به گزارش مشرق، ستاره فوتبال آرژانتین یکی از کم‌حرف‌ترین ورزشکارانی است که بسیار در موردش بحث می‌شود. «این زندگی توست» مستندی دراماتیک از داستان به اوج رسیدن «لیونل مسی» است که انتظار می‌رفت تماشاچیان اروپایی و آمریکای لاتین را به وجد آورد، اما چند پارگی کار و لغزش داستان در بخش‌هایی از فیلم بیننده را به نقطه‌ای که انتظار داشته نمی‌رساند.
نشریه سینمایی «ورایتی» به مناسبت نمایش مستند «این زندگی توست» در جشنواره فیلم ونیز، نقدی را بر این مستند زندگینامه‌ای منتشر کرد.
بیشتر صحنه‌های مستند مسی در فضایی آشنا برای اهالی آمریکای جنوبی فیلمبرداری شده، رستورانی مملو از افرادی که با حرارت تمام از فوتبال حرف می‌زنند. تفاوت کلی که این فیلم با دیگر آثار این چنین دارد، این است که پشت میزهای این رستوران و کافه‌ها دوستان، آشنایان و اعضای خانواده‌ی لیونل مسی نشسته‌اند.
معلمان دوران دبیرستان مسی گرد یک میز، دوستان دوران کودکی او دور یک میز دیگر و هم تیمی‌های او در باشگاه «نیو اولد بویز» آرژانتین در نقطه‌ای دیگر از رستوران به صحبت درباره فوتبال مشغولند. «آندره اینیستا»، «خاویر ماسکرانو»، «جرارد پیکه» و «یوهان کرایوف» از چهره‌هایی هستند که توجه مخاطب را به فیلم «این زندگی توست» جلب می‌کنند.
حضور این همه چهره ورزشی در این فیلم بسیار شگفت‌آور است، اما جای خالی قهرمان داستان در صحنه‌های مستند به وضوح ذهن بیننده را به خود درگیر می‌کند.
«فرانک ریکارد» و «پپ گواردیولا»، مربیان سایق ستاره فوتبال آرژانتین هم به گونه‌ای تصنعی در اتاقی نشسته‌اند و کمک چندانی به طبیعی‌تر شدن فضای فیلم و ارتباطی جذاب‌تر با یکدیگر نمی‌کنند. سر میز شام بحث مقایسه مسی با اسطوره‌هایی چون «دیه‌گو مارادونا» داغ می‌شود و در پایان گارسون صورت حساب را سر میزها می‌برد.
یکی از پررنگ‌ترین مسائلی که در این فیلم به آن پرداخته شد، دوران نوجوانی مسی و درمان پرهزینه‌ی هورمون‌های رشد اوست که پس از انتقال به «لاماسیا» در بارسلونا به عهده این باشگاه گذارده می‌شود.
بعد از این برهه است که مسی ناگهان تبدیل به برجسته‌ترین دریبل زن فوتبال می‌شود و به عنوان قهرمانی در سه دوره لیگ قهرمانان اروپا و شش قهرمانی در لالیگای اسپانیا می‌رسد. این‌ها در کنار مدال طلای المپیک از دستاوردهای قابل توجه این قهرمان آمریکای لاتین پیش از رسیدن به 26 سالگی هستند.
علاوه‌بر نکات جذابی که از داستان موفقیت مسی در این فیلم روایت می‌شود، بخش‌هایی نیز به زندگی خصوصی وی اختصاص یافته که موجب انبساط خاطر بینندگان می‌شود. یکی از این صحنه‌ها ویدیویی مربوط به مسی است که نقش یک حلزون را در دوران مدرسه بازی می‌کند. همکلاسی‌های مسی در این مستند رازهایی را از زندگی او فاش می‌کنند که دانستن آن برای دوستداران مسی بسیار جذاب است.
آن‌ها می‌گویند مسی عادت داشت در بازی با «پلی‌استیشن» اگر نزدیک به باخت بود، دستگاه را خاموش می‌کرد. با همه این‌ها، آنچه در مستند «این زندگی توست» مغفول مانده چگونگی تبدیل این مرد آرام، متواضع و ریزجثه به قهرمانی چنین بلند آوازه است.
این فیلم فاقد دیدگاهی رواشناسانه به شخصیت مسی است و از زندگی خصوصی وی تنها به مشکلات او درباره پرداخت مالیات و آشنایی طولانی مدت با «آنتونلا روکوزو» بسنده کرده است. روزنامه‌نگاری که با مسی مصاحبه کرده گفته است: مصاحبه با مسی فراتر از خسته‌کننده است، کلیشه پشت کلیشه.
«دولا اگلیسا» در این فیلم از چهار بازیگر برای ایفای نقش مسی بازی گرفته و تصویربرداری و مونتاژ موفق آن مورد توجه قرار گرفته است.
نشریه سینمایی «ورایتی» به مناسبت نمایش مستند «این زندگی توست» در جشنواره فیلم ونیز، نقدی را بر این مستند زندگینامه‌ای منتشر کرد.
بیشتر صحنه‌های مستند مسی در فضایی آشنا برای اهالی آمریکای جنوبی فیلمبرداری شده، رستورانی مملو از افرادی که با حرارت تمام از فوتبال حرف می‌زنند. تفاوت کلی که این فیلم با دیگر آثار این چنین دارد، این است که پشت میزهای این رستوران و کافه‌ها دوستان، آشنایان و اعضای خانواده‌ی لیونل مسی نشسته‌اند.
معلمان دوران دبیرستان مسی گرد یک میز، دوستان دوران کودکی او دور یک میز دیگر و هم تیمی‌های او در باشگاه «نیو اولد بویز» آرژانتین