همایش "مدافعان حریم ولایت" با موضوع بزرگترین نبرد خیر و شر در زمان کنونی در سوریه برگزار شد و سید علی فاطمی به عنوان همسفر و همکار شهید باغبانی از حال و روز شیعیان محدوده حرم حضرت زینب(س) و چگونگی حفاظت آنها از حرم مطهر عقیله بنی هاشم سخن گفت.

سید علی فاطمی با بیان خاطراتی از شهید باغبانی و سایر مدافعان حریم حضرت زینب(س) به رجزخوانی وهابیون و سلفی‌های تکفیری در منطقه حلب اشاره کرد و گفت: آنها برای رجزخوانی و تقابل با شیعیان و مدافعان حرم حضرت زینب (س) با صدای بلند فریاد لبیک یا یزید و لبیک یا معاویه سر می دهند.

در ادامه این همایش به نقش "ولایت" در دین اسلام اشاره شد و تاکید شد که عبادت بی ولایت قساوت قلب می‌آورد و کسانی که ولایت ندارند روز به روز در لجن زار جهل بیشتر فرو می روند.

اصابت خمپاره به حرم حضرت زینب (س) و چگونگی غبارروبی شیعیان از حرم مطهر حرم حضرت زینب (س) از دیگر موضوعاتی بود که در این مراسم مورد بررسی قرار گرفت.

بیداری اسلامی، تحولات منطقه و بخصوص شرایط فعلی سوریه از یک سو و نقش و حضور آمریکا در معادلات غرب آسیا بهانه‌ای شد برای برگزاری چنین مراسمی در منطقه 14 تهران تا جوانان و نوجونان بسیجی با اوضاع منطقه و حوادثی که اکنون در منطقه شیعه نشین سوریه در حال وقوع است بپردازیم.

نیروهای القاعده و تکفیری تاکنون کشتارهای وحشیانه و غیر انسانی در سوریه داشته‌اند، آنها 10هزار نفر از ارتش و بیش از 100 هزار نفر از مردم سوریه را کشتند و بیش از 3 میلیون نفر را آواره کردند و مردم سوریه بیش از 30 ماه است که ناامنی را تحمل می‌کنند.

سوریه  محور مقاومت در منطقه خاورمیانه است و به عنوان  پل ارتباطی ایران و حزب الله لبنان شناخته می شود و داشتن مرز مشترک با رژیم صهیونیستی حساسیت منطقه ای این کشور را دو چندان می‌کند. نبردی که اکنون در این منطقه در حال رخ دادن است از پیچیدگی های خاصی برخوردار است که به صورت روایت گونه در این مراسم مورد بررسی قرار گرفت.

در ادامه این همایش کلیپی از حوادث اخیر سوریه و چگونگی رویارویی حق و باطل و دفاع شیعیان سوریه در مقابل تهاجم وهابی‌ها و سلفی‌ها پخش شد که ریشه‌های نفاق و جهل را در حوادث سوریه به خوبی به نمایش گذاشته بود.

این مراسم مصادف با شب چهارم محرم الحرام که مزین به نام دو فرزند حضرت زینب(س) بود برگزار شد و مورد استقبال جوانان و نوجونان دانشجو قرار گرفت.


*** در ادامه گزیده‌ای از سخنان سید علی فاطمی مستندساز و همسفر شهید باغبانی را که خاطرات جالبی از شیعیان و مدافعان حرم حضرت زینب (س) را به خاطر دارد، می‌خوانید،

* وهابیون و سلفی‌ها معمولا عملیات های انتحاری خودشان را در منطقه سوریه اول صبح انجام می‌دهند و بر این باور هستند که اگر در اول صبح کشته شوند ، ظهر را در بهشت با رسول‌الله اطعام می‌کنند.

* در مورد جهالت سلفی‌ها و تکفیری‌ها باید بگویم که کارت شناسایی اعضای جبهه نصره چیزی هست شبیه گذرنامه و اسمش را هم گذاشته‌اند "جواز سفر الجنه" یعنی "گذرنامه بهشت". صفحه اول اسم و لقب و .. اون شخص قرار دارد و سایر صفحات هم مانند شناسنامه های قدیمی که برای هر انتخابات مهری بر روی آن می خورد است که برای اینها هر عملیات یک مهر در آن صفحه شناسنامه می خورد، به این صورت که او هر کسی را بکشد یک مهر جدید در "جواز سفر الجنه" می‌خورد که حدود 70 مکان جای مهر دارد. آنها بر این باور هستند که هر مهری که در این گذرنامه ها می خورد یک طبقه در بهشت بالا می روند.

* آنها در تاریکی شب‌ها بلند بلند ذکر می‌گفتند و در شبی که ما قرار بود مدافعان حرم عملیاتی را انجام دهند و آنها احساس کرده بودند که احتمال دارد اتفاقی بیافتد، شروع به رجزخوانی کرده بودند. نزدیک طلوع آفتاب که شده بود من با دوربین سیمینوف به چشم خودم دیدم که روی سنگرهایشان می‌ایستادند و به سمت ما اینگونه فریاد می‌زدند که «الله اکبر ... لبیک یا رسول الله ... لبیک یا یزید ... لبیک یا معاویه».

* روایت داریم که عبادت بی ولایت قساوت قلب می آورد، شما به زیادی نماز و روزه های آنها نگاه نکنید، چون ولایت ندارند قسی القلب شده‌اند، "ولایت" اصل دین ماست نباید ساده بگیریم. "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" یعنی اینکه هر روز برای من و تو موقعیت هایی همچون تقابل حق و باطل صورت می‌گیرد و تو باید ببینی در این تقابل چگونه عمل می‌کنی؟ چه انتخابی می کنی؟ پیدا کردن انتخاب درست سخت است و به خاطر همین اجر و ثواب دارد. انتخاب درست در عاشورای هر روز مان فقط از طریق داشتن "ولایت" امکان پذیر است.

* شهيد باغباني با خود من به سوریه آمد. اولین باری که قرار شد به زیارت برویم، من پایین هتل منتظر مانده بودم، هادی خیلی معطل کرد. وقتی آمد پایین دیدم که قشنگ ترین لباس های خودش را انتخاب کرده برای پوشیدن و شیک ترین لباس ها را برای زیارت حرم حضرت زینب(س) پوشیده است.

* یکی از سفرهایی که سوریه بودم چندتا خمپاره آمد و در حیاط صحن حرم حضرت زینب (س) اصابت کرد، خط درگیری مدافعان حرم و سلفی‌ها خیلی نزدیک بود و آنها تا 700 الی 800 متری حرم امده بودند. موج انفجار همه شیشه های حرم را پایین آورده بود و همه صحن از شیشه خورده پر شده بود. یعنی پا برهنه نمی توانستی به زیارت بروی و باید حتما با کفش وارد حرم می شدی. خاک تمام صحن را گرفته بود تمام ضریح حضرت زینب از گرد و غبار پر شده بود و این که بعد از هزار و 400 سال از حادثه کربلا چنین هجمه‌ای به حرم مطهر حضرت زینب(س) صورت بگیرد، خیلی برای شیعیان سوریه دردآور بود و ما این را از نزدیک می دیدیم.


* امروز سربندهایی به سر بسته‌ایم که که روی آنها نوشته است "کلنا عباسک یا زینب(س)"، ما نمی‌توانیم عباس (ع) بشویم ولی دل‌مان می‌خواهد که عباس‌گونه عمل کنیم. انتخاب عباس‌گونه ما در کربلای فردا و امروز چه خواهد بود.

* یک بار دیگر که به حرم خانم حضرت زینب(س) رفتیم،  یکی از بچه‌های مدافع در ساعت مرخصی و استراحتش آمده بود به زیارت حرم حضرت زینب(س)، مجروح شده بود و دستش را پانسمان کرده بود و به سختی بطرهای آب آشامیدنی را به دست گرفته بود. بطری‌های آب را به سمت ضریح زینب(س) می‌برد، من نگاه می کردم و منتظر بودم ببینم چه اتفاقی می افتد، او جلوی ضریح خانم بزرگ زینب(س) زانو زد و به عربی شروع به صحبت کرد و گفت: «خانم می‌دانم بچه هایتان همه تشنه اند... می‌دانم خیمه‌گاه تان همه لب تشنه بودند ... اهل بیت شما تشنه‌اند، برای اجازه گرفتن خدمت شما آمده‌ام، می‌خواهم این بطری‌های آب را ببرم لب خط به بچه‌ها بدهم.»

* مدافعان حرم حضرت زینب(س) واقعاً ادب می‌کنند و حتی برای آب خوردن هم از بی‌بی زینب(س) اجازه می‌گیرند، محدوده حرم را شیعیانی گرفته‌اند و دفاع می‌کنند که این‌گونه نسبت به حریم آل‌الله عشق می‌ورزند و دفاع می‌کنند.


* یک روز برای مصاحبه به خانه یکی از کسانی رفتیم که در دفاع از حرم حضرت زینب(س) و در ایامی که زمان مراسم عروسی‌اش بود مجروح شده بود و در یک عملیات ساق پایش تیر خورده بود. رفتیم خانه او و با او صحبت کردیم. از او پرسیدیم درد نداری؟ جواب جالبی داد و گفت: درد من این هست که اینجا دراز کشیده ام و رفقای من در خط مبارزه می کنند، من درد دارم ولی درد من این است که اینجا افتاده‌ام و رفیقم توی پست من دیشب به شهادت رسیده است. من ننگم می‌آید که ایجا نشسته ام و نمی توانم در خط کنار بقیه رفقایم از حرم دفاع کنم.

* ماجرای پست 405؛ این پست خطرناک ترین پست در منطقه سیده زینب(س) است چون منطقه باز و گسترده‌ای است و همه خانه های اطراف مثل خرابه هایی نا امن در منطقه درآمده است. من حدود 10 روز بعد از اینکه در خانه آن جوان با او صحبت کرده بودم و او با پای گچ گرفته و تیر خورده در خانه دراز کشیده بود، او را در پست 405 منطقه سیده زینب دیدم. در سنگر نشسته بود. نمی توانست بلند شود ولی خودش را رسانده بود به خط که نشسته دفاع کند. او آمده بود تا در ناامن ترین پست و خطرناک ترین منطقه به صورت نشسته از منطقه حرم دفاع می کرد. او وظیفه خودش را شناخته بود و به هر طریقی می خواست به وظیف اش عمل کند.

* در منطقه سوریه جوانهای غیرت‌مند زیاد هستند که از حرم خانم حضرت زینب دفاع کنند ما باید در کشور خودمان، همین جایی که هستیم و زندگی می کنیم *مدافع حریم ولایت* باشیم باید در همین تهران از حریم ولایت دفاع کنیم.

* زمانی که محدوده منطقه سیده زینب(س) خیلی نا امن بود و همه مغازه ها بسته بودند، در محدوده حریم حضرت زینب یک عطاری بود که مغازه را تعطیل نکرده بود و با وجود اینکه هیچ مغازه‌ای در منطقه باز نبود اون مغازه را نبسته بود. دوربین را برداشتیم و رفتیم توی مغازه اش یه مرد معلولی بود، در مورد اینکه چرا درِ مغازه را نبسته است گفت که توان من همین قدر است و چون معلول هستم نمی توانم اسلحه به دست بگیرم و از حرم خانم حضرت زینب(س) دفاع کنم. همه برادرانم رفته‌اند مبارزه ولی من توان ندارم . اما می توانم مغازه را باز نگه دارم اگر کسی توی این منطقه نیاز به دوا و دارویی داشت به او کمکش کنم.

* مصاحبه دیگری رفتیم خدمت یک همسر شهید که حدود چهارماه بود که شوهرش را از دست داده بود. او چهار بچه قد و نیم قد داشت که یکی از آنها هنوز شیرخواره بود. فکر می کردیم خیلی گلایه کند به هر حال زندگی سختی داشت در آن اوضاع نابسامان. دوربین را بردیم سمتش شروع کردیم حرف زدن، خنده از لبانش نمی‌افتاد ، اصلا احساس ضعف و انفعال نمی‌کرد و نتوانستيم تصویری از گریه و ناراحتی‌ از او بگیریم. با صلابت می‌گفت چرا ناراحت باشم؟ ما هم به زودی می‌رویم پیش شوهرم. از او پرسیدیم نگهداری چهار تا بچه در این وضعیت سخت نیست؟ می دانید چه جوابی داد؟ گفت: این زینبی که ما بهش پناه آوردیم می دانید چند تا بچه را در اسارات نگه داری می کرده است؟ آیا ماجرای مصائب زینب (س) را در اسارات خوانده‌اید؟ ما هم پناه آوردیم به همین زینب (س) ، ما در پناه زینب (س) زندگی می کنیم و از این مشکلات زیاد رنج نمی‌بریم.

* من فیلم گرفتم وهابی ها و سلفی ها روی دیوارهای شهر، روی دیوراها و خانه‌های شیعیان نوشته‌اند: حلال لنا نسائکم ... حلال لنا اولادکم ... حلال لنا اموالکم.

بیست و چند هزار شیعه هم‌اکنون در منطقه سيده‌زينب زندگی می‌کنند، زندگی سختی دارند، حتی سنی های منطقه در پناه شیعیان در حال زندگی هستند، آنهایی که می جنگند وهابی هستند سلفی های تکفیری هستند اشتباه نکنید اینا سنی نیستند. باید تحقیق کنید ببینید که چه اتفاقاتی می افتد که سلفی‌های تکفیری خون شیعه را حلال اعلام می کنند، اموال شیعه را حلال می‌کنند.