همزمان با شکست تلاش‌های آمریکا برای اجماع‌سازی بر ضد سوریه و حمله نظامی به این کشور، راهکار فشار بر دولت این کشور برای امحای مواد شیمیایی را تشدید کرده است که البته "بشار اسد" رئیس‌جمهوری سوریه با یک عملیات هوشمند و حساب‌شده فرار به جلو و تعهد به امضای پیمان منع گسترش این سلاح‌ها، حریف را خلع سلاح کرد.

البته این تعهد، نافی ضرورت تشدید فشارها بر دولت آمریکا برای عمل به تعهد خود مبنی بر امحای جنگ‌افزارهای شیمیایی‌اش نیست چرا که طبق امضای دولت آمریکا زیر کنوانسیون منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی، اکنون می‌بایست بیش از یک سال می‌بود که آمریکا، سلاح‌های شیمیایی‌اش را امحا کرده بود؛ تعهدی که تا این لحظه به آن عمل نشده است و متأسفانه سازمان ملل به جای پافشاری بر عمل به این تعهد، اکنون دولت سوریه را برای عمل به آن زیر فشار گذاشته است.

این در حالی است که تازه‌ترین اسناد منتشرشده از سوی سازمان سیا نشان می‌دهد رژیم اسرائیل از دهه 60 میلادی به دنبال ساخت سلاح‌های شیمیایی بوده است و اکنون زرادخانه‌ای سری و احتمالاً متنوعی از سلاح‌های شیمیایی در اختیار دارد.

رژیم صهیونیستی اسرائیل با وجود امضای کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی، هرگز آن را به تصویب نرسانده است و آزمایش سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیک از جمله برنامه‌های سرّی نظامی این رژیم بوده است. آمریکا نیز یکی از بزرگترین نقض‌کنندگان کنوانسیون منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی است. 

به‌کارگیری جنگ‌افزارهای شیمیایی از سوی آمریکا 

آمریکا با اینکه در حال حاضر نقش وکیل مدافع مردم سوریه -بخوانید "گروه‌های تروریستی"- را ایفا می‌کند و برای اصطلاحاً تنبیه "بشار اسد" به دلیل استفاده از سلاح شیمیایی گریبان می‌درد، خود سابقه‌ای سیاه در استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی شیمیایی و بیولوژیک دارد.

مهاجران سفیدپوست از همان اولین روزهای ورود به قاره آمریکا، از سلاح‌ها و مواد شیمیایی و میکروبی برای نسل‌کشی و پاکسازی نژادی سرخپوستان بومی قاره آمریکا استفاده کردند. آن‌ها به بهانه توافق صلح با آنها هدیه‌ها و لباس‌های مسموم به ویروس‌های مختلف برای آنها ارسال کردند و استفاده از این هدایا باعث شیوع بیماری‌هایی مانند وبا، حصبه و سل در میان آنها شد و ده‌ها هزار نفر از آنان قربانی این توطئه شوم شدند.

این البته تنها مورد استفاده سران استعماری آمریکا از سلاح‌های شیمیایی و سایر سلاح‌های کشتار جمعی نبود.

آمریکا سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیک و سلاح‌های کشتارجمعی خود را در جنگ‌های مختلف بر روی میلیون‌ها انسان آزمایش کرده است.

ارتش آمریکا در جریان جنگ ویتنام از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱ میلادی از عامل نارنجی به عنوان بخشی از برنامه جنگ شیمیایی استفاده کرد. طی این ۱۰ سال نیروهای آمریکایی بیش از 75 میلیون لیتر از مواد شیمیایی به نام "عامل نارنجی" را در ویتنام، لائوس و بخش‌هایی از کامبوج استفاده کردند.

"عامل نارنجی" نوعی سلاح شیمیایی است که ارتش آمریکا در جنگ ویتنام و برای از بین بردن جنگل‌های پناهگاه ویت کنگ به کار برد. در این حملات 4.8 میلیون ویتنامی در معرض مسمومیت با عامل نارنجی قرار گرفتند که باعث کشته و معلول‌شدن 400 هزار نفر، ناقص به دنیا آمدن 500 هزار نوزاد، و آلودگی 10 میلیون هکتار زمین کشاورزی شد. 

پس از ویتنام، در اوایل سال ۱۹۸۸ عراقی‌ها با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای، نقشه‌ها و اطلاعات به‌دست‌آمده از ماهواره‌های جاسوسی آمریکا، چهار حملهٔ سنگین با گاز خردل و سارین انجام دادند. این حملات که علیه شهرهای ایران و حتی علیه شهر عراقی حلبچه نیز انجام شد، ‌هزاران کشته و ده‌ها هزار زخمی بر جای گذاشت که عوارض آن در میان بسیاری از شیمیایی‌شده‌ها هنوز هم وجود دارد.

ارتش آمریکا در جریان حمله به افغانستان و عراق هم از سلاح‌های نامتعارف، شیمیایی و کشتارجمعی بسیار استفاده کرده‌ است که اثرات آن در نسل جدید این کشورها با تولد نوزادان ناقص و معلول مشاهده می‌شود. اورانیوم ضعیف‌شده، فسفر سفید و ... از جمله سلاح‌های نامتعارف و مخربی است که تا نسل‌ها، مردم این دو کشور را آلوده کرده و قربانی خواهد گرفت.

