گروه ورزشی مشرق- این روزها فوتبال آماج انتقادات متفاوتی شده که هر روز بر دامنه آن نیز افزوده می شود. محور بیشتر این ایرادات نیز مربوط به هزینه های هنگفتی است که در این رشته صورت می گیرد و هیچ خروجی مشخصی نیز ندارد. مواردی که صدای همه را درآورده و به شکلی، یک نگاه منفی همگانی نسبت به آن ایجاد شده است.
در این بین، برخی رفتارها نیز بر دامنه انتقادات می افزاید. در این زمینه، سازمان لیگ به طلایه دار هزینه های هنگفت تبدیل شده که به نظر می رسد خروجی مشخصی برای فوتبال کشور ندارد. در حقیقت، در چند روز اخیر میلیاردها تومان صرف شده که خروجی نداشته و شائبه انتفاع شخصی برای مدیران این سازمان را هم در پی داشته است. امروز پرسش های اساسی مطرح است که پاسخی برای آنها وجود ندارد.
به دنبال الگوهای غربی
جشن های برگزار شده از سوی سازمان لیگ در روزهای اخیر یادآور برنامه هایی است که در مدل های غربی به نمایش گذاشته می شود. از جمله این برنامه ها می توان به برگزاری مراسم «قرعه کشی لیگ برتر فوتبال» و مراسم «تقدیر از برترین های لیگ سیزدهم» یاد کرد. این برنامه ها که مانند یک شوی تلویزیونی است، به یکی از ابزارهای تبلیغی و فرهنگی باشگاه ها و فدراسیون ها در خارج از این مرزها تبدیل شده است. در حقیقت آنها می توانند از این طریق، به ترویج مبانی فرهنگی خود پرداخته و سودهای هنگفتی را نیز کسب کنند. در ایران نیز سازمان لیگ از این فصل شروع به رفتاری در قالب غربی ها داشته، البته بدون هیچ یک از نتایج عنوان شده!
برخلاف انتظارات، این سازمان تلاشی در راستای بومی سازی و گنجاندن نمادهای فرهنگی در قرعه کشی دیدارهای لیگ برتر و انتخاب برترین های آن نداشته است. شاید اگر این برنامه را یک ناآشنا می دید، تصور می کرد مراسمی در کشورهای خارجی است، با همان سبک و سیاق. در واقع، این برنامه ها یادآور تداوم وابستگی فرهنگی ما در حوزه فوتبال به مدل های خارجی است که همواره ما را دنباله روی خود قرار داده اند.
باید در نظر داشت که برگزاری چنین برنامه هایی، با هزینه های هنگفتی همراه است که نمی تواند گره گشای فوتبال باشد. اما با تدبیری ناسنجیده، میلیاردها تومان خرج بیهوده می شود که شائبه بهره برداری های شخصی نیز در آن وجود دارد. آیا بهتر نیست این میلیاردها تومان در راستای بهبود وضعیت ورزشگاه های میزبان لیگ برتر صرف شود؟ کمک به باشگاه های حاضر در این رقابت ها برای افزایش سطح کیفی آن بر برگزاری چنین مراسم ها و شوهایی اولویت ندارد؟
فرهنگ در مظلومیت و تنهایی!
وقایع این روزها دلالت بر آن داشت که قرار نیست توجهی به امور فرهنگی در فوتبال صورت بگیرد. به راستی، عایدی برگزاری مراسم هایی از این دست برای مقوله فرهنگ و اخلاق عمومی چه بوده است؟ قرار است چه برداشتی از این فعالیت ها شود و به غیر از زرق و برق رسانه ای برای قلیلی از مسؤولان، چه محصولی درو می شود؟ آیا نباید تلاش داشت تا در کنار هر هزینه ای این چنین هنگفت، عایدی فرهنگی داشت تا بتوان در راستای اصلاح فوتبال قدم هایی اساسی برداشت؟ و...
مروری بر اخبار روزهای اخیر، بار دیگر این نگرانی را موجب می شود که آیا فوتبال می تواند روزهای آفتابی را تجربه کند. در شرایطی که میلیاردها تومان در دو مراسم هزینه می شود و هیچ دریافت فرهنگی ندارد، چگونه می توان امیدوار به اصلاح بود؟ شایسته است مدیران سازمان لیگ توضیح دهند تا این ابهامات از بین رود که چه نفعی برای فوتبال و ساختار آن در چنین هزینه های هنگفتی نهفته است.
در این بین، برخی رفتارها نیز بر دامنه انتقادات می افزاید. در این زمینه، سازمان لیگ به طلایه دار هزینه های هنگفت تبدیل شده که به نظر می رسد خروجی مشخصی برای فوتبال کشور ندارد. در حقیقت، در چند روز اخیر میلیاردها تومان صرف شده که خروجی نداشته و شائبه انتفاع شخصی برای مدیران این سازمان را هم در پی داشته است. امروز پرسش های اساسی مطرح است که پاسخی برای آنها وجود ندارد.
به دنبال الگوهای غربی
جشن های برگزار شده از سوی سازمان لیگ در روزهای اخیر یادآور برنامه هایی است که در مدل های غربی به نمایش گذاشته می شود. از جمله این برنامه ها می توان به برگزاری مراسم «قرعه کشی لیگ برتر فوتبال» و مراسم «تقدیر از برترین های لیگ سیزدهم» یاد کرد. این برنامه ها که مانند یک شوی تلویزیونی است، به یکی از ابزارهای تبلیغی و فرهنگی باشگاه ها و فدراسیون ها در خارج از این مرزها تبدیل شده است. در حقیقت آنها می توانند از این طریق، به ترویج مبانی فرهنگی خود پرداخته و سودهای هنگفتی را نیز کسب کنند. در ایران نیز سازمان لیگ از این فصل شروع به رفتاری در قالب غربی ها داشته، البته بدون هیچ یک از نتایج عنوان شده!
برخلاف انتظارات، این سازمان تلاشی در راستای بومی سازی و گنجاندن نمادهای فرهنگی در قرعه کشی دیدارهای لیگ برتر و انتخاب برترین های آن نداشته است. شاید اگر این برنامه را یک ناآشنا می دید، تصور می کرد مراسمی در کشورهای خارجی است، با همان سبک و سیاق. در واقع، این برنامه ها یادآور تداوم وابستگی فرهنگی ما در حوزه فوتبال به مدل های خارجی است که همواره ما را دنباله روی خود قرار داده اند.
باید در نظر داشت که برگزاری چنین برنامه هایی، با هزینه های هنگفتی همراه است که نمی تواند گره گشای فوتبال باشد. اما با تدبیری ناسنجیده، میلیاردها تومان خرج بیهوده می شود که شائبه بهره برداری های شخصی نیز در آن وجود دارد. آیا بهتر نیست این میلیاردها تومان در راستای بهبود وضعیت ورزشگاه های میزبان لیگ برتر صرف شود؟ کمک به باشگاه های حاضر در این رقابت ها برای افزایش سطح کیفی آن بر برگزاری چنین مراسم ها و شوهایی اولویت ندارد؟
فرهنگ در مظلومیت و تنهایی!
وقایع این روزها دلالت بر آن داشت که قرار نیست توجهی به امور فرهنگی در فوتبال صورت بگیرد. به راستی، عایدی برگزاری مراسم هایی از این دست برای مقوله فرهنگ و اخلاق عمومی چه بوده است؟ قرار است چه برداشتی از این فعالیت ها شود و به غیر از زرق و برق رسانه ای برای قلیلی از مسؤولان، چه محصولی درو می شود؟ آیا نباید تلاش داشت تا در کنار هر هزینه ای این چنین هنگفت، عایدی فرهنگی داشت تا بتوان در راستای اصلاح فوتبال قدم هایی اساسی برداشت؟ و...
مروری بر اخبار روزهای اخیر، بار دیگر این نگرانی را موجب می شود که آیا فوتبال می تواند روزهای آفتابی را تجربه کند. در شرایطی که میلیاردها تومان در دو مراسم هزینه می شود و هیچ دریافت فرهنگی ندارد، چگونه می توان امیدوار به اصلاح بود؟ شایسته است مدیران سازمان لیگ توضیح دهند تا این ابهامات از بین رود که چه نفعی برای فوتبال و ساختار آن در چنین هزینه های هنگفتی نهفته است.
