به گزارش مشرق به نقل از جهان، رهبر معظم انقلاب در تاریخ سوم مردادماه ۹۱ در جمع
کارگزاران جمهوری اسلامی سخنان مهمی را درباره ماهیت تحریم ها بیان کردند
که پس از رویدادهای اخیر در سیاست خارجی ایران، ارزش و اهمیت راهبردی آن
بر همگان روشن شده است.
ایشان در آن سخنرانی تصریح کردند: یك واقعيت ديگر هم اين است كه اگر كشور در مقابل فشارهاى دشمن - از جمله در مقابل همين تحريمها و از اين چيزها - مقاومت مدبرانه بكند، نه فقط اين حربه كُند خواهد شد، بلكه در آينده هم امكان تكرار چنين چيزهائى ديگر وجود نخواهد داشت؛ چون اين يك گذرگاه است، اين يك برهه است؛ كشور از اين برهه عبور خواهد كرد. اين چيزهائى كه الان آنها تهديد ميكنند، تحريم ميكنند، جز آمريكا و جز رژيم صهيونيستى، هيچ كس ذى‌نفع از اين تحريمها نيست. ديگران را با زور و با فشار و با رودربايستى و با اين چيزها وارد ميدان كردند. خب، پيداست كه زور و فشار و رودربايستى نميتواند خيلى ادامه پيدا كند - يك مدتى است - شاهدش هم اين است كه مجبور شدند بيست تا كشور را از همين تحريمهاى نفتى و امثال اينها استثناء كنند! ديگرانى هم كه استثناء نشدند، خودشان مايل نيستند، و بيش از آنچه كه ما بخواهيم يا همان اندازه كه ما ميخواهيم، آنها دنبال راه‌حل ميگردند. بنابراين بايستى مقاومت كرد. خب، اينها واقعيتهاى ملموس است. اينهائى كه عرض كردم، هيچكدامش تحليل نبود، ذهنى نبود؛ چيزهائى است كه مشاهده ميكنيم.
حدود 17 ماه پس از این سخنان راهبردی، باراک اوباما در اظهاراتی در موسسه بروکینگز و گفتگو با سابان ضمن تایید صحت آن، عمق و اهمیت دستور رهبر انقلاب رو بیش از پیش روشن کرد.
اوباما در تاریخ ۱۷ آذر ۹۲ در پاسخ به این پرسش سابان که "ما مي توانيم کار خودمان را کنترل کنيم اما آيا مي توانيم کار ديگران را نيز در قبال تحریمها کنترل کنيم؟" عنوان کرد:
يکي از مسائلي که ما را هميشه نگران مي کرد اين بود که اگر در تلاش براي حل و فصل ديپلماتيک اين مسئله حسن نيت نشان ندهيم ، تحريمها به تدريج فرو مي‌ريزد.
بخاطر داشته باشيد دو سال کار فشرده ديپلماتيک موجب شد اين تحريم ها شکل بگيرد. اينها فقط تحريم هاي يکجانبه آمريکا نيست بلکه تحريم هايي هستند که در آن روسيه ، چين و برخي از متحدان مان از جمله کره جنوبي و ژاپن که تحريم ها را پرهزينه مي بينند ، مشارکت دارند.اما به همين علت است که اين تحريم ها مفيد واقع شده اند. ...... فکر مي کنم خلاصه اختلافات بين من و نتانياهو درباره مسئله ژنو این است که (به اعتقاد نتانیاهو) اگر ما فقط فشارها اعم از تحريم هاي جديد ، تحريم بيشتر ، تهديد نظامي و ... را افزايش دهيم ايران در نهايت تسليم مي شود. اما پاسخ من دو نکته است: اولین نکته درباره علت جواب دادن تحريم هاست و آن این است که ديگر کشورها مطمئن هستند که ما تحريم را فقط بخاطر تحريم وضع نکرده ايم بلکه واقعاً به اين علت وضع کرديم که ايران را به ميز مذاکره بياوريم و مسئله را حل و فصل کنيم. و اگر برداشت بين المللي اين بود که ما در حل و فصل ديپلماتيک اين مسئله حسن نيت نداريم ، واقعاً ساختار تحريم ها فرو مي ريخت.
بی شک تامل و بررسی این رویداد و سخنان، راهگشا و نشانگر مسیر درست برای نوع برخورد با غرب و گروه 1+5 است؛ موضوعی که افکار عمومی همزمان با حمایت از دستگاه دیپلماسی، اجرای آن را از دولتمردان انتظار دارند.
همچنین تجربه اخیر این واقعیت را نشان داد که تاکیدات راهبردی و آینده نگرانه رهبر انقلاب، تکیه گاهی محکم برای مسئولان خواهد بود.
ایشان در آن سخنرانی تصریح کردند: یك واقعيت ديگر هم اين است كه اگر كشور در مقابل فشارهاى دشمن - از جمله در مقابل همين تحريمها و از اين چيزها - مقاومت مدبرانه بكند، نه فقط اين حربه كُند خواهد شد، بلكه در آينده هم امكان تكرار چنين چيزهائى ديگر وجود نخواهد داشت؛ چون اين يك گذرگاه است، اين يك برهه است؛ كشور از اين برهه عبور خواهد كرد. اين چيزهائى كه الان آنها تهديد ميكنند، تحريم ميكنند، جز آمريكا و جز رژيم صهيونيستى، هيچ كس ذى‌نفع از اين تحريمها نيست. ديگران را با زور و با فشار و با رودربايستى و با اين چيزها وارد ميدان كردند. خب، پيداست كه زور و فشار و رودربايستى نميتواند خيلى ادامه پيدا كند - يك مدتى است - شاهدش هم اين است كه مجبور شدند بيست تا كشور را از همين تحريمهاى نفتى و امثال اينها استثناء كنند! ديگرانى هم كه استثناء نشدند، خودشان مايل نيستند، و بيش از آنچه كه ما بخواهيم يا همان اندازه كه ما ميخواهيم، آنها دنبال راه‌حل ميگردند. بنابراين بايستى مقاومت كرد. خب، اينها واقعيتهاى ملموس است. اينهائى كه عرض كردم، هيچكدامش تحليل نبود، ذهنى نبود؛ چيزهائى است كه مشاهده ميكنيم.
حدود 17 ماه پس از این سخنان راهبردی، باراک اوباما در اظهاراتی در موسسه بروکینگز و گفتگو با سابان ضمن تایید صحت آن، عمق و اهمیت دستور رهبر انقلاب رو بیش از پیش روشن کرد.
اوباما در تاریخ ۱۷ آذر ۹۲ در پاسخ به این پرسش سابان که "ما مي توانيم کار خودمان را کنترل کنيم اما آيا مي توانيم کار ديگران را نيز در قبال تحریمها کنترل کنيم؟" عنوان کرد:
يکي از مسائلي که ما را هميشه نگران مي کرد اين بود که اگر در تلاش براي حل و فصل ديپلماتيک اين مسئله حسن نيت نشان ندهيم ، تحريمها به تدريج فرو مي‌ريزد.
بخاطر داشته باشيد دو سال کار فشرده ديپلماتيک موجب شد اين تحريم ها شکل بگيرد. اينها فقط تحريم هاي يکجانبه آمريکا نيست بلکه تحريم هايي هستند که در آن روسيه ، چين و برخي از متحدان مان از جمله کره جنوبي و ژاپن که تحريم ها را پرهزينه مي بينند ، مشارکت دارند.اما به همين علت است که اين تحريم ها مفيد واقع شده اند. ...... فکر مي کنم خلاصه اختلافات بين من و نتانياهو درباره مسئله ژنو این است که (به اعتقاد نتانیاهو) اگر ما فقط فشارها اعم از تحريم هاي جديد ، تحريم بيشتر ، تهديد نظامي و ... را افزايش دهيم ايران در نهايت تسليم مي شود. اما پاسخ من دو نکته است: اولین نکته درباره علت جواب دادن تحريم هاست و آن این است که ديگر کشورها مطمئن هستند که ما تحريم را فقط بخاطر تحريم وضع نکرده ايم بلکه واقعاً به اين علت وضع کرديم که ايران را به ميز مذاکره بياوريم و مسئله را حل و فصل کنيم. و اگر برداشت بين المللي اين بود که ما در حل و فصل ديپلماتيک اين مسئله حسن نيت نداريم ، واقعاً ساختار تحريم ها فرو مي ريخت.
بی شک تامل و بررسی این رویداد و سخنان، راهگشا و نشانگر مسیر درست برای نوع برخورد با غرب و گروه 1+5 است؛ موضوعی که افکار عمومی همزمان با حمایت از دستگاه دیپلماسی، اجرای آن را از دولتمردان انتظار دارند.
همچنین تجربه اخیر این واقعیت را نشان داد که تاکیدات راهبردی و آینده نگرانه رهبر انقلاب، تکیه گاهی محکم برای مسئولان خواهد بود.