رژیم اسرائیل دارنده زرادخانه عظیم سلاح‌های شیمیایی

جدیدترین اسناد از طبقه‌بندی خارج‌شده سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا از زرادخانه عظیم سلاح‌های شیمیایی، میکروبی و اتمی حرارتی اسرائیل در دیمونا خبر می‌دهد.

تازه‌ترین اسناد از طبقه‌بندی خارج شده سیا نشان می‌دهد اسرائیل زرادخانه‌ای از سلاح‌های شیمیایی در اختیار دارد. هم‌چنین آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا بر این باور هستند که اسرائیل در کنار زرادخانه شیمیایی خود، انباری از بمب‌های اتمی حرارتی نیز آماده استفاده دارد.

به عقیده تحلیل‌گران و براساس اسناد سیا، سلاح‌های هسته‌ای که اسرائیل در دهه‌های 60 و 70 میلادی برای مقابله با تهدید ارتش‌های کشورهای عرب همسایه خود در اختیار گرفته و تا به امروز آن‌ها را حفظ کرده و توسعه داده است، تنها سلاح‌های کشتارجمعی این رژیم نیستند و اسرائیل بطور مخفیانه و برای تکمیل زرادخانه هسته‌ای خود، ذخیره‌ای از سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی را برای خود فراهم کرده است.

تحقیقات سرّی مربوط به توسعه و تولید سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیک اسرائیل را "موسسه تحقیقات بیولوژیک اسرائیل" که در 20 کیلومتری تل‌آویو واقع شده است، بر عهده دارد و سند سازمان سیا که به تازگی منتشر شده و مربوط به سال 1983 است، یکی از معدود سرنخ‌هایی است که بر تولید سلاح‌های شیمیایی در اسرائیل دلالت دارد.

این اسناد اشاره می‌کند که ماهواره‌های جاسوسی آمریکا در سال 1982 میلادی، یک سایت را که احتمال می‌رود محل تولید و نگهداری سلاح‌ شیمیایی (عامل اعصاب) باشد، در ناحیه دیمونا در صحرای نقب شناسایی کرده است. دیگر عامل‌های شیمیایی نیز در یک مجتمع صنعتی پیشرفته دیگر تهیه و تکثیر می‌شود. در این اسناد همچنین آمده است که شواهد و مشاهدات متعددی وجود دارد که ثابت می‌کند که اسرائیل به سلاح‌های شیمیایی نظیر گاز اعصاب ماندگار و غیرماندگار، گاز خردل و دیگر عامل‌های شیمیایی ضد شورش دست یافته‌ است.

نشریه آمریکایی فارین‌پالیسی در تصریح می‌کند اسرائیل در سال 1992 میلادی کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی را امضا کرد، اما هرگز آن را تصویب و اجرا نکرد و دولت آمریکا هم دهه‌هاست که در مورد ذخیره سلاح‌های شیمیایی اسرائیل سکوت کرده است.

در این سند سازمان سیا تأکید شده است که سرویس اطلاعاتی آمریکا از آزمایش نظامی تسلیحات شیمیایی اسرائیل در دهه 70 میلادی آگاه بوده و سازمان‌های اطلاعاتی در خصوص وجود این سلاح‌ها در همان زمان نیز گزارش داده‌اند. براساس ارزیابی‌های سیا، اسرائیل پس از پایان جنگ موسوم به "یوم کیپور" در سال 1973، توسعه و تحقیقات سلاح‌های شیمیایی اسرائیل سرعت بیشتری گرفته است.

روزنامه آلمانی: شنود مکالمات ثابت می‌کند بمباران شیمیایی کار اسد نبوده است

قربانی شدن ملت ایران با سلاح‌های شیمیایی ساخت غرب نیز با شروع دفاع مقدس در برابر ارتش تا دندان مسلح عراق آغاز شد. در طول اين جنگ (1980-1988) رژيم بعث عراق 252 مورد از عوامل شيميايي عليه ايران استفاده كرد.

اقدامات در جهت منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی

در ادامه روند مذاكرات خلع سلاح در سال 1960 با توافق آمريكا و اتحاد شوروي (سابق) كميته اي متشكل از 10 كشور تحت عنوان كميته‌ي ده مليتي خلاع سلاح در ژنو تشكيل شد. اين كميته با افزايش اعضا به 18 كشور طي سال‌هاي 1970-1979 میلادی و سپس افزايش اعضا به 26 كشور طي سال‌هاي 1979-1984 میلادی به كنفرانس خلع سلاح تغيير عنوان داد

بر اساس اين ماده هر كشور عضو 30 روز بعد از آن‌كه كنوانسيون براي آن كشور لازم الاجرا مي‌شود بايد اعلاميه‌هاي مربوط به تسليحات شيمياي، تاسيسات توليد آن، محل‌ها و مقادير دقيق آن‌ها و طرح كلي انهدام آن‌ها به سازمان كنوانسيون ارائه دهد.

نقشه پراکندگی تأسیسات تولید جنگ‌افزارهای شیمیایی در آمریکا