کد خبر 252420
تاریخ انتشار: ۷ مهر ۱۳۹۲ - ۱۲:۳۹

سامان طهماسبی در مسابقات جهانی کشتی فرنگی بوداپست به سومین مدال جهانی‌اش رسید. اما این مدال رنگ و بوی دیگری داشت.

به گزارش مشرق، سامان طهماسبی پس از این که اولین مدال تاریخ کشتی فرنگی ایران در اوزان سنگین را در سال 2006 بر گردن آویخت و بر سکوی سوم جهان ایستاد، به یک چهره شاخص در کشتی فرنگی ایران تبدیل شد. او در سال 2007 نیز دومین مدال جهانی‌اش را تصاحب کرد. اما پس از المپیک پکن نامهربانی‌های زیادی دید و به طور کامل فراموش شد. با این که او تنها قهرمان جهانی تاریخ ورزش کردستان بود نه تنها پاداش‌ها و وعده‌های داده شده به او عملی نشد، بلکه کوچک‌ترین حمایتی از وی به عمل نیامد تا حداقل یک شغلی برای خود دست و پا کند و به خانواده‌اش کمکی برساند. تمام این سختی‌ها و نامهربانی‌ها یک راه را پیش پای سامان طهماسبی گذاشت که آن هم اختیار کردن تابعیت جمهوری آذربایجان بود.

حالا طهماسبی سومین مدال جهانی‌اش را نیز بر گردن انداخته که البته این مدال به حساب کشور آذربایجان گذاشته شده است. ایسنا گفت و گوی مفصلی با این ورزشکار سنندجی انجام داده که طهماسبی از چیزهایی که در این سال‌ها بر او گذشته سخن می‌گوید.

* سرانجام پس از سه سال برای آذربایجان مدال گرفتی. چه شد که این انتظار به درازا کشید؟

- از سال 2010 بنا به دلایلی به آذربایجان رفتم، اما متاسفانه و به دلیل برنامه تمریناتی که شاید غلط بوده و یا با من سازگار نبوده، نتوانستم نتیجه‌ بگیرم. یکی دیگر از دلایل نتیجه‌ نگرفتنم نیز نداشتن حریف تمرینی بود، ضمن این که در آنجا تنها بودم و به من بسیار سخت می‌گذشت که به همین خاطر سه سال نه در اروپایی و نه در جهانی مدال نگرفتم. اما خدا را شکر می‌کنم که سرانجام به حقم رسیدم.

* آمدن خیرآبادی و سپرده شدن هدایت تیم ملی آذربایجان به مربی ات چقدر در مدال گرفتن تو تاثیر داشت؟

- بعد از المپیک فدراسیون آذربایجان دیگر مرا نمی‌خواست و قصد نداشتند که قراردادم را تمدید کنند، اما خیر آبادی ضمانتم کرد و یک سال از آنها فرصت گرفت. او در این هفت -‌هشت ماه برایم خیلی زحمت کشید و از جان و دل مایه گذاشت. از کشورهای دیگر برایم حریف تمرینی می‌آورد. خدا را شکر می‌کنم که بعد از یک سال زحمت نتیجه‌ گرفتم و توانستم جواب محبت آقا جمشید را بدهم.

* قرار گرفتن مقابل کشتی‌گیر ایرانی در فینال مسابقات جهانی چه حسی داشت؟

- این که مقابل یک کشتی‌گیر ایرانی در مسابقات جهانی ظاهر شوی، خیلی سخت است. نمی دانستم که چطور باید مقابل هموطنم کشتی بگیرم. من و طالب نعمت پور خیلی رفیق بودیم. ما دو تا همیشه هم اتاقی بودیم. درست است که قرار گرفتن در این وضعیت بسیار دشوار است، اما با تمام توانم کشتی گرفتم. البته من و طالب آنقدر رفیق هستیم که فرقی نمی‌کرد کدام طلا بگیریم.

