به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مصاف عقل و جهل نوشت:

توضیح واضحات گفتن، و زیره به کرمان بردن است: انقلابی بودن، شبیه مومن بودن است. مومنان یا انقلابی ها، یکسان و یکنواخت نیستند، حتما شدت و ضعف دارند و افراد کامل و بی نقص، کم شمارند.

این تفاوت ها را تا از دایره اصول خارج نشده، باید پذیرفت و به خاطر مصالح بزرگتر، اغماض و تنازل کرد؛ تا مجال تعامل و تعاون برای اعتلای کلمه حق فراهم شود.

می توان در انتخابات به عمرو یا زید، این یا آن فهرست، رای داد، هر چند که مصلحت بر وحدت فهرست ها و نامزدهاست.

می توان درباره استیضاح فلان وزیر در مجلس، نظری متفاوت از هم داشت. محتمل است در انواع مسائلی که حادث می شود، اختلاف فهم و نظر و روایت و قضاوت داشته باشیم.

اما همه ما ظرفیت های محدودی داریم و حق نداریم این توان محدود را صرف تعارض و تخطئه و خراشیدن یکدیگر در دایره جبهه انقلاب کنیم. هیچ کدام مان هم دایر مدار و نقطه پرگار این دایره نیستیم.

رمز موفقیت، در وحدت و همدلی، یا دست کم تقریب دیدگاه ها و کاهش اختلاف هاست. ما حق نداریم اختلاف نظر را تبدیل به دعوا و منازعه کنیم و این معجون دافعه برانگیز را در ظرف افکار عمومی یی بریزیم که انتظار همدلی و هم افزایی و امید آفرینی دارند.

جای بسیاری از مجادلات (با فرض این که ناروا و ناحق، بیهوده، فرعی و حاشیه ای و غفلت آفرین نباشد) در همنشینی های تشکیلاتی، جبهه ای و فراکسیونی است، نه در فضای عمومی.

مطالبه شرع و عقل این است که با حفظ اصول و در حد مقدور، حتی تنش با دشمنان را هم کاهش دهیم، مگر دشمنان قسم خورده و لجوج و عنود و مستکبری که راه تعامل را بسته اند.

اگر مصلحت در نسبت با دیگران و بیگانگان، گفت و گو و تعامل سازنده در مسیر اعتلای کلمه حق است، چرا در میان باورمندان انقلاب شکل نگیرد؟!

ما به ضعف ها، ایرادات و آسیب های تشکیلاتی در گذشته واقف هستیم. باید آن آنها را نقد و برطرف کرد. اما به خاطر آسیب های گذشته، نمی شود و نباید از الزام فعالیت تشکیلاتی فراگیر عبور کرد.

فعالیت انقلابی تراز، بدون ساز و کار تشکیلاتی فراگیر و پویا و به روز رسانی شده، اگر ناممکن و ابتر نباشد، حتما کم تاثیر و پر هزینه و موجب استهلاک توانایی هاست.

اولین دشمن این هم افزایی تشکیلاتی، دشمنان خارجی و داخلی انقلابند که برای ترویج بدبینی میان طیف های انقلابی پول های کلان خرج می کنند و اگر بتوانند توقعات خود را از طریق افراد تاثیر پذیر، در میان طیف های مختلف نفوذ می دهند.

دشمن دوم، کم طاقتی و کم ظرفیتی یا احیانا ضعف در مهارت های مخالفت و موافقت است. همچنین، میل به خودرایی و گروکشی و نگرش های قبیله ای که موجب می شود حلقه های بسته شکل بگیرد و تعاون و تعامل را دشوار کند.

ما شیعه امیر مومنان (ع) هستیم که در مطالبه حق و عدالت و مبارزه با باطل، از همه جلوتر بود. اما در عین حال، برای اقامه حق و ابطال باطل، تلخ ترین مصلحت ها را به جان خرید تا جریان مظلوم حق پایدار ماند و شاخ و برگ گستراند.

جمهوری اسلامی ایران، میوه چنان صبر و تحمل والایی است و باید که برای پاسداشت این تاسیس گرانبها، نسبت به ناملایماتی که از گفتار و رفتار یکدیگر صادر می شود، صبر و فداکاری پیشه کرد و پای خدا نوشت..

اعتلای معرفت انقلابی و گشایش در امور، متوقف به این است که باور کنیم یک علت عمده تاخیر در ظهور منجی بشریت (ع)، شکل نگرفتن "اجتماع قلوب مومنان و شیعیان" است، و "کثرت عدو"، "قلّت عدد" و "شدت فتنه ها" واقعیت دارد.

"اللّٰهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَأَهْلَهُ، وَتُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَأَهْلَهُ... اللّٰهُمَّ مَا عَرَّفْتَنا مِنَ الْحَقِّ فَحَمِّلْناهُ، وَمَا قَصُرْنا عَنْهُ فَبَلِّغْناهُ ....

اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، وَ غَیْبَةَ وَلِیِّنَا، وَ کَثْرَةَ عَدُوِّنَا، وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا، وَ شِدَّةَ الْفِتَنِ بِنَا، وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَعِنَّا عَلَی ذَلِکَ بِفَتْحٍ مِنْکَ تُعَجِّلُهُ، وَ بِضُرٍّ تَکْشِفُهُ، وَ نَصْرٍ تُعِزُّهُ، وَ سُلْطَانِ حَقٍّ تُظْهِرُهُ، وَ رَحْمَةٍ مِنْکَ تُجَلِّلُنَاهَا، وَ عَافِیَةٍ مِنْکَ تُلْبِسُنَاهَا، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ".

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.