پایگاه خبری - تحلیلی مشرق طی تحلیل های جداگانه ای، به بررسی مقاصد آمریکا از بازی با "کارت ویزای ابوطالبی" پرداخت. عمده ترین، مباحثی که در رابطه با اهداف آمریکا از چالش سازی بر سر معرفی «ابوطالبی» طرح شده بود، عبارت بودند از:

1- استفاده آمریکا از این چالش برای فرستادن پالس به دولت ایران، مبنی بر اینکه، همزمان با جدی شدن نگارش پیش نویس توافق جامع؛ سنا با اکثریت دموکرات‌ها، همراه کنگره با اکثریت جمهوری خواه، در حال ایجاد فشار بر ایران هستند تا امتیازات بیشتری را روی میز بگذارد.

2- آمریکا سعی دارد، از طریق پافشاری بر موضع عدم صدور ویزا برای «ابوطالبی»، ایران را وا دارد که در حوزه دیپلماسی عمومی؛ نسبت به تسخیر لانه جاسوسی عذرخواهی کند. این جملات روشنی بود که برخی از کارشناسان اتاق فکرهای اطلاعاتی غرب آن را مطرح کردند که بهبود روابط ایران و آمریکا؛ مستلزم پروژه عذرخواهی ایران از آمریکاست.

با این حال، هفته پیش سناتور «تد کروز» در مقاله ای که برای «پولتیکو»[1] منتشر نمود، بعنوان یک مقام رسمی در هیئت حاکمه آمریکا؛ این مسئله را دوباره عنوان نمود که بهبود روابط ایران و آمریکا، اگر واقعاً کسی در ایران در پی آن است، مستلزم (عنصر لازم نه کافی) عذرخواهی ایران از تسخیر لانه جاسوسی است[2]. این مقاله را «پایگاه اطلاع رسانی رادیو فردا» - وابسته به هیئت کارفرمایان سخن پراکن آمریکا: BBG و زیرمجموعه ای از رادیو آزاد اروپا- که یک ارگان دولتی آمریکا برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی و منافع ملی این کشور از طریق دیپلماسی عمومی است؛ با عنوان: "صادر نشدن روادید برای ابوطالبی، پیامی از هر دو حزب است"، به فارسی منتشر کرده است.

سناتور تد کروز، عدم صدور روادید برای ابوطالبی را پیام دوحزبی آمریکا به ایران خطاب کرد و گفت:

شرط بهبود روابط ایران و آمریکا، عذرخواهی ایران از تسخیر آمریکا (لانه جاسوسی) است

«تد کروز» یکی از کاندیداهای احتمالی ریاست جمهوری آمریکا از جناح جمهوری خواهان است که در نظر سنجی اخیر موسسه CPAC؛ حائز رتبه اول کاندیداتوری جمهوری خواهان در ریاست جمهوری آینده شد[3].
وی سناتور اسپانیایی تبار ایالت تگزاس است که عضو «شرکت حقوقی مورگن، لوس اند بوکیس» بوده و در آنجا، امور شرکت مربوط به «دادگاه عالی ایالات متحده» را انجام می داده است. وی پیشتر، مسئول «اداره برنامه ریزی کمیسیون فدرال تجارت»، «معاون دادستان کل ایالات متحده در وزارت دادگستری» و «مشاور سیاست داخلی جورج دبلیو بوش» در "کمپین 2000 بوش- چینی" بود.

سناتور کروز در برخی ظرسنجی ها، شانس برتر جمهوری خواهان برای ریاست جمهوری آینده است

وی پیش نویس قانون جنجالی اخیر را تهیه و پیشنهاد کرده بود

«کروز» که تهیه کننده پیشن نویس و پیشنهاد کننده طرح مزبور به سنا بوده است[4] و جالب اینکه رسانه های آمریکا؛ خبر امضای مصوبه کنگره درباره چالش ابوطالبی را با عنوان: "اوباما، لایحه کروز را امضاء کرد"، منتشر ساخته بودند. بنابر این، برای کارشناسان این کشور، اتحاد جمهوری خواهان و دموکرات ها در این زمینه مهم بوده است. «کروز» در این مقاله نوشت: «با امضای مصوبه "اس ۲۱۹۵" کنگره آمريکا توسط «باراک اوباما»، رئيس جمهوری می‌تواند مانع صدور رواديد؛ برای آن دسته از سفرای سازمان ملل شود که "تروريست هايی شناخته شده" هستند. تصويب نهايی مصوبه فوق، حاوی اين پيام صريح از جانب "هر دو حزب" مطرح «ايالات متحده» برای ايران است که آمريکا؛ کارزار توهين و خصومت ورزی «جمهوری اسلامی» را تحمل نخواهد کرد.

رادیو فردا، وابسته به هیئت کارفرمایان سخن پراکن (BBG)، مقاله کروز را به فارسی منتشر نمود

برگزيدن «ابوطالبی» به مقام نمايندگی تهران در سازمان ملل، تنها يکی از جديدترين سلسله اقدام های ستيزه جويانه ايران و شاهدی بر ادامه دشمنی حکومت آن؛ تحت رهبری آيت الله «علی خامنه ای» عليه واشينگتن است. اين الگوی رفتاری، از زمان گروگان گيری ۵۲ آمريکايی بمدت ۴۴۴ روز، آغاز شد اما هرگز به آن حادثه تلخ؛ ختم نشد ... فارغ از قول های موسمی مقامات ايران، مبنی بر "ميانه روی در تعامل با آمريکا"، بايد الگوی خصومت ياد شده را در هرگونه مواجهه با رهبران ايران مدنظر داشت. تصويب قانون جديد «ايالات متحده» اما گامی نخست، در شفاف سازی موضع واشينگتن برای رهبران ايران است؛ مبنی بر اينکه اگر در پی داشتن روابطی بهتر با ما هستيد، باید حداقل از انجام اقدام هايی از قبيل برگزيدن يکی از گروگان گيرهای ۱۹۷۹ میلادی؛ بعنوان نماينده خود در سازمان ملل دست بکشند ... تأييد نهايی اين مصوبه، هرگونه ترديدی را از ميان برداشته و با ارائه بنيان حقوقی برای اين تصميم؛ زمينه چنين چالش هايی را حذف کرده است ... در شرايطی که سازمان ملل از آمریکا، درخواست افزايش کمک های مالی را داشته، به نظر می‌رسد که افزايش اختيارات رئيس جمهوری در صدور يا منع صدور رواديد ورود به آمريکا؛ اقدامی بايسته و به جا بوده، بويژه آنکه سازمان ملل، در مقابله با بحران های بين المللی از سوريه تا اوکراين، کاملاً ناتوان بوده است»[5].

این بدان معناست که آمریکایی ها، هنوز به مثمر ثمر بودن این طراحی امیدوارند و سعی دارند از طریق افزایش فشار به دولت ایران؛ ایران را مجبور به تعویض پیشنهاد اش در مورد نماینده کشور در مقر سازمان ملل کنند. این موضوع، به مثابه تقویت کننده فرضیه های پیشین است و به نظر می رسد که "پروژه عذرخواهی" در حال جدی تر شدن است. هر چند که این بدان معنا نیست که پرده نهایی این پروژه، دقیقاً بر سر این موضوع شکل بگیرد اما می تواند یک زمینه سازی اولیه و گام مهم ابتدایی باشد.

پیش از این اندیشکده شورای آتلانتیک وابسته به ناتو، شرط بهبود روابط ایران- آمریکا

را به عذرخواهی از تسخیر لانه گره زده بود

گفتنی است که یک فرد آگاه مرتبط با وزارت امور خارجه به منابع ما در مشرق، احتمال احیای "پروژه عذرخواهی" را رد نکرده است. نباید از یاد برد که "پروژه عذرخواهی"، یکبار پیش از این و در دوره مسئولیت «کمال خرازی» در وزارت خارجه ایران (دوره خاتمی) و تصدی گری وزارت امور خارجه آمریکا توسط «مادلین آلبرایت» (دوره کلینتون)، با دلالی گری برخی واسطه های سیاسی پیگیری شد؛ جاییکه برای اولین بار بعد از پیروزی انقلاب، سفیر مقیم ایران در سازمان ملل در نیویورک (هادی نژادحسنیان[6]) طی یک برنامه هماهنگ شده، در همایشی شرکت کرد که یک مقام رسمی آمریکا - آلبرایت: بلندپایه ترین مسئول سیاست خارجی آمریکا- نیز در آن شرکت داشت. هر چند که این پروژه، در نهایت بدلیل زیاده خواهی های آمریکا با شکست مواجه شده بود.