکت صفر درصدی آن‌ها در سرنوشت جمعی، زمان کمی‌ست؟ مع‌الاسف کارگران هیچ دخالتی در تعیین سرنوشت خود ندارند.