به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از فارس، تئاتر خیابانی عنوانی است که هر از چند گاهی از سوی مدیران با توجه به شروع یک جشنواره مورد اهمیت و افتخار قرار می‌گیرد. بخشی از هنر تئاتر که طی سه سال گذشته به نقطه مناسبی دست پیدا کرد اما حال در هاله‌ای از ابهام است.

محوطه تئاتر شهر و شهرستان‌ها سراسر کشور دیگر تئاتر خیابانی را خارج از جشنواره‌ها نمی‌بینند و باز هم اهالی این هنر به زینت و رزومه مدیران تبدیل شدند.

از دی ماه سال 88 بود که اجرای عمومی تئاتر خیابانی در محوطه باز مجموعه تئاتر شهر به صورت همه روزه آغاز شد. این برنامه تا جایی ادامه پیدا کرد که اجرای عمومی تئاتر خیابانی در 24 استان کشور صاحب 367 فضای دائمی شد و توانست تا پایان سال 89، 3860 اجرا را در سراسر کشور به واقعیت تبدیل کند، اگر چه حمید شاه‌آبادی معاون امور هنری در سال 89 وعده 4 هزار اجرای عمومی را داده بود.

بر اساس دستور معاون امور هنری سقف حمایت از گروه‌های تئاتر خیابانی به ازای هر اجرای عمومی در تهران تا سقف 3 میلیون تومان و در شهرستان‌ها 1/5 میلیون تومان بود.

در کنار ادامه پیدا کردن اجرای عمومی آثار در کشور، 8 جشنواره تئاتر خیابانی با عنوان «شهروند» فعالیت خود را آغاز کردند و تولیدات لازم برای اجرای عمومی در 367 فضای دائمی تئاتر خیابانی مهیا ساختند و کم کم تئاتر خیابانی ایران گام خود را به سوی جشنواره‌های بین‌المللی برداشت حتی جشنواره تئاتر خیابانی اقلیم کردستان عراق با الهام از جشنواره بین‌المللی تئاتر خیابانی مریوان شکل گرفت.

اجرای عمومی آثار تئاتر خیابانی تا دی ماه سال جاری ادامه داشت و با آمدن شهرام نوشیر به عنوان مدیر جدید دفتر تئاتر خیابانی و رفتن مجید امرایی، چراغ تئاتر خیابانی در امر اجرای عمومی خاموش شد و تئاتر خیابانی بار دیگر به عنوان پیش درآمد و زینت جشنواره‌ها تبدیل شد که نمونه آن را می‌توان در جشنواره سی‌و‌یکم تئاتر فجر یافت، به طوری که هیچ اثر قابل قبولی از ماحصل آثار تولیدی نمی‌توان دست نشان کرد.

گاه حتی دیده می‌شود که بحث مطالبات تئاتر خیابانی که طی سه سال جاری اجرا شدند و دستمزدی دریافت نکردند، به عنوان مسئله‌ای که امورات دفتر تئاتر خیابانی را به خود اختصاص داده،‌ مطرح می‌شود. شاید بهانه ادامه پیدا نکردن اجرای عمومی تئاتر خیابانی نیز از سوی مدیران مربوطه این است که این کار بار مالی و معوقات را افزایش می‌دهد اما مگر می‌شود که یک هنر به بهانه مسائل مالی تعطیل شود، آیا این روزها مرکز هنرهای نمایشی می‌تواند مبالغ قرارداد آثار نمایشی بخش صحنه‌ای را در یک زمان مشخص بدهد، پس باید گفت که باید تئاتر صحنه‌ای حذف شود! با کمی تامل ضعف مدیریتی در تئاتر خیابانی و عدم تخصص را می‌توان عامل افت این روزهای این هنر دانست. 

امید است بار دیگر تئاتر خیابانی به واسطه همت اهالی خود راه خود بیابد.