به گزارش مشرق به نقل از کیهان، این درگیری با انتشار یادداشتی از سوی قطب‌الدین صادقی درباره رانت‌خوار بودن برخی از کارگردان‌های تئاتر آغاز شد و سپس واکنش تند محمد یعقوبی و محمدرضا رحمانیان را به همراه داشت.
صادقی در یادداشت خود در روزنامه اعتماد بدون اسم بردن از فرد خاصی به كارگردان‌هایی اشاره کرده بود كه سوگلي‌وار، امتيازهاي فراوان (به قيمت محروميت بسياري از گروه‌ها) گرفته‌اند. وی درباره رحمانیان نوشت: «تنها به يادش مي‌آورم شمار همه تماشاگران آثار اقتباسي جعلي و تخيلي ايشان به اندازه شمار تماشاگران نمايش «هملت» اجرا شده در سال 1370 نيست.»
رحمانیان هم که از قطب‌الدین صادقی به ستوه آمده بود، در پاسخ به وی نوشت: «اين فرد دروغگو سال‌هاست سالي دو تا سه كار به روي صحنه مي‌برد، منتها چون آثارش تماشاگر ندارد مدعي هم ندارد.» وی در همین یادداشت افزود:«در همان سال (92) ايشان دو نمايش را روي صحنه برده و دو تالار را به تصرف عدواني خود درآورده و از رانت‌هاي ويژه همزمانش در تالارهاي زير پوشش شهرداري و مركز هنرهاي نمايشي استفاده كرده و مبلغ 260 ميليون تومان به جيب زده و ريالي به دانشجويان بينوايي كه با ايشان همكاري داشته‌اند پرداخت نكرده. ايشان كه حد به گردن دارد از چه روي خود را شايسته حد زدن به ديگراني كه حساب و كتاب‌شان روشن است، مي‌دانند؟»
محمد یعقوبی هم که اظهارات صادقی درباره رانت‌خوار بودن را به خودش گرفته، در مصاحبه‌ای گفت: کاش دکتر صادقی پیش از نوشتن یادداشت خود فکر می‌کرد. حتما اجرای عمومی نگرفتنِ کاری که در جشنواره فجر اجرایش کرده است این همه عصبانی‌اش کرده. من به سهم خودم او را می‌بخشم. انسان جایزالخطاست حتی اگر دکتر باشد. ولی کاش دیگر چنین رفتار بی‌منطقی از ایشان نبینم.
سه کارگردان تئاتر که به رغم برخورداری از امکانات دولتی، همواره ژست روشنفکری و اپوزیسیونی می‌گیرند، در یک درگیری رسانه‌ای یکدیگر را به رانت‌خواری متهم کردند.
