به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از فارس، هر سال و در پایان هر دوره از نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، در مراسم اختتامیه، بهترین های آن دوره به انتخاب کارشناسان و داوران انتخاب و معرفی می شود که متاسفانه در این انتخاب ها رأی و نظر مردم که مخاطبان اصلی این رویداد بزرگ فرهنگی هستند چندان لحاظ نمی شود.

برگ های دفتر بیست و ششمین نمایشگاه بین المللی کتاب هم یکی پس از دیگری ورق خورد و این رویداد بزرگ فرهنگی کشور هم سرانجام به ایستگاه آخر رسید. حالا بسیاری از نگاه ها به مراسم اختتامیه و لوح ها و تندیس های زرین روز پایانی این مراسم دوخته شده تا معلوم شود برگزیدگان این دوره از نمایشگاه در بخش های گوناگون کدام ناشر و چه کسانی هستند.

این رسم زیبا و پسندیده ای است که در پایان یک دوره از برگزاری بزرگترین نمایشگاه کتاب کشور که اکنون جنبه های بین المللی آن هم روز به روز پررنگتر می شود، برگزیدگان این دوره هم معرفی شود تا هم تشویقی از مراکز و انتشاراتی های فعال و خلاق صورت گیرد و هم به این وسیله نوعی رقابت سالم برای عرضه هر چه بهتر محصولات فرهنگی در حوزه کتاب بین ناشران مختلف ایجاد شود.

بی گمان کارشناسان و داوران خبره و کار بلدی در این انتخاب ها نقش دارند که نظرشان برای همه شرکت کنندگان در نمایشگاه کتاب قابل احترام است. اما گویی این انتخاب های به حق و درست، باز هم یک چیزی کم دارد و آن انتخاب های مردمی نمایشگاه کتاب تهران است که می تواند در بخش های گوناگون و در کنار رأی و نظر داوران، مکمل آرای نهایی باشد و این موضوع مهم، اما فراموش شده ای است که مسئولان نمایشگاه بین المللی کتاب تهران تا به امروز از آن غفلت کرده اند.

این رسم خوشایند، رأی و نظر مردم در کنار رأی و نظر کارشناسان و داوران در بسیاری از رویدادهای بزرگ فرهنگی در اقصی نقاط جهان لحاظ می شود که حلاوت و شیرینی خاص خود را دارد. از جشنواره های بزرگ سینمایی تا نمایشگاه های فصلی و موضوعی که یک پای قضیه مردم هستند، همواره رأی و نظر مردم در انتخاب های نهایی لحاظ می شود تا شرکت کنندگان در آن رویداد که به نوعی مخاطبان اصلی آن رویداد هم محسوب می شود در گزینش و انتخاب بهترین ها نقشی داشته باشند.

این که چرا تا به حال در انتخاب بهترین های دوره های قبلی نمایشگاه بین المللی کتاب تهران این مسئله لحاظ نشده، سئوالی است که باید مدیران و مسئولان قبلی این نمایشگاه به آن پاسخ دهند که متاسفانه اکنون به دلیل دور بودن از آن سمت قبلی خود چندان پاسخگو نیستند. اما مدیران و مسئولانی که سمت های مدیریتی و اجرایی در نمایشگاه اخیر داشتند می توانند در این باره توضیح دهند که چرا در انتخاب بهترین های نمایشگاه کتاب تهران، رأی و نظر مردم که مخاطبان اصلی این رویداد بزرگ فرهنگی کشور هستند لحاظ نمی شود و گویی انتخاب ها در دایره بسته ای صورت می گیرد که ارتباط چندانی با دیدگاه های عموم بازدیدکنندگان ندارد.

مطرح کردن این موضوع، آن هم در روز پایانی نمایشگاه که دیگر فرصت هیچگونه تجدید نظری در رأی و نظر کارشناسان و داوران وجود ندارد، شاید برای این دوره از نمایشگاه کارساز نباشد، اما می تواند فتح بابی باشد برای دوره های بعدی نمایشگاه که در آنها و در کنار رأی و نظر کارشناسان و داوران اصلی، رأی و نظر مردم عادی که همان بازدیدکنندگان از بخش های گوناگون نمایشگا باشد، در انتخاب بهترین های یک دوره از نمایشگاه کتاب تهران سهیم باشد و این می توان سرآغاز فصل تازه ای در مشارکت هر چه بیشتر مردم در برگزاری و انتخاب بهترین های نمایشگاه کتاب بین المللی کتاب تهران در پایان هر دوره آن باشد.