به گزارش مشرق، صدای آمریکا گزارش داد: تماس تلفنی رئیس جمهوری آمریکا با حسن روحانی نخستین تماس مستقیم میان ایالات متحده و ایران از زمان انقلاب سال ۵۷ بود. موضوع گفتگو برنامه هسته‌ای ایران بود، و آن مکالمه، راه را برای ازسرگیری گفتگوها میان ایران با گروه ۵+۱ باز کرد. ۵+۱ متشکل است از پنج عضو دائمی شورای امنیت – یعنی آمریکا، آلمان، بریتانیا، چین، روسیه و فرانسه – به علاوه آلمان.
این رادیو افزود: ازسرگیری مذاکرات اتمی با ایران از مهرماه سال گذشته به یک توافق موقت در دی‌ماه انجامید. برنامه مشترک شامل توقف غنی‌سازی اورانیوم از سوی ایران در برابر کاهش فشار تحریم‌های اقتصادی غرب بود.
گفتگوها امکان رسیدن به یک توافق تاریخی با ایران را فراهم کرده‌است. ناظران می‌گویند همین می‌تواند میراث سیاست خارجی اوباما باشد، که درصد افرادی که سیاست‌های او را تأیید می‌کنند، این روزها بسیار پایین است.
رابرت لیتواک مؤلف کتاب «شطرنج هسته‌ای ایران: محاسبه حرکت‌های آمریکا» می‌گوید با آن که گشودن باب ارتباط آمریکا با ایران تنها در دور دوم ریاست جمهوری اوباما عملی شد، تغییر استراتژی واشنگتن در برابر تهران اندکی بعد از سوگند ریاست جمهوری وی آغاز شد.
پیتر گالبرایت، سفیر پیشین آمریکا در کرواسی، می‌گوید اوباما با آگاهی از گام‌های اشتباه سلف او یعنی جورج بوش شیوه برخوردش با ایران را تغییر داد.
گالبرایت که اکنون پژوهشگر مرکز کنترل تسلیحات است می‌گوید خودداری دولت بوش از گفتگو با مقامات ایران، هشت سال تمام فرصت در اختیار تهران گذاشت تا به غنی‌سازی کامل اورانیوم بپردازد .
اما به گفته رابرت آینهورن، طرف آمریکایی گفتگوهای هسته‌ای با ایران و مشاور ویژه وزیر خارجه پیشین در امور کنترل تسلیحات، هنگام شروع دور اول ریاست جمهوری اوباما، گزینه مذاکره هنوز روی میز بود.
یک بخش عمده تغییر رویکرد اجازه غنی‌سازی اورانیوم به ایران بود، تصمیمی که منتقدان اشتباهی بزرگ می‌دانند.
صدای آمریکا ادامه داد: انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری ایران در سال گذشته، فرصتی برای اوباما فراهم کرد تا به رهبری که مصمم بود خصومت کمتر و انعطاف بیشتری نشان دهد، ارتباط برقرار کند. پس سیاست تحریم و مذاکره را در پیش گرفت.
پس مذاکره‌کنندگان به این نتیجه رسیدند که باید ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم ایران را برای زمانی در سطح پایین نگه‌دارند.
بیشتر کارشناسان سیاسی اعتقاد دارند که احتمال رسیدن به توافق هسته‌ای با ایران ۵۰ - ۵۰ است. آینهورن، در نامه سرگشاده‌ای که اخیراً خطاب به تیم مذاکره‌کننده ایرانی نوشته، گفته در مهلتی که به زودی سرمی‌رسد، فرصت کافی برای رسیدگی به اختلافات باقی‌مانده وجود ندارد: «به نظر من رسیدن به توافق دشوار خواهد بود چرا که شکاف‌ها بسیار عمیق است. این توافق مستلزم تلاشی بسیار سخت است.»
این رادیو افزود: ازسرگیری مذاکرات اتمی با ایران از مهرماه سال گذشته به یک توافق موقت در دی‌ماه انجامید. برنامه مشترک شامل توقف غنی‌سازی اورانیوم از سوی ایران در برابر کاهش فشار تحریم‌های اقتصادی غرب بود.
گفتگوها امکان رسیدن به یک توافق تاریخی با ایران را فراهم کرده‌است. ناظران می‌گویند همین می‌تواند میراث سیاست خارجی اوباما باشد، که درصد افرادی که سیاست‌های او را تأیید می‌کنند، این روزها بسیار پایین است.
رابرت لیتواک مؤلف کتاب «شطرنج هسته‌ای ایران: محاسبه حرکت‌های آمریکا» می‌گوید با آن که گشودن باب ارتباط آمریکا با ایران تنها در دور دوم ریاست جمهوری اوباما عملی شد، تغییر استراتژی واشنگتن در برابر تهران اندکی بعد از سوگند ریاست جمهوری وی آغاز شد.
پیتر گالبرایت، سفیر پیشین آمریکا در کرواسی، می‌گوید اوباما با آگاهی از گام‌های اشتباه سلف او یعنی جورج بوش شیوه برخوردش با ایران را تغییر داد.
گالبرایت که اکنون پژوهشگر مرکز کنترل تسلیحات است می‌گوید خودداری دولت بوش از گفتگو با مقامات ایران، هشت سال تمام فرصت در اختیار تهران گذاشت تا به غنی‌سازی کامل اورانیوم بپردازد .
اما به گفته رابرت آینهورن، طرف آمریکایی گفتگوهای هسته‌ای با ایران و مشاور ویژه وزیر خارجه پیشین در امور کنترل تسلیحات، هنگام شروع دور اول ریاست جمهوری اوباما، گزینه مذاکره هنوز روی میز بود.
یک بخش عمده تغییر رویکرد اجازه غنی‌سازی اورانیوم به ایران بود، تصمیمی که منتقدان اشتباهی بزرگ می‌دانند.
صدای آمریکا ادامه داد: انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری ایران در سال گذشته، فرصتی برای اوباما فراهم کرد تا به رهبری که مصمم بود خصومت کمتر و انعطاف بیشتری نشان دهد، ارتباط برقرار کند. پس سیاست تحریم و مذاکره را در پیش گرفت.
پس مذاکره‌کنندگان به این نتیجه رسیدند که باید ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم ایران را برای زمانی در سطح پایین نگه‌دارند.
بیشتر کارشناسان سیاسی اعتقاد دارند که احتمال رسیدن به توافق هسته‌ای با ایران ۵۰ - ۵۰ است. آینهورن، در نامه سرگشاده‌ای که اخیراً خطاب به تیم مذاکره‌کننده ایرانی نوشته، گفته در مهلتی که به زودی سرمی‌رسد، فرصت کافی برای رسیدگی به اختلافات باقی‌مانده وجود ندارد: «به نظر من رسیدن به توافق دشوار خواهد بود چرا که شکاف‌ها بسیار عمیق است. این توافق مستلزم تلاشی بسیار سخت است.»