البته به این موضوع می‌شود از زاویه دیگر هم نگاه کرد. کشتی جالبی می‌شود وقتی که در فینال جهانی دو ایرانی در دو طرف صحنه باشند و یک طرف آن چمن‌گلی و طرف دیگر خیرآبادی که هر دو سرمربی ایرانی هستند کشتی‌گیران را هدایت کنند. این قدرت کشتی ایران در جهان را نشان می‌دهد.

* در مسابقات جهانی بهترین مدال آذربایجان را گرفتی. پاداش این مدال چقدر است؟

- در آذربایجان بخشنامه ای است که به مدال‌های طلا، نقره و برنز به ترتیب 100 هزار دلار، 60 هزار دلار و 40 هزار دلار پاداش می‌دهند. البته این پاداشی است که فقط فدراسیون می‌دهد و دیگر ارگان‌ها مانند اسپانسرها و کمیته‌ المپیک نیز جوایز خود را می‌دهند. همه این‌ها، بخشنامه است و سلیقه‌ای رفتار نمی‌شود، ضمن این که حقوق ماهیانه نیز به ورزشکاران ملی داده می‌شود. هر چقدر هم پر افتخارتر باشی حقوقت بالاتر است.

* وقتی برای آذربایجان کشتی گرفتی برخی‌ها برداشت بدی از این موضوع داشتند و حتی لقب وطن فروش را به تو دادند. اما شاید از پشت صحنه ماجرا خبر ندارند. چه حرفی با چنین اشخاصی داری؟

- شاید برخی از عوام ندانند که داستان چه بوده است. این کار من حرفه‌ای است، ولی برخی ها نادانسته به چشم وطن فروش یا چیز دیگری به من نگاه می‌کنند. من یک سوال دارم، مگر ورزشکارانی مثل اشکان دژاگه و رضا قوچان نژاد در فوتبال، لیلا رجبی در دوومیدانی یا ارغوان رضایی در تنیس نداریم. برخی از آنها برای کشور دیگری مسابقه داده‌اند و برخی‌هایشان هم از کشوری دیگر آمده و برای ایران مسابقه داده‌اند. اما چرا هیچ کس به آنها چیزی نمی‌گوید و همه نیز آنها را تشویق می‌کنند؟! به همین خاطر است که کار من حرفه‌ای بوده است. ضمن این که مجبور شدم این کار را انجام دهم. در تیم‌های ملی فوتبال، والیبال و بسکتبال هم نیز سرمربی‌های ایران خارجی هستند که بسیار حمایت می‌شوند. در این شرایط وقتی خیرآبادی ، سرمربیگری آذربایجان را قبول کرده به او به چشم دیگری نگاه می‌کنند. اگر این کار درست نیست، پس چرا مربی خارجی می‌آوریم.

* در حرف‌هایت گفتی که مجبور شدی به آذربایجان بروی، می‌خواهیم به سه – چهار سال قبل برگردی و داستان آن روزها را تعریف کنی.

سکوی وزن 84 کیلوگرم مسابقات جهانی

- بعد از المپیک پکن پایم را عمل کردم و دچار افت شدم. یک کم هم به من کم لطفی شد و دیگر خبری از من که دو مدال جهانی داشتم نگرفتند. به اردوی تیم ملی هم دعوت نمی‌شدم، از سوی دیگر وضعیت مالی‌ام اصلا خوب نبود. در یک شهرستان دور هیچ درآمدی نداشتم. خیلی به دنبال کار رفتم. به ادارات مختلفی از جمله تربیت بدنی سر زدم، اما یک شغل ساده‌ هم به من ندادند. در شهر همه من را می‌شناختند و توقعاتی از من داشتند. در آن شرایط نمی‌توانستم برای پول در آوردن کارگری کنم. خانواده من نیز از قشر کم درآمد جامعه بود، ضمن این که دو خواهر هم دارم. من یک قهرمان بودم و حتما خانواده‌ام توقعاتی از من دارد. در این شرایط نمی‌شد بدون هیچ پول و درآمدی زندگی را بگذرانی. به همین خاطر مجبور شدم که بروم.

