به گزارش مشرق، اگر با شماره تماس اضطراری در حاشیه یک جاده تماس بگیرید سیستم GPS و رادارها می‌توانند محل دقیق جایی که درخواست کمک شده است را تعیین کنند. هواپیماهای مسافربری به نقشه‌هایی دسترسی دارند که محل دقیق مسیر حرکت آنها را در طول سفر مشخص می‌کنند. سیستم‌هایی مانند WIFI و گوگل می‌دانند شما از کجا به کجا سفر می‌کنید و حتی پیشنهاداتی به شما درباره سفر و غذایی که می‌خواهید بخورید ارائه می‌کنند.
روزنامه واشنگتن پست در این زمینه می‌نویسد: با این همه توانایی، چگونه است که پرواز MH370 خطوط هوایی مالزی گم شده است و اثری از آن نیست؟ پاسخ آن شاید به محدودیت تواناییهای تکنولوژیک ما برگردد.
چه اتفاقی برای رادار افتاده است؟
همه ما می‌دانیم که از رادار برای کنترل ترافیک هوایی استفاده می‌شود و مسیر یک پرواز را مشخص می‌کند اما رادار نیز دارای محدودیتهایی است و شما نمی‌توانید مثلا در وسط اقیانوس یک ایستگاه راداری نصب کنید. بنابراین خلبانها معمولا از دیگر ابزارها مانند ارتباط رادیویی برای تحت کنترل ماندن استفاده می‌کنند. در این زمان کنترل کننده‌ها فقط یک تصویر کلی از جایی که هواپیما در حرکت است، دارند.
براساس گزارش آسوشیتدپرس، پرواز MH370 احتمالا در لحظات پایانی ارتباط خود، با رادار نظامی تماس داشته است اما اینکه کنترل هواپیمایی کشوری می‌دانست هواپیما کجا قرار دارد کمتر مشخص است و به دلیل اینکه این فرستنده با رادار کار می‌کند بنابراین هواپیما نزدیک ساحل بوده است چرا که ایستگاه رادار زمینی باید با آن ارتباط می‌داشته است.
آیا نقشه‌هایی که مسافران هنگام پرواز روی مانیتور خود می‌بینند می‌توانند محل پرواز را مشخص کنند؟
نه کاملا. انجمن خلبانان و مالکان هواپیماها می‌گویند؛ نقشه‌هایی که شما در جلوی و پشت صندلیهای خود در هواپیما می‌بینید نتیجه داده هایی هستند که توسط ایستگاههای زمینی جمع آوری می‌شوند که در فرمتی که شما می‌بینید بسته بندی شده اند. بنابراین حتی اگر شما به این اطلاعات دست پیدا کنید نیز ممکن است دربردارنده همه ناشناخته‌هایی باشند که در تحقیقات اکنون با آن مواجه هستید.
آیا کسی می‌تواند فرستنده هواپیما را غیرفعال یا خاموش کند؟
خلبان می‌تواند در مواقع اضطراری پیامها را روی فرستنده کدبندی کند اما ما واقعا مطمئن نیستیم که واقعا چه بر سر فرستنده این هواپیما آمده است. ما نمی‌دانیم آیا کسی آن را دستکاری کرده است یا نه. گزارشها می‌گویند که هیچ کسی در هواپیما پیامی درباره وقوع فاجعه یا هر نوع دیگر آن مخابره نکرده است. این نشان می‌دهد که هیچ کس زمان کافی برای درخواست کمک در آن شرایط نقص فنی یا هر نوع اختلال دیگر را نداشته است. اگر فرد مهاجمی نیز وجود می‌داشت در زمان در اختیار گرفتن کنترل هواپیما فرصت ارسال پیام وجود می‌داشت.
آیا تجهیزات امنیتی نقص داشته است؟
در آمریکا هواپیما ملزم به داشتن یک فرستنده یاب اضطراری هستند. با این حال در بازارهای تجاری شما می‌توانید یک مکان یاب شخصی خریداری کنید که در مواقع اضطراری بر روی یک فرکانس مشخص رادیویی که مخصوص حوادث و فاجعه است سیگنال ارسال می‌کند. این تکنولوژی اغلب توسط کوهنوردان و امدادگران استفاده می‌شود.
سازمان هواپیمایی غیرنظامی بین‌المللی یک نهاد جهانی است که استانداردهای لازم برای ارسال سیگنال‌های مکان یاب و پیام‌های خاص تعیین می‌کند.
تلفن‌های همراه مسافران چی؟ آیا آنها را می‌توان ردگیری کرد؟
دلیل اینکه شما روی زمین می‌توانید رهیابی شوید این است که تلفن شما با برجهایی در ارتباط است که امکان مکالمه را برای شما فراهم می‌کند. هنگامی که شما در آسمان هستید استفاده از این فرصت برای شبکه تلفن همراه شما وجود ندارد. اگر چه این مساله در اروپا و به زودی در آمریکا نیز تغییر می‌کند. تکنولوژی اکنون این قابلیت را دارد که با نصب یک ایستگاه تلفن همراه بر روی هواپیما ارتباطات شما را با یک ماهواره تجاری برقرار سازد اما پذیرش آن در میان ایرلاین‌ها داوطلبانه است.
بسیاری از تلفنها همراه مجهز به سیستم GPS هستند اما از نوعی نیستند که در ماشین‌ها استفاده می‌شوند و بنابراین نمی‌توانند مکان را مشخص کنند. تلفن‌های همراه مجهز به یک نوع خاص از GPS هستند، بدون WIFI و برج تلفن همراه شما نمی‌توانید به ماهواره مرتبط شوید.
خبرگزاری آسوشیتدپرس نیز درباره مفقود شدن هواپیما در اقیانوس و سابقه این اتفاق در تاریخ نوشت؛ علیرغم پیشرفت تکنولوژی گم شدن هواپیمای خطوط هوایی مالزی در اقیانوسی به وسعیت زیاد چیز عجیبی نیست. در سال 2009 لاشه یک هواپیمای جت ایرفرانس در اقیانوس اطلس پس از 2 سال کشف شد و در همین منطقه ای که اکنون هواپیمای مالزی مفقود شده یک هواپیمای اندونزی در سال 2007 ناپدید شد که بعد از یک هفته لاشه آن پیدا شد.
این گزارش همچنین می افزاید که قصد بازگشت هواپیمای مالزی قبل از ناپدید شدن بر پیچیدگی و ابهام موضوع افزوده است و ممکن است هواپیما صدها کیلومتر دورتر از جایی که شناسایی شده است گم شده باشد.
متخصصان صنعت هوانوردی می‌گویند که هواپیما بالاخره پیدا خواهد شد. از زمان تولید جتها در سال 1958 فقط تعداد انگشت شماری از آنها ناپدید شده اند و هرگز پیدا نشدند.
کاپیتان «جان کاکس» با سابقه 25 ساله در خلبانی می‌گوید که من مطئنم که ما این جت را پیدا می‌کنیم. ارتباطات مدرن انتظارات غیرواقعی را برآورده می‌کنند. این برای اولین بار نیست که چند روز منتظر لاشه یک هواپیما باقی مانده ایم.
