به گزارش مشرق به نقل از فارس، «لطیف نظری» یکی از کارشناسان برجسته افغانستان است که دکترای علوم سیاسی از دانشگاه تهران دارد.

وی در حال حاضر در دانشگاه‌های افغانستان مشغول تدریس است.

این کارشناس افغان که مسلط به زبان‌های عربی و انگلیسی است، صاحب امتیاز و مدیر مسئول «روزنامه نسل سوم»، «ماه‌نامه اپروند» و فصل نامه راه مردم سالاری و همچنین رئیس «کانون علمی، پژوهشی طلوع» است.

وی چندی پیش مهمان برنامه «گفت‌وگوی باز» «تلویزیون نور» افغانستان با موضوع تأکید آمریکا بر امضای تفاهم‌نامه امنیتی بود.

نظری در این برنامه با اشاره به موانع موجود بر سر راه امضای پیمان امنیتی اظهار داشت: آمریکا با امضای پیمان امنیتی در هر کشوری بحث «کاپیتولاسیون» را در آن کشور اجرایی کرده است و همواره بحث مصونیت قضایی در کنار پیمان‌های امنیتی برای آمریکا مطرح بوده است.
 وی گفت: دومین مسئله‌ای که آمریکا با امضای پیمان امنیتی در سایر کشورها دنبال می‌کند، علاوه بر در دست گرفتن حریم هوایی، زمینی و دریایی این کشورها، تسلط بر سیستم اطلاعاتی و مخابراتی کشورهای هدف است.

این کارشناس افغان در ادامه خاطر نشان کرد: همانطور که رئیس جمهور افغانستان پیش از این اشاره کرد، آمریکایی‌ها 9 پایگاه نظامی را از افغان‌ها مطالبه کرده‌اند.

وی تصریح کرد که این 9 پایگاه به 2 نوع مختلف تقسیم می‌شوند، پایگاه‌های عملیاتی و پایگاه‌های استراتژیک.

به گفته این استاد دانشگاه، پایگاه‌های استراتژیک در «قندهار»، «شنیدند»، «بگرام» و شمال افغانستان هستند و هدف آنها انجام عملیات اطلاعاتی از کشورهای رقیب منطقه‌ای است که منافع و آمریکا را در معرض خطر قرار می‌دهند.

این کارشناس افغان افزود: پایگاه‌های عملیاتی در «هلمند» و «خوست» طراحی شده‌اند و به ادعای آمریکا قرار است از این پایگاه‌ها به منظور جلوگیری از حملات تروریستی و ساماندهی عملیات با هواپیماهای بدون سرنشین علیه تروریست‌ها استفاده کند.

وی خاطرنشان کرد: آمریکا تلاش دارد که از افغانستان برای پیشبرد اهداف بلندپروازانه خود در منطقه استفاده کند و از طرفی بتواند کشورهایی مانند چین و روسیه و ایران را کنترل و مهار کند.

به اعتقاد نظری، این اقدام آمریکا پیامدهایی منفی درپی دارد و کشورهای رقیب آمریکا در منطقه را به تحرک وا می‌دارد.

این استاد دانشگاه گفت: این امر باعث می‌شود که افغانستان در انزوای سیاسی قرار گیرد و مسائل اقتصادی و تجاری افغانستان را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.

به گفته نظری، کسانی که فکر می‌کنند امضای این پیمان نفعی در پی دارد اعتقادی کاملاً غیرمنطقی دارند.امروزه بحث امنیت بیشتر جنبه نرم‌افزاری دارد تا سخت‌افزاری چرا که ما اکنون پس از 11 سال متوجه شدیم که شیوه نظامی آمریکا با بن بست مواجه شده و در این سال‌ها ما مشروعیت بیشتر طالبان و ورود به عرصه قدرت این گروه‌ها را در افغانستان مشاهد نموده‌ایم. امضای این پیمان نه تنها ناامنی را در افغانستان تشدید می‌کند، بلکه به نوعی به گروه‌های مسلح و تروریست در جنگ افغانستان مشروعیت خواهد بخشید و ما باید شاهد نفوذ این گروه‌ها به بخش‌های فرهنگی و ساختاری افغانستان باشیم.

دور چهارم مذاکرات در مورد امضای پیمان امنیتی کابل-واشنگتن از 29 خرداد سال جاری پس از گشایش دفتر طالبان در قطر به حال تعلیق در آمد.

اقدامی که با خشم مقامات آمریکایی روبرو شد و آنان را به تهدید وا داشت که درصورت عدم موافقت هرچه سریعتر کابل آنها به گزینه صفر(خروج تمام نیروهای آمریکایی از افغانستان) فکر می‌کنند.