شاید خیلی ها در آن شرایط تصمیم بگیرند به راه‌های خلاف بروند، اما من سعی کردم که سالم زندگی کنم. دیگر هیچ راهی نداشتم و واقعا مجبور شدم که بروم. برای سالم زندگی کردن باید این مسیر را ادامه می دادم. برای سالم زندگی کردن باید راه‌های سخت را رفت.

* زمانی که دو مدال جهانی گرفتی وعده‌های زیادی به تو دادند، اما همه آنها تبلیغاتی و نمایشی بود. گفته می‌شد که هیچ کدام از این وعده‌ها رنگ حقیقت به خود نگرفت. آیا این درست است؟

- آن موقع من اولین مدال تاریخ اوزان سنگین کشتی فرنگی ایران را در جهان گرفتم. وعده‌های زیادی دادند، اما هیچ کدام عملی نشد. البته بهتر است که دیگر به گذشته فکر نکنم. فکر می‌کنم خدا مرا دوست داشت که باز توانستم مدال جهانی بگیرم و شرایط خوبی پیدا کنم. همچنین دوست داشتم به همه ثابت کنم که سامان طهماسبی تمام نشده است. می خواستم ثابت کنم که در این سه سال فقط برای پول به آذربایجان نرفته بودم، بلکه به خاطر نداشتن حریف تمرینی و مربی خوب نتوانسته بودم مدال بگیرم.

مصاف سامان طهماسبی و طالب نعمت پور در فینال جهانی

* به خاطر این که برای آذربایجان کشتی می گیری، ایرانی‌ها در بوداپست برخورد بدی با تو نداشتند؟

- برخورد بدی با من نشد، اما برخی نگاه‌ها کمی سنگین بود. تعجب می‌کنم، نمی‌دانم چرا برخی‌ می ترسیدند زیاد به من نزدیک شوند،‌ در صورتی که آنجا همگی ورزشکار بودیم.

* تغییر قوانین به نفع تو شد یا به ضررت؟

- حقیقتش این است که اول ناراحت شدم، چرا که شش دقیقه‌ کشتی گرفتن برایم سخت بود و ممکن بود نفس کم بیاورم. اما آنقدر خیرآبادی روی من کار کرد که این قانون به نفعم شد.

* دوست داشتی این مدال را برای ایران بگیری؟

- چرا دوست نداشته باشم. من سه سال در آنجا تنها بودم و سختی کشیدم. همه دوست دارند برای کشورشان مدال بگیرند، اما من واقعا مجبور شدم، دیگر هیچ راهی نداشتم.

* اگر فینال را از نعمت پور می‌بردی چه می‌شد؟

- (طهماسبی پس از چند ثانیه سکوت گفت) نمی‌دانم. شاید اتفاق خاصی نمی افتاد. در هر حال خوشحالم که این طلا از آن یک ایرانی شد و پرچم ایران بالا رفت و به یک روسی و یا یک کشور دیگر نرسید.

* فکر می‌کنم حالا دیگر می توانی به پدر و مادرت کمک کنی و دل آنها را شاد کرده باشی.

- سرانجام پس از سه سال توانستم با این مدال دل پدر و مادرم را شاد کنم. در این سال‌ها که در ایران نیستم خانواده‌ام خصوصا مادرم خیلی دلتنگی می‌کند. همیشه دعایش بدرقه راهم است. از این که دوری من را تحمل کرده‌اند از آنها تشکر می‌کنم و دستشان را می‌بوسم. همچنین از همه رفقایم که در این چند سال به من زنگ زدند تا در آذربایجان احساس تنهایی نکنم، قدردانی می‌کنم. مردم کردستان نیز واقعا در این مدت به من لطف داشته‌اند که امیدوارم بتوانم محبت‌هایشان را جبران کنم. ضمن این که خیلی از مردم در صفحات اجتماعی به من محبت داشتند و مرا تشویق می‌کردند.

* مدال طلای علی اکبری چقدر خوشحالت کرد؟

- از مدال امیر خیلی خوشحال شدم. او یک مرد سختکوش و یک مرد به معنای واقعی است. علی اکبری به اندازه سه نفر تمرین می‌کند. زمانی که در اردوها تمرین ما تمام می‌شد، انگار او تازه کارش شروع شده. امیر برای این مدال خیلی مایه گذاشت که واقعا برایش خوشحالم و به او تبریک می‌گویم.

* نتیجه‌ی تیم ایران را چطور دیدی؟

- تیم ایران در کل نتیجه‌ خوبی گرفت، با این که سه قهرمان المپیک در ترکیب ایران غایب بودند، دو مدال طلا به ایران رسید که نتیجه‌ خوبی بود که این مدال‌ها را به همه تبریک می‌گویم.

* فدراسیون جهانی در زمان مارتینتی رابطه خوبی با آذربایجان داشت، اما با تغییرات صورت گرفته به نظر می‌رسد که اوضاع دگرگون شده است.

- همین طور است. در زمان مارتینتی با آذربایجان خوب بودند، ‌اما وقتی که او رفت فیلا ضد آذربایجان شد. در همین مسابقات جهانی حق کشتی‌گیران 55 و 66 کیلوگرم ما را خوردند. البته فدراسیون آذربایجان از عملکرد جمشید خیرآبادی راضی بود و خودشان فهمیدند که این دو کشتی‌گیر را بازنده کردند. ضمن این که تیم‌های کشتی آزاد و زنان هم دچار افت شدند. تیم زنان آذربایجان فقط یک برنز گرفت. با این شرایط که حق دو کشتی‌گیر خوب فرنگی را خوردند، باز همین تیم آقا جمشید بهترین نتیجه‌ را برای آذربایجان گرفت.

سامان طهماسبی

* حضور یک کادر فنی ایرانی در تیم ملی آذربایجان چقدر به نفعت‌ بود؟

- همان طور که گفتم بعد از المپیک دیگر مرا نمی‌خواستند، اما خیرآبادی از آنها قول گرفت تا یک سال دیگر به من فرصت بدهند. با آمدن او و کادر فنی خوبش اوضاع خیلی بهتر شده است. امسال دو اردوی خارج از کشور، یکی در ترکیه و یکی هم با کشتی‌گیران مصر داشتیم. ضمن این که فدراسیون نیز از کار آقا جمشید راضی است.

* به المپیک بعدی فکر می کنی؟

- هنوز به المپیک بعدی فکر نکرده‌ام. باید ببینم چه می‌شود. بدنم تا آن موقع شاید پیر شده باشد. فعلا به مسابقات اروپایی و جهانی سال آینده فکر می‌کنم و امیدوارم که در آن رقابت‌ها مدال‌های خوش‌رنگ‌تری بگیرم. پس از آن است که باید برای المپیک بعدی تصمیم بگیرم.

* در پایان اگر حرفی داری بگو.

- مردم ایران خصوصا همشهریانم در این مدت به من خیلی لطف داشتند که از همه آنها تشکر می‌کنم. قدردان زحمات تک تک اعضای کادر فنی نیز هستم. آقای خیرآبادی که سرمربی است و فرید عدنانی، شهرام الیاسی و ایوب آزموده نیز مربیان ما بودند که زحمت زیادی برایم کشیدند، خصوصا آقای آزموده که مربی اختصاصی وزن‌های 74 و 84 کیلوگرم بود. سید فواد رحمانی و سید عسگر موسوی نیز در کادر فنی تلاش زیادی کردند. از "ریف" فیزیوتراپ بلغاری تیم نیز که در بوداپست هم به ما و هم به تیم ایران کمک می‌کرد باید تشکر زیادی داشته باشم. او دیگر مثل یک ایرانی شده است. محمد براری، ماساژور تیم هم تلاش زیادی در اردوها انجام می‌داد و زحمت زیادی کشید. همچنین جعفر نظافت دوست نیز مربی بسیار خوبی بود که متاسفانه در اثر سرطان درگذشت که امیدوارم خدا او را رحمت کند.


نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • انتشار یافته: 25
  • در انتظار بررسی: 0
  • غیر قابل انتشار: 2
  • ۱۳:۰۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    موفق باشی پهلوان
  • ghasem ۱۳:۲۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 1
    استاد اولاً فوتبال با کشتی خیلی فرق داره ثانیاً اون کسایی که اسم آوردی همشون دارای والدین ایرانی هستند تو چی؟ پدرت آذربایجانیه یا مادرت؟
  • سعید ۱۳:۳۲ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    ان شا الله موفق باشد
  • علی ۱۴:۰۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    من خودم از کسانی بودم که در ابتدا از این کار طهماسبی خیلی دلخور شدم, ولی واقعاً انصافه یک قهرمان توی خرج زندگی خودش بمونه؟
  • حسین ۱۵:۰۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    آقای طهماسبی رنجنامه شما را خواندم در ارتباط با مشکل اقتصادیتان حق با شما است شاید آنطوری که بخواهید مسئولین مربوطه همکاری نکرده اند در ارتباط باآقایان دژاگه و زندی.این آقایان پدرشان ایرانی بود و دوست داشتن برای ایران بازی کنند حتمن خودت بهتر میدانی که فوتبال در سطح جهان ورزش اول است پس این آقایان با توجه به اینکه میتوانستن برای آلمان بازی کنند برای ایران بازی کردند آنهم با این وضعیتی که کشور ما دارد خانم رجبی هم چون همسرشان ایرانی بود با پرچم ایران مسابقه میدهند خانم ارغوان هم بزرگ شده فرانسه هستند و آنجا پرورش یافته اند و تنیس بازی میکنند.آقای طهماسبی گل. خیلی از ورزشکاران ایران هم تابعیت بعضی از کشورهای اروپایی را گرفته اند اما هیچ حساسیتی روی آنها نیست اما کار شما در ارتباط با آنها خیلی نابخردانه بود شما چون آذربایجان پول بیشتری داد تابعیتش را قبول کردی همین آذربایجانی که ادعای بعضی از قسمتهای سرزمین مادری را میکند با پشتیبانی امریکا و اسرائیل و ترکیه؟شما عرق وطن دوستی ندارید وگرنه یک کشور دیگر. چرا آذربایجان؟آقای طهماسبی فقط ناراحت هستیم چرا آذربایجان.آذربایجانی که دارد با کمک اسرائیل در مجاورت مرز ایران دسیسه میکند خوشم آمد از همشهریم که در مسابقه فینال آنطوری آرزویت را که بر افراشته شدن پرچم آذربایجان بود به سراب تبدیل کرد حتمن اول میشدی پول بیشتری میگرفتی لطفی بکن و از حالا به بعد نام ایران را به زبانت نیاور که ایران جای امثال باکریها و همتها است البته شما درک این مسائل را نداری حیف که نمیتوانم بعضی از مسائل را رو کنم وگرنه در سالهای نچندان دور......بگذریم شما هم......
  • ۱۵:۱۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    gozareshe khubi, merci wa barash arezui moafagaiat daram, Iran hala hei bege in chera raftesh wagti gadresho nemidunan baiad awal massulino kenar zad
  • علی اصغر علیزاده ۱۶:۵۷ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    اقای طهماسبی من هم جای تو بودم می رفتم افسوس که ما قدر نعمتهایی که خدا داده است نمی دانیم .دلاور با شکم گرسنه نمیشود کشتی گرفت
  • ۱۸:۲۸ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    همینو بگو جوری گفته اشکان دژاگه انگار طرف هفت جدو آبادش آلمانی بوده!
  • RAFIEE ۱۸:۳۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    سلامت باشید همیشه و در همه جا
  • ۱۸:۳۶ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    چرا فردی مانند علی دایی و دیگران به اروپا می روند سخنی به میان نمی اید اما یک فرد هم وطن در کشتی در کشور خارجی کار می کند سرو صدا بپا می شود. و یا اینکه بهترین مربی دنیا در والیبال آقای ولاسکو و یا کی روش و..
  • ۱۸:۴۲ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    شما وقتی باباتون بزنه تو گوشتون می رید اسم یکی دیگه رو می نویسید تو شناسنامتون؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
  • ۱۸:۴۷ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    کدوم پهلوان؟؟؟ چطور روش می شه این حرف ها رو بزنه؟ چه شباهتی با دژآگه و دیگران داره که خودشو با اونا مقایسه کرده؟ اگر پدرش به دلیل مشکلات اقتصادی نمی تونست مخارجش رو بده حتما اسم اونو از شناسنامش پاک می کرد؟؟
  • hadi ۱۸:۵۷ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    khaheshan harfe moft nazan , onam hagh dare ye zendegie mamooli dashte bashe. mimond inja chi az ian hame pool ke daran mirizan too halghe in footbalistaye bi masraf besh miresid?shoma vasash khone misakhti?
  • ۱۹:۰۰ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    تو میخاستی خرج زندگیشو بدی؟ یا باید میرفت کنار خیابون مثل عبدولی سمبوسه میفروخت؟
  • مهدی ۱۹:۱۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    اشکال از مدیران ورزشی است که به تامین زندگی ورزشکاران توجه نمیکنند. به هر حال زندگی خرج دارد و آنکه باید خجالت بکشد ورزشکار نیست، بلکه مدیران ورزشی اندکه این شرایط را به وجود آورده اند.
  • ۱۹:۲۸ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    با سلام خیلی از پزشکان ایرانی که با هزینه بیت المال تحصیل کرده اند الان در ینگه دنیا دارند مردم آن کشورها را درمان می کنند و برای آن کشورها افتخار کسب می کنند، فکر نمی کنم کار این بنده خداکه می توان گفت حتی پول باشگاه و هزینه تمرین را هم از جیبش پرداخت کرده در مقابل آنها سنگین تر باشد فقط شاید کمی دور از انتظار بوده
  • حمید رضا ۱۹:۳۱ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    همه دیدن این پهلوان در برابر هم وطن خود تمام توان خود را صرف نکرد البته میدانم که اگر تلاش هم مینمود شاید باز موفق نمیشد ولی این وطن پرستی ایشان را کسی ندید ضمن اینکه میدانیم هرگز نمیتواند بگوید در فینال نشان داد میتواند قهرمان شود ولی سعی کرد تا قهرمان نشود زنده باد پهلوان ایرانی که همانند تمامی پهلوانان دیگر وطن عزیزمان از حرف کوته فکران میسوزد ولی واقعیتها را در دل دفن میکند آفرین بر غیرتت مرد
  • ۱۹:۴۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    کار خوبی کردی
  • iman ۲۰:۳۳ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    هر جا هستی موفق باشی
  • علیرضا ۲۱:۳۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 1
    اگه غیرت داشتی میرفتی بقل خیابون آشغال جمع میکردی ولی برای کشور دیگه کشتی نمی گرفتی ، کشتی برای درامد نیست کشتی برای امثال تختی هست که پهلوانی میکردند نه کاسبی ،
  • ۲۱:۴۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    باحلوا حلوا کردن دهن شیرین نمیشه این که نمیشه طرف پول نداشته باشه بعد بگو کشتی بگیر هر چیزی یه حسابی داره اقا دمت گرم هرجا هستی موفق باشی فقط مسولین یه خورده کلاهشون بالاتر بذارن
  • ۲۲:۲۳ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    آقا سامان عزیز مطمئن باش این برخورد ها فقط برای این بوده که کرد بودی و بس.اگه بچه شمال یا تهران یا هر جایی دیگه بودی الان وضعیتت این نبود چون بچه کردستانی اینطور شدی،خسته باشی پهلوون
  • ۲۲:۲۹ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    هرکس می تواند در هر زمینه برود کار کند پولش رو بیاورد کشور خودمون نه این که برود بریزد توگلوی خارجی ها این درسته عزیزان
  • ۲۲:۳۱ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۷
    0 0
    همیشه آغوش گرم ایران برای توبازاست سامان عزیز یادتباشه ایران خونه ی همیشگی توئه وتو توی این خاک سهمی داری
  • ۱۶:۴۵ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۹
    0 0
    هموطن عزیز لطفا چرند نگو! علی دایی لژیونر بود، نرفت که مثلا برا آلمان یا امارات بازی کنه، اما ایشون تفاوت دارن!

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس