به گزارش مشرق به نقل از فارس، طي نزديک به 10 سال نبرد سنگين در ويتنام مهم ترين اولويت براي فرماندهان نظامي آمريکا و مقامات سياسي اين کشور حفظ روحيه سربازان آمريکايي براي ادامه اشغال اين کشور بود.

جنايات بي شمار، نبود يک هدف مشخص براي نبرد و سربازان جواني که هزاران کيلومتر دورتر از خانه و خانواده خود در حال نبرد با دشمني سرسخت بودند، شرايط ناگواري را از لحاظ روحي و رواني براي ارتش ايالات متحده آمريکا فراهم کرده بود.

تمرد از دستور مافوق، خودکشي، استفاده از مواد مخدر تنها گوشه اي از مشکلاتي بود که گريبانگير نيروهاي آمريکايي شده بود.

از همين مسئولان ارتش ايلات متحده براي تخدير فضاي ذهني سربازان آمريکايي و پيش گيري از معضلاتي که ناشي از نبود روحيه نبرد در بين سربازان آمريکايي مي شد، شروع به برگزاري برنامه هايي در قالب سفرهاي تفريحي به کشورهاي هم پيمان آمريکا همچون تايلند، فيليپين، کره و ژاپن کرد.

اين برنامه ها در وا‍ژگان ارتش ايلات متحده معنايي جز فراهم کردن شرايط مناسب براي ارضاي جنسي سربازان ايالات متحده از طريق خانه هاي فساد نداشت.

*فساد و تن فروشي ارمغان آمريکايي براي کشورهاي جنوب شرقي آسيا

سابقه گسترش فحشا و خانه هاي فساد براي استفاده سربازان آمريکايي در منطقه جنوب شرق آسيا به تصرف فيليپين در اوايل قرن يستم بر مي گردد.

فيليپين که پيش از اين به صورت مستعمره اي در اختيار کشور اسپانيا قرار داشت، بار ديگر در جنگ هاي بين آمريکا و اسپانيا تحت کنترل يک قدرت استعماري ديگر قرار گفت.

تن فروشي تا زمان ورود اسپانيايي ها در فيليپين ناشناخته بود و هيچ واژه بومي براي آن وجود نداشت. حتي در دوران تسلط اسپانيا هم اين کار کاملا ناشناخته بود و در سال 1900 ميلادي سرشماري ها نشان مي داد که در شهر مانيل تنها 11 زن تن فروشي مي کردند که چهار تن از آنان خارجي بودند.

اما در اوايل قرن بيستم و پس از اشغال فيليپين به واسطه حضور ارتش ايالات متحده روسپي گري سازماندهي شده در مقياسي وسيع پايه گذاري شد. ارتش ايالات متحده در همان زمان قانوني را به تصويب رساند که براساس آن "خانه هاي فساد " جهت "محافظت " از نيروهاي آمريکايي در مقابل بيماريهاي مقاربتي اجازه تأسيس پيدا مي کرد.
پس از پيروزي آمريکا در جنگ جهاني دوم نيز ارتش ايالات متحده خود براي اين کار وارد عمل شد و به پايگاه "کلارک اير " در کشور فيليپين فرمان داد تا براي سرگرمي سربازان آمريکايي ده خانه فساد را تأسيس کند و از کشورهاي مجاور زناني را در اختيار سربازان آمريکايي قرار دهند.

نکته جالب در اينجا بود که درصد وسيعي از اين خانه فساد در تصاحب نيروهاي ارتشي پيشين ايالات متحده قرار داشت.

*فيليپين پايگاه اصلي عياشي سربازان آمريکايي در ويتنام

در دوران جنگ ويتنام به دليل حضور صدها هزار سرباز آمريکايي در منطقه آسياي جنوب شرقي، فيليپين به دليل موقعيت آن و سابقه طولاني حضور ارتش آمريکا تبديل به پايگاه اصلي براي عياشي سربازان آمريکايي شد.
در دهه 60 و اوايل دهه 70، آمريکايي ها و سرمايه داران فيليپني چندين مرکز "استراحت و سرگرمي " براي سربازان آمريکايي ايجاد کردند که به اين ترتيب روزانه 10.000 سرباز آمريکايي براي استفاده از اين خانه هاي فساد توسط هواپيماهاي آمريکايي از جبهه هاي ويتنام به اين کشور منتقل مي شدند.

در اوج جنگ ويتنام حدود 7000 زن فيليپيني مشغول سرگرم کردن سربازان آمريکايي در اوکيناوا، ژاپن و فيليپين بودند. البته تمام اين اقدامات با پشتيباني بانک جهاني از سياست دولت فيليپين در رابطه با توسعه خانه فساد بود و کليساي کاتوليک نيز به عنوان اصلي ترين مرجع مذهبي مردم اين کشور نسبت به اين سياست هيچ اعتراضي تکرد.

*50 هزار کودک بدون پدر ثمره توريسم جنسي

نتيجه پيگيري چنين سياستي درفيليپين از سوي آمريکا بر جاي ماندن پنجاه هزار کودک بي پدر تا سال 1992 بود که اغلب زنان فحشه فيليپيني موفق به سقط کردن آن ها نشده بودند.

بسياري از اين کودکان بار ديگر به چرخه توريسم جنسي بازگردانده مي شوند و يا به گروهاي قاچاق انسان فروخته مي شوند.

گذشته از تبعات اجتماعي چنين مسئله اي گسترش بيماري هاي مقاربتي در فيليپين و به خصوص گسترش ايدز از مهم ترين تبعات اتخاذ چنين سياستي در اين کشور بود.

فيليپين هنوز هم از گسترش فحشا و خانه هاي فساد در دوران جنگ ويتنام که زمينه هاي آن از زمان تسلط ايالات متحده در اين کشور فراهم شده است، رنج مي برد.

*تايلند، قرباني ديگر سرگرمي آمريکايي

تايلند کشوري که امروز به عنوان مهد توريسم جنسي مطرح است، تا قبل ازجنگ ويتنام ميانه اي با اين صنعت کثيف نداشت.

درحقيقت اولين نشانه هاي مرتبط با گسترش صنعت فحشا زماني بود که برخي از زنان چيني که توسط سربازان ژاپني به اجبار براي تن فروشي به سربازخانه هاي ژاپني برده شده بودند، براي کسب درآمد بيشتر از اين طريق وارد تايلند شدند.

با وجود اين هم چنان تعداد زنان روسپي در تايلند به هيچ عنوان درصد بزرگي از جمعيت اين کشور را تشکيل نمي دادند.

بر طبق آخزين آمار سال 1957 تنها بيست هزار زن روسپي که عمدتا نيز خارجي بودند، در خانه هاي فساد زندگي مي کردند، اما ناگهان با آغاز حضور نظامي آمريکا در جنگ ويتنام همه چيز عوض شد.

مسئولان آمريکايي گسترش خانه هاي فساد را به عنوان سياستي پر رونق براي گسترش گردشگردي در کشورهاي منطقه به دولتمردان آسياي جنوب شرقي معرفي کردند.

رشد آمار حيرت آور است. ظرف مدت هفت سال تعداد تعداد زنان روسپي به 400 هزار نفر رسيد و تايلند در کنار فيليپين به بهشت جنسي سربازان آمريکايي تبديل شد.

رونق بي نظير خانه فساد سبب شد تا تايلند در سال 1967 خود را به عنوان مرکز توريسم جنسي و در رقابتي نزديک با فيليپين معرفي کند. کاري که تنها انگيزه آن دلارهاي سربازان آمريکايي بود که روزانه بالغ بر 180 هزاردلار مي شد.

*نتيجه چنين سياستي تبديل تايلند به مرکز توريسم جنسي بود

با پايان جنگ ويتنام، نه تنها ازادامه روند تبديل شدن تايلند به مرکز توريسم جنسي نکاست، بلکه دولت تايلند که به دلارهاي آمريکايي معتاد شده بود، مجبور به پيگيري اين سياست در دهه 70 شد.

بانک جهاني به رهبري "رابرت مک نامارا " وزير سابق آمريکا نيز دولت تايلند را به بهانه توسعه گردشگري و جهانگردي با دادن اعتبارات چشمگير تشويق به گسترش اين سيستم کرد.

نتيجه چنين سياستي تبديل تايلند به مرکز توريسم جنسي بود.

هم اکنون نه تنها زنان تايلندي بلکه زنان چيني، فيليپيني،‌ اندونزيايي، اروپاي شرفي و حتي آسياي ميانه براي تامين درآمد خود در خانه هاي فساد تايلند مشغول کار مي شوند.

البته عواقب چنين سياستي نيز کاملا روشن است. گسترش بي بند و باري، تجاوز، فرزندان بدون والدين مشخص همه و همه نتيجه عياشي سربازان آمريکايي در اين منطقه بوده است.