به گزارش مشرق، اواخر اسفند سال 1389 بود که خبر رسید، در بین آناستازی و پرندی و سایر گزینه های مدنظر فدراسیون والیبال برای هدایت تیم ملی، سرانجام خولیو ولاسکو قرار است به ایران بیاید. آری ولاسکو مربی نامدار دهه 1990 ایتالیا که قله های زیادی را در والیبال جهان فتح کرده بود، حالا پس از سال ها پیشنهاد خوبی از تیم ایران دریافت کرده بود و برای ملاقات با مسئولان فدراسیون راهی تهران می شد.
قرار بود ولاسکو تنها یک روز در تهران اقامت کند. نمی دانستم این مربی ایتالیایی آرژانتینی الااصل دقیقا به کدام زبان صحبت می کند. به همراه دو نفر از دوستانم که به زبان ایتالیایی و لاتین مسلط بودند به فدراسیون والیبال رفتم. مسئولان غافلگیر شده بودند. قرار نبود کسی از حضور ولاسکو در تهران و مذاکرات ابتدایی با او خبر دار شود. به هر ترتیب بود جادوگر والیبال جهان را ملاقات کردم.
ظاهرش با آنچه بعدها در محافل رسمی ایران دیده شد، متفاوت بود. کت و شلوار سورمه‌ای و پیراهن سفید با یقه‌ای باز. در دفتر رئیس فدراسیون والیبال با او مصاحبه کردم. برخورد بسیار گرم و دوستانه ای داشت. خود را علاقه مند به آشنایی بیشتر با ایران نشان می داد. مصاحبه اختصاصی خوبی گرفتم. اولین مصاحبه ولاسکو در ایران و با یک خبرنگار ایرانی را قلم می زدم. حس خوبی بود. به عنوان آخرین سوال باید یک پرسش کلیدی را مطرح می کردم.
آقای ولاسکو شما به افتخارات زیادی در والیبال جهان رسیده اید، هدف شما از مربیگری در تیم ملی والیبال ایران چیست؟ قدری فکر کرد. بعدها فهمیدم طبق عادت همیشگی زمانی که فکر می کند، چانه اش را بالا می برد. او به پرسش من پاسخ کوتاهی داد: "می خواهم بار دیگر توانایی‌هایم را ثابت کنم."
با کنجکاوی زیاد پرسیدم، آیا پیشنهاد بهتری از تیم ملی ایران دارید؟ با لبخند جواب داد: "اگر امروز با برزیل قهرمان جهان شوم، همه می گویند ولاسکو کار مهمی انجام نداده است. اما می خواهم با ایران موفق شوم."
ولاسکو چند ساعت بعد از آن مصاحبه از ایران رفت. بعد از مدتی درست در روزی که کی‌روش برای عقد قرارداد با فدراسیون فوتبال به ایران می آمد، ولاسکو هم به ایران آمد. تعداد زیادی خبرنگار برای استقبال از سرمربی جدید تیم ملی فوتبال به فرودگاه امام خمینی (ره) رفته بودند. کمتر کسی خبر داشت که قرار است سرمربی جدید تیم ملی والیبال هم دقیقا همان شب بیاید. در کنار هیاهوی عظیمی که برای ورود کی‌روش به پا شده بود، ولاسکو خیلی آرام و بی صدا هدایت تیم ملی والیبال ایران را در دست گرفت.
قهرمانی در آسیا نخستین قله ای بود که تیم ملی با هدایت ولاسکو فتح کرد. حضور در مسابقات جام جهانی ژاپن و پیروزی بر تیم های لهستان، صربستان و آرژانتین همان سورپرایزی بود که جادوگر دنیای والیبال از آن خبر داده بود. نوار موفقیت های والیبال ایران پی در پی تکرار می شد. کسب سهمیه لیگ جهانی و حضور در جمع هشت تیم برتر لیگ جهانی برگ دیگری از موفقیت های این مربی بزرگ بود.
ولاسکو همراه ایران دوبار در آسیا قهرمان شد. سهمیه جام جهانی، لیگ جهانی، قهرمانی قاره های جهان و مسابقات قهرمانی جهان را بدست آورد. برابر ایتالیا، آلمان، صربستان، لهستان، امریکا و همه قدرت های والیبال جهان به جز برزیل و روسیه پیروز شد. جادوگر دنیای والیبال تنها در کسب سهمیه المپیک برای ایران ناکام ماند. اما افتخارات پی در پی که ولاسکو بدست آورد موجب شد تا محبوبیت زیادی بین ایرانی ها پیدا کند. تا جایی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان بازیهای تیم ملی فوتبال هم تحت الشعاع بازی خوب والیبالیست ها قرار گرفت. مسئولان و دولتمردان به والیبالیست ها همپای صعود فوتبالیست ها به جام جهانی پاداش دادند.
البته هر چه پیروزی های تیم ملی بیشتر می‌شد گویی ولاسکو هم خسته تر به نظر می رسید. برعکس اولین روزی که به ایران آمده بود زیاد حوصله مصاحبه نداشت و هچ گاه در هیچ رسانه ای حاضر نشد. سرانجام خبرنگاران به او لقب " پیرمرد بداخلاق والیبال ایران" را دادند. مردی که با هیچ کس تعارف نداشت. از کنار گذاشتن هیچ بازیکن بزرگ و یا دعوت هیچ جوان گمنامی به تیم ملی نمی هراسید. مردی که وقتی وارد سالن 12 هزار نفری آزادی تهران می شد، همه یکصدا او را تشویق می کردند. فریادهای ولاسکو - ولاسکو هزاران ایرانی متن تشویق تیم ملی والیبال ایران در بازی های خانگی بود.
در جریان بازی های لیگ جهانی والیبال، برای پوشش مسابقه حساس والیبالیست ها مقابل کوبا به هاوانا سفر کرده بودم. شب بعد از نخستین پیروزی تیم ملی ایران مقابل کوبا، وقتی در حال تنظیم مصاحبه بازیکنان بودم، خولیو ولاسکو به اتاقم آمد تا از اینترنت اتاق استفاده کند. (در کشور کوبا قوانین سخت گیرانه ای برای استفاده از اینترنت وجود دارد. در حاشیه مسابقات لیگ جهانی تنها به خبرنگار و مدیر تیم اجازه استفاده از اینترنت داده می شد.) ولاسکو با موهای آشفته و شلوارک ورزشی و یک تی شرت چروک به اتاقم آمد و سرگرم گفت و گوی اینترنتی با خانوده اش در ایتالیا شد.
قبل از اینکه از اتاق برود از او خواستم تا با هم صحبت کنیم. قرار شد مصاحبه ای از او کار نکنم و تنها به گپ دوستانه ای اکتفا کنیم. درباره نقاشی هایی که از هاوانا خریده بودم حرف زد. از مردم کوبا و شباهتشان به آرژانتینی ها سخن گفت. پرسیدم آقای ولاسکو سه سال قبل، بزرگترین آرزو و هدف شما این بود که یک بار دیگر توانایی های خود را با تیمی چون ایران ثابت کنید. حالا که به افتخارات زیادی با والیبال ایران دست پیدا کردید، چه آرزویی دارید؟ باز هم چانه اش را جمع کرد اما چند ثانیه بیشتر فکر نکرد و گفت: "می خواهم با سرمربیگری تیم ملی والیبال آرژانتین از والیبال خداحافظی کنم. این آخرین آرزوی من است!"
فکر نمی کردم چنین پاسخی بدهد. پرسیدم دوست ندارید همچنان با تیم ملی ایران همکاری کنید؟ گفت: "سفرهای طولانی و رفت و آمد به تهران برایم سخت است. دوست دارم مربی آرژانتین شوم و به تیم ملی زادگاهم کمک کنم. فقط برای دیدار با نوه ام سالی چند بار به ایتالیا بروم."
آن شب قبل از اینکه از اتاقم برود به او پیشنهاد کردم تا کتاب زندگی اش را بنویسد. خندید و گفت شاید در دوران بازنشستگی این کار را کردم. فعلا زود است.
حالا خبر رسید که رئیس فدراسیون والیبال آرژانتین در صدد جذب خولیو ولاسکو است. رئیس فدراسیون والیبال آرژانتین در نامه ای به همتای ایرانی اش خواسته تا یکسال زودتر از پایان قرارداد رسمی ولاسکو، با جدایی او از تیم ملی والیبال ایران موافقت شود.
اگر چه ولاسکو تا پایان سال 2014 با فدراسیون والیبال ایران قرارداد دارد اما مسئولان فدراسیون اعلام کردند در صورتی گزینه ای بهتر یا هم سطح ولاسکو پیدا کنند با درخواست فدراسیون والیبال آرژانتین موافقت می کنند.
موضع گیری فدراسیون والیبال گواه این موضوع است که نمی توان ولاسکو را مجبور کرد تا به تعهدات خود نسبت به ایران پایبند باشد و به زور او را در ایران نگاه داشت. باید دید جادوگر افسانه ای والیبال جهان تا چه زمانی همکاری خود را با تیم ملی ایران ادامه می دهد. ولاسکو تا پایان سال 2014 کنار تیم ملی ایران می ماند و همراه والیبالیست های ایرانی سهمیه المپیک می گیرد و یا اینکه به تحقق آخرین آرزویش و هدایت تیم ملی آرژانتین می اندیشد. حالا ما نیز همچون میلیون ها نفر از علاقه مندان والیبال ایران همچنان منتظر پاسخ خولیو هستیم.
قرار بود ولاسکو تنها یک روز در تهران اقامت کند. نمی دانستم این مربی ایتالیایی آرژانتینی الااصل دقیقا به کدام زبان صحبت می کند. به همراه دو نفر از دوستانم که به زبان ایتالیایی و لاتین مسلط بودند به فدراسیون والیبال رفتم. مسئولان غافلگیر شده بودند. قرار نبود کسی از حضور ولاسکو در تهران و مذاکرات ابتدایی با او خبر دار شود. به هر ترتیب بود جادوگر والیبال جهان را ملاقات کردم.
ظاهرش با آنچه بعدها در محافل رسمی ایران دیده شد، متفاوت بود. کت و شلوار سورمه‌ای و پیراهن سفید با یقه‌ای باز. در دفتر رئیس فدراسیون والیبال با او مصاحبه کردم. برخورد بسیار گرم و دوستانه ای داشت. خود را علاقه مند به آشنایی بیشتر با ایران نشان می داد. مصاحبه اختصاصی خوبی گرفتم. اولین مصاحبه ولاسکو در ایران و با یک خبرنگار ایرانی را قلم می زدم. حس خوبی بود. به عنوان آخرین سوال باید یک پرسش کلیدی را مطرح می کردم.
آقای ولاسکو شما به افتخارات زیادی در والیبال جهان رسیده اید، هدف شما از مربیگری در تیم ملی والیبال ایران چیست؟ قدری فکر کرد. بعدها فهمیدم طبق عادت همیشگی زمانی که فکر می کند، چانه اش را بالا می برد. او به پرسش من پاسخ کوتاهی داد: "می خواهم بار دیگر توانایی‌هایم را ثابت کنم."
ولاسکو چند ساعت بعد از آن مصاحبه از ایران رفت. بعد از مدتی درست در روزی که کی‌روش برای عقد قرارداد با فدراسیون فوتبال به ایران می آمد، ولاسکو هم به ایران آمد. تعداد زیادی خبرنگار برای استقبال از سرمربی جدید تیم ملی فوتبال به فرودگاه امام خمینی (ره) رفته بودند. کمتر کسی خبر داشت که قرار است سرمربی جدید تیم ملی والیبال هم دقیقا همان شب بیاید. در کنار هیاهوی عظیمی که برای ورود کی‌روش به پا شده بود، ولاسکو خیلی آرام و بی صدا هدایت تیم ملی والیبال ایران را در دست گرفت.
قهرمانی در آسیا نخستین قله ای بود که تیم ملی با هدایت ولاسکو فتح کرد. حضور در مسابقات جام جهانی ژاپن و پیروزی بر تیم های لهستان، صربستان و آرژانتین همان سورپرایزی بود که جادوگر دنیای والیبال از آن خبر داده بود. نوار موفقیت های والیبال ایران پی در پی تکرار می شد. کسب سهمیه لیگ جهانی و حضور در جمع هشت تیم برتر لیگ جهانی برگ دیگری از موفقیت های این مربی بزرگ بود.
ولاسکو همراه ایران دوبار در آسیا قهرمان شد. سهمیه جام جهانی، لیگ جهانی، قهرمانی قاره های جهان و مسابقات قهرمانی جهان را بدست آورد. برابر ایتالیا، آلمان، صربستان، لهستان، امریکا و همه قدرت های والیبال جهان به جز برزیل و روسیه پیروز شد. جادوگر دنیای والیبال تنها در کسب سهمیه المپیک برای ایران ناکام ماند. اما افتخارات پی در پی که ولاسکو بدست آورد موجب شد تا محبوبیت زیادی بین ایرانی ها پیدا کند. تا جایی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان بازیهای تیم ملی فوتبال هم تحت الشعاع بازی خوب والیبالیست ها قرار گرفت. مسئولان و دولتمردان به والیبالیست ها همپای صعود فوتبالیست ها به جام جهانی پاداش دادند.
البته هر چه پیروزی های تیم ملی بیشتر می‌شد گویی ولاسکو هم خسته تر به نظر می رسید. برعکس اولین روزی که به ایران آمده بود زیاد حوصله مصاحبه نداشت و هچ گاه در هیچ رسانه ای حاضر نشد. سرانجام خبرنگاران به او لقب " پیرمرد بداخلاق والیبال ایران" را دادند. مردی که با هیچ کس تعارف نداشت. از کنار گذاشتن هیچ بازیکن بزرگ و یا دعوت هیچ جوان گمنامی به تیم ملی نمی هراسید. مردی که وقتی وارد سالن 12 هزار نفری آزادی تهران می شد، همه یکصدا او را تشویق می کردند. فریادهای ولاسکو - ولاسکو هزاران ایرانی متن تشویق تیم ملی والیبال ایران در بازی های خانگی بود.
در جریان بازی های لیگ جهانی والیبال، برای پوشش مسابقه حساس والیبالیست ها مقابل کوبا به هاوانا سفر کرده بودم. شب بعد از نخستین پیروزی تیم ملی ایران مقابل کوبا، وقتی در حال تنظیم مصاحبه بازیکنان بودم، خولیو ولاسکو به اتاقم آمد تا از اینترنت اتاق استفاده کند. (در کشور کوبا قوانین سخت گیرانه ای برای استفاده از اینترنت وجود دارد. در حاشیه مسابقات لیگ جهانی تنها به خبرنگار و مدیر تیم اجازه استفاده از اینترنت داده می شد.) ولاسکو با موهای آشفته و شلوارک ورزشی و یک تی شرت چروک به اتاقم آمد و سرگرم گفت و گوی اینترنتی با خانوده اش در ایتالیا شد.
قبل از اینکه از اتاق برود از او خواستم تا با هم صحبت کنیم. قرار شد مصاحبه ای از او کار نکنم و تنها به گپ دوستانه ای اکتفا کنیم. درباره نقاشی هایی که از هاوانا خریده بودم حرف زد. از مردم کوبا و شباهتشان به آرژانتینی ها سخن گفت. پرسیدم آقای ولاسکو سه سال قبل، بزرگترین آرزو و هدف شما این بود که یک بار دیگر توانایی های خود را با تیمی چون ایران ثابت کنید. حالا که به افتخارات زیادی با والیبال ایران دست پیدا کردید، چه آرزویی دارید؟ باز هم چانه اش را جمع کرد اما چند ثانیه بیشتر فکر نکرد و گفت: "می خواهم با سرمربیگری تیم ملی والیبال آرژانتین از والیبال خداحافظی کنم. این آخرین آرزوی من است!"
فکر نمی کردم چنین پاسخی بدهد. پرسیدم دوست ندارید همچنان با تیم ملی ایران همکاری کنید؟ گفت: "سفرهای طولانی و رفت و آمد به تهران برایم سخت است. دوست دارم مربی آرژانتین شوم و به تیم ملی زادگاهم کمک کنم. فقط برای دیدار با نوه ام سالی چند بار به ایتالیا بروم."
آن شب قبل از اینکه از اتاقم برود به او پیشنهاد کردم تا کتاب زندگی اش را بنویسد. خندید و گفت شاید در دوران بازنشستگی این کار را کردم. فعلا زود است.
حالا خبر رسید که رئیس فدراسیون والیبال آرژانتین در صدد جذب خولیو ولاسکو است. رئیس فدراسیون والیبال آرژانتین در نامه ای به همتای ایرانی اش خواسته تا یکسال زودتر از پایان قرارداد رسمی ولاسکو، با جدایی او از تیم ملی والیبال ایران موافقت شود.
اگر چه ولاسکو تا پایان سال 2014 با فدراسیون والیبال ایران قرارداد دارد اما مسئولان فدراسیون اعلام کردند در صورتی گزینه ای بهتر یا هم سطح ولاسکو پیدا کنند با درخواست فدراسیون والیبال آرژانتین موافقت می کنند.
موضع گیری فدراسیون والیبال گواه این موضوع است که نمی توان ولاسکو را مجبور کرد تا به تعهدات خود نسبت به ایران پایبند باشد و به زور او را در ایران نگاه داشت. باید دید جادوگر افسانه ای والیبال جهان تا چه زمانی همکاری خود را با تیم ملی ایران ادامه می دهد. ولاسکو تا پایان سال 2014 کنار تیم ملی ایران می ماند و همراه والیبالیست های ایرانی سهمیه المپیک می گیرد و یا اینکه به تحقق آخرین آرزویش و هدایت تیم ملی آرژانتین می اندیشد. حالا ما نیز همچون میلیون ها نفر از علاقه مندان والیبال ایران همچنان منتظر پاسخ خولیو هستیم.
