شهیدانِ حاضر در این عکس، از سمت راست، عبارتند از:
* نفر اول: «صلاح الدين محمد غندور» معروف به «صلاح غندور» با اسم جهادی «ملاک». وی به سال 1968 در روستای «کفر ملکی» در جنوب «لبنان» متولد شد و در سال 1985 به «مقاومت اسلامی لبنان» پیوست. در اویل دهه ی 90 میلادی، «صلاح» یکی از فرماندهان میدانی مقاومت در جبهه های جنوب لبنان بود. اور در سال 1995 عملیات استشهادی بزرگی را در منطقه ی اشغالی «بنت جبیل» طراحی نمود و با اصرار فراوان، شخصا اجرای آن را هم خود بر عهده گرفت. این عملیاتِ تاریخی که به «عملیات مقرِ 17» شهرت پیدا کرد، باعث کشته و مجروح شدن 35 نظامی صهیونیست گردید.
* نفر دوم: «أحمد حمد يحيى» معروف به «شیخ یحیی اباذر» با اسم جهادی «ابوذر». وی به سال 1958 در روستای «رشاف» واقع در جنوب لبنان متولد شد. در سال 1982 به ایران آمد و در حوزه ی علمیه ی «قم»، به تحصیلات حوزوی مشغول شد. او در سال 1986 به لبنان بازگشت و به یگان های «مقاومت اسلامی» ملحق شد و پس از شرکت در چندین عملیات ضدصهیونیستی، سرانجام، تنها چند روز پیش از آزادی مناطق اشغالی جنوب لبنان در سال 2000، مورد توسط اشغالگران مورد هدف قرار گرفت و به سختی مجروح شد. «شیخ یحیی اباذر»، درست در روزِ فرار بزرگ صهیونیست ها (25 می مصادف با 4 خرداد) بر اثر جراحات وارده، خلعت شهادت پوشید و به این ترتیب، نامش یه عنوان آخرین شهید در مرحله «آزاد سازی جنوب» ثبت شد.
* نفر سوم: «خالد احمد بَزی» با اسم جهادی «حاج قاسم». وی به سال 1966 در «جنوب لبنان» متولد شد. در سال 2006 میلادی، «خالد» از سوی «حاج عماد مغنیه» به عنوان فرمانده ی عملیاتِ اسیر گیری منصوب شد که طی آن عملیات، دو نظامی صهیونیست به اسارت «مقاومت اسلامی» درآمدند و «جنگ تموز»، معروف به «جنگ 33 روزه» آغاز گشت. این سردارِ دلباخته ی حزب الله لبنان، در جریان همین جنگ، هنگام دفاع از شهر «بنت جبیل»، در نبرد با متجاوزان صهیونیست، بال در بال ملائک گشود.
این عکس در اواخر دهه ی 1980 میلادی برداشته شده است.
روحمان با یادشان شاد
از راست: «صلاح الدين محمد غندور»، «أحمد حمد يحيى» و «خالد احمد بَزی»