اميد، اولين ماهواره اي است که تمام قطعات در صنايع فضايي کشور ساخته شد. ماهواره اميد 3 فوريه 2009 ميلادي 15 بهمن 1387 مدار زمين قرار گرفت و در 5 ارديبهشت 1388 با جو غليظ مناطق غربي آمريکاي جنوبي و اقيانوس آرام برخورد کرد و به عمر 82 روزه? خود که حدود 30 روز بيش تر از پيش بيني طراحان آن بود،‌ پايان داد.
طراحي سامانه‌اي ماهواره اميد با توجه به شرايط و امکانات داخلي طي سه ماه نهايي گرديد و پس از آن طراحي اوليه زيرسامانه‌هاي ماهواره با هدف تعيين مشخصات کليدي و تفصيلي هر کدام آغاز گرديد.
هدف از اين مرحله (طراحي زيرسامانه‌ها) رسيدن به مرحله ساخت نمونه‌هاي آزمايشگاهي هر يک از زيرسامانه‌ها بود تا بتوان طراحي انجام شده را بصورت آزمايشگاهي مورد ارزيابي قرار داد.

کليه مشخصات طراحي در مراحل بعدي پروژه و توسط آزمايش‌هاي مختلف مورد ارزيابي قرار گرفت و اصلاحات مورد نياز در طراحي اعمال گرديد.
در مرحله ساخت نمونه آزمايشگاهي، کليه اشکالات و اصلاحات عملکردي ناشي از طراحي اوليه مشخص و مورد بررسي قرار گرفت و با توجه به آخرين اصلاحات بدست آمده، مرحله ساخت نمونه مهندسي ماهواره آغاز گرديد.
هدف در اين مرحله، دستيابي به يک نمونه کامل ماهواره از لحاظ مشخصات فيزيکي و عملکردي بوده است.
با توجه به عدم تجربه قبلي کشور در خصوص انجام تستهاي مورد نياز يک محصول فضايي، تلاشهاي ارزشمندي در خصوص شناسايي و يا تجهيز امکانات داخلي براي انجام چنين تستهايي صورت پذيرفت.
تست نمونه مهندسي ماهواره توانست شرايط کار را براي ساخت نمونه پروازي هموار سازد.
تست‌هايي که براي نمونه پروازي ماهواره در نظر گرفته شده بود، مطابق استانداردهاي معتبر فضايي و با توجه به شرايط داخلي کشور تنظيم شده بود.
خوشبختانه تمهيداتي که در طراحي براي تحمل شرايط محيطي شامل لرزه‌هاي ناشي از موشک حامل، تغييرات دمايي بسيار زياد در مدار زمين و شرايط خلأ، انديشيده شده بود با انجام موفق تست‌هاي محيطي اثبات گرديد و بدين ترتيب اولين ماهواره بومي جمهوري اسلامي ايران آماده پرتاب گرديد.
کشورهاي خارجي با در اختيار قرار ندادن اطلاعات لازم، سعي در جلوگيري از رسيدن ايران به فناوري بومي پرتاب حامل ها و قرار دادن ماهواره ها در مدار داشتند. در همين راستا، روسيه براي تبديل نشدن ايران به رقيب خود در بازار پرمنفعت فضا، و عدم تقويت توان نظامي و امنيتي کشور، در فناوري پرتابگرها به ايران کمک نکرد و حتي از پرتاب ماهواره مصباح و زهره خودداري نمود.
اما پيش از اقدام به قرار دادن ماهواره در مدار، پرتاب راکت «کاوشگر يک» انجام شد که در ارتفاع پايين، وظيفه شناسايي محيط پروازي ماهواره‌ها را قبل از پرتاب برعهده دارد. پرتاب راکت هاي کاوشگر، اولين و مهمترين گام در مقدمات لازم براي پرتاب ماهواره به فضا است و با اين راکت‌ها شناسايي محيط پروازي ماهواره‌ها قبل از پرتاب انجام مي‌پذيرد.
ساخت يک مرکز ويژه براي پرتاب ماهواره و ايستگاه ثابت کنترل و نيز سامانه هاي سيار رديابي و برقراري ارتباط با آن نيز از فعاليت هايي بود که پيش از پرتاب ماهواره بومي انجام شد. ايستگاه هدايت و کنترل ماهواره در مدار ارتفاع پايين، وظيفه تعيين موقعيت ماهواره در مدار را بر عهده داشته و ارتباط راديويي با ماهواره برقرار مي‌کند و فرمان‌هاي کنترلي را به ماهواره ارسال نموده و پاسخ آن را دريافت مي‌نمايد.
کشورهاي آمريکا، روسيه، چين، فرانسه، انگلستان، هند، ژاپن ، کره شمالي، برزيل و رژيم صهيونيستي داراي فناوري طراحي، ساخت و پرتاب ماهواره هستند اما پيش از ايران، شوروي در سال 1957، ايالات متحده آمريکا در 1958، فرانسه در1965، ژاپن 1970، چين 1970، بريتانيا 1971، هند 1980 و رژيم اشغالگر قدس در 1988 مستقلاً موفق به پرتاب ماهواره شده بودند و ساير کشورها به کمک اين کشورها اقدام به قراردادن ماهواره هاي خود در فضا مي نمودند.
البته کشور قزاقستان داراي بزرگترين مجتمع پرتاب ماهواره دنيا است اما خود اقدام به پرتاب ماهواره نمي‌کند و سکوي خود را به کشورهاي ديگر براي پرتاب اجاره مي‌دهد و از اين راه، مبالغ هنگفتي نيز آمد به دست مي‌آورد.
اما پس از اعلام پرتاب موفق ماهواره ملي اميد، به غير از واکنش ها و اظهار نظرهاي سياسي، مراجع معتبر علمي نيز مواضع خود را در مورد اين خبر اعلام نمودند.

سازمان فضايي آمريکا، ناسا، اولين عناصر مداري ماهواره و بدنه راکت آن را که با پرتاب از سايت پرتاب در ساعت 18و 38 دقيقه روز دوم فوريه سال 2009 به وقت گرينويچ کاملا مطابقت دارد، منتشر کرد. بدين ترتيب، ناسا موفقيت آميز بودن پرتاب ماهواره ملي اميد به مدار زمين را تاييد کرد.
رصدگران آماتور ماهواره در انگليس نيز با استفاده از علايم راديويي وجود اين ماهواره را تاييد کردند.
گزارشهاي ناسا و رصدگران مبني بر اين بود که ماهواره ماهواره با موفقيت در مدارهاي پاييني زمين قرار گرفته است.
رصدهاي نوري نشان مي دهد بدنه راکت بسيار درخشانتر از ماهواره است که بيانگر آن است که ايران احتمالا ترکيب سوخت و موتور قدرتمندي براي راکت تهيه کرده است.
پس از تأييد حضور اميد در فضا، خبر پرتاب موفق سفير-2 و رساندن اميد، به مقصد، در صدر اخبار رسانه هاي جهان قرار گرفت.
ماهواره اميد از نظر مشخصات فني، به عنوان يک ماهواره سبک وزن مخابراتي داراي شکل مکعبي با ابعاد کلي سازه در حالت بسته 40 * 40 * 40 سانتيمتر و وزن 27 کيلو گرم و با کنترل حرارات پسيو با استفاده از تابش حرارتي و عايق پوشش حرارتي و باند فرکانس سامانه مخابراتي UHF، در هر 24 ساعت، 15 بار به دور زمين مي‌چرخيد که به معني هر يک بار چرخش به دور زمين در مدت تقريبي 90 دقيقه بوده و گزارش‌هاي دورسنجي را به مرکز فضايي در ايران مي‌فرستاد. اين ماهواره همچنين دو باند بسامد و هشت آنتن براي ارسال اطلاعات داشت که در هربار چرخش، دوبار توسط ايستگاه‌هاي زميني، کنترل و هدايت مي‌شد.
اين ماهواره با زاويه ميل مداري 55?5 درجه در مدار زمين قرار گرفته و ارتفاع مدار اين ماهواره 246 تا 377 کيلومتر بود.
اين ماهواره با هدف برقراري ارتباطات متقابل ماهواره و ايستگاه زميني، تعيين مشخصات مداري و دورسنجي مشخصات زيرسامانه‌ها، در مدار زمين قرار داده شده‌است. مدت زمان فعاليت اين ماهواره، 50 روز اعلام شده است.
با توجه به اينکه برنامه اميد، اولين تلاش عملي براي بومي سازي کامل فناوري ماهواره بوده است مهمتر و پيچيده تر از دستيابي به اين محصول بومي، ايجاد بسترهاي لازم براي صنعت فضايي در کشور بود. بر اين اساس شناسايي صنايع داخلي و ظرفيت‌هاي موجود در خصوص تجهيزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره و ايجاد بستر فعاليت‌هاي فضايي در شرکت‌هاي خصوصي بعنوان اهداف بسيار مهم اين پروژه بوده است.
شناسايي ظرفيت‌هاي موجود در خصوص تجهيزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره، ايجاد فضاي عملياتي ساخت و تست ماهواره در تعامل با ماهواره بر، ايجاد بستر فعاليت هاي فضايي در شرکت‌هاي خصوصي از اهداف برنامه ماهواره ملي اميد مي باشد.
ماموريت فني ماهواره اميد به گونه اي تنطيم شد که بتوان با حداقل ريسک به حداکثر اطمينان در يک ارتباط ماهواره‌اي رسيد. از اينرو ماموريت ماهواره اي اميد به صورت برقراري ارتباط متقابل ماهواره و ايستگاه زميني شامل ماموريت هاي تعيين مشخصات مداري ماهواره پس از جدايش از موشک حامل، تله متري مشخصات زيرسامانه هاي ماهواره (ارسال اطلاعات داخلي ماهواره به ايستگاه زميني) براي بررسي وضعيت ماهواره و ارسال فرمان از ايستگاه زميني به ماهواره تعريف گرديد.