به گزارش مشرق، رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز با حضور در یادمان شهدای شرق کارون در منطقه عملیاتی دارخوین، در جمع کاروان های راهیان نور سخنرانی کردند. به همین مناسبت گزیده بیانات رهبر انقلاب در جمع كاوران‌های راهیان نور در برخی مناطق عملیاتی دفاع مقدس را در ادامه می خوانید؛

* شلمچه

امروز شركت من در مجموعه‌ى زائران خاك خونين شلمچه، براى بزرگداشت ياد و نام شهيدان عزيز و مردان بزرگى است كه با خون خود، با جهاد و همت خود، با عزم و اراده‌ى خود، نام شلمچه و خرمشهر و خوزستان و ايران را در تاريخ، بلند كردند.

ملت ايران در دوره‌ى معاصر، هر چه عظمت و عزت در دنيا دارد، به بركت خون رزمندگانى است كه در اين سرزمينهاى خونين حضور يافتند و جان و سلامت و جوانى خود را براى اسلام، براى ملت و براى ميهنشان در طبق اخلاص گذاشتند و تقديم كردند. ايران، امروز هرچه دارد و در آينده هرچه به دست آورد، به بركت خون اين شهيدان است. اگر اين شهدايى كه شلمچه، يادگار آنها و اين بيابانهاى خونين، حامل نشانه‌هاى آنهاست، نبودند، امروز در اين كشور، از استقلال ملى، از شرف ملت، از اسلام و از هيچ چيز ايرانى، نشان برجسته‌اى نبود. اينها در مقابل دشمن مهاجمى كه بدون كمترين ملاحظه‌اى به مرزهاى جغرافيايى و مرزهاى ملى و مرزهاى اعتقادى حمله كرده بود، ايستادند.

من اين سرزمين را يك سرزمين مقدّس مى‌دانم. اين‌جا نقطه‌اى است كه ملائكه‌ى الهى كه شاهد فداكارى مخلصانه‌ى اين شهداى عزيز بودند، به آن تبرّك مى‌جويند. اين‌جا متعلّق به هركسى است كه دلش براى اسلام و براى قرآن مى‌تپد. اين‌جا متعلّق به همه‌ى ملت ايران است. دلهاى همه‌ى ملت ايران، متوجّه اين نقطه، اين بيابان و همه‌ى اين مناطقى است كه شاهد فداكاريهاى جوانان بوده است. شما كه اين‌جا را گرامى مى‌داريد، خوب مى‌كنيد. آمدن شما و احترام به اين نقطه، بسيار بجا و بسيار كار صحيحى است. بنده هم خواستم به ارواح طيّبه‌ى شهيدان و به نَفَسهاى معطّر جوانان مؤمن، تبرّك بجويم و به اين عزيزان احترام كنم؛ لذا آمدم در جمع شما شركت كردم.


* دهلاویه

براى من مايه‌ى افتخار و سربلندى است كه در اين نقطه، در جمع شما راهيان نور و مجموعه‌ى عشاق دل‌باخته‌ى ياد شهيدان حضور داشته باشم. به همه‌ى برادران و خواهران عزيزى كه در اين منطقه سكونت دارند و همين‌طور به شما برادران و خواهران عزيزى كه از نقاط مختلف كشور براى تكريم شهيدان به اين نقطه آمده‌ايد، سلام عرض مى‌كنم.

اگر اين شهيدان عزيز نمى‌بودند و چنانچه اين مردم مؤمن در اين منطقه، سدِ راه دشمن نمى‌شدند، سرنوشت ايران عزيز و اسلامى چيز ديگرى مى‌شد. امروز و فردا و فرداها اين ملت و اين كشور، مرهون فداكارى شهيدان عزيزى است كه اين منطقه‌ى عظيم را با جسم و جان خود محافظت كردند، استقلال كشور را حفظ كردند و عزت اين ملت را حفظ كردند.


* دوكوهه

اجتماع عظيمى كه در اين نقطه‌ى برجسته‌ى تاريخى تشكيل شده است، نشانه‌ى بزرگى از قدرشناسى ملت ايران است. از اطراف كشور، مردان، زنان، پيران و جوانان به اين نقطه و ديگر نقاطى كه در تاريخِ جنگ تحميلى، نقاط برجسته و فراموش‌نشدنى بوده‌اند، شتافته‌اند و در حقيقت، ياد آن جوانان، رزمندگان، دلاوران و مؤمنانى را كه كشور و تاريخ و ملت ما همواره مديون آنهاست، گرامى داشته‌اند. البته لازم است با قلب و زبان از مردم عزيزى كه امروز از شهرهاى دزفول، انديمشك و شوش در اين جلسه‌ى بزرگ شركت كرده‌اند و همچنين از بقيه‌ى هم‌ميهنان ايرانى‌مان كه از سرتاسر نقاط كشور به اين‌جا آمده‌اند، سپاسگزارى كنم.

مكان هم پادگان دوكوهه است كه عاشوراييان زمان ما - جوانان از جان گذشته و دلاور ما - در طى سالهاى متمادى دفاع مقدس، در همين‌جا اجتماع كردند و در همين حال و هوا، عزم و تصميم مردانه و مؤمنانه‌ى خود را بر دفاع از اين كشور به مرحله‌ى عمل درآوردند. اين پادگان و سرزمين، شاهد فداكاريها، اخلاصها، ايمانها و روحيه‌هاى مالامال از امواج صفا و طراوتى است كه از جوانان مؤمن بسيجى و فداكار بروز كرده است.


* هویزه

اين بيابانها را نيروهاى متجاوز پر كرده بودند. تمام اين سرزمين پاك و مظلوم و خونبار، در زير چكمه‌ى متجاوزان بود و نيروهاى مسلّح و سازمانهاى نظامى ما، همه‌ى تلاش خودشان را براى دفع و سركوب دشمن مى‌كردند. اما اين جوانان با دست خالى به مقابله با دشمن مى‌رفتند. آن روز شايد عدّه‌ى اين جوانان، بيست، سى نفر بيشتر نبود. بيست الى سى جوانان با دست خالى؛ اما با دل استوار از ايمان و توكّل به پروردگار. در اين‌جا، در اين بيابانها، چند هزار تانك و نفربر زرهى از دشمن مستقر بود. آن جمع كوچك، براى مقابله با اين جمع على‌الظّاهر بزرگ مى‌آمد؛ با ايمان به خدا و با توكل؛ آن‌گونه كه حسين‌بن‌على عليه‌السّلام، با جمع معدود، در مقابل درياى دشمن ايستاد، قلبش نلرزيد، اراده‌اش سست نشد و ترديد در او راه پيدا نكرد. اين جوانان، واقعاً همان‌طور بودند. من در همين‌جا، از شهيد علم‌الهدى پرسيدم: شما از سلاح و تجهيزات چه داريد كه اين‌گونه مصمّم به جنگ دشمن مى‌رويد؟ ديدم اينها دلهايشان آن‌چنان به نور ايمان و توكّل به خدا محكم است كه از خالى بودن دست خود هيچ باكى ندارند.

حركت كردند و رفتند. آنها خواستار جهاد در راه خدا و پذيراى شهادت در اين راه بودند؛ چون مى‌دانستند حقّند. شهداى ما در هر نقطه‌ى اين جبهه‌ى عظيم، با همين روحيه و با همين ايمان، جنگيدند.

عزيزان من! برادران و خواهرانى كه از منطقه‌ى دشت آزادگان، از هويزه، از سوسنگرد، از بُستان و از مناطق ديگرِ عشايرِ مختلف عرب در اين‌جا هستيد و يا كسانى كه از نقاط ديگر آمده‌ايد! اين صحنه‌هاى زيبا از جوانان رزمنده، يك درس است. يك درس بزرگ براى امروزِ ملتِ ايران و براىِ هميشه‌ى تاريخ. در انقلاب هم، ما با دست خالى به ميدان آمديم؛ اما با دلى سرشار از ايمان و عشق، با دستگاهِ تا دندان مسلّحِ دشمن، جنگيديم و بر او پيروز شديم. البته، مبارزه زحمت دارد؛ اما حق بر باطل، پيروز است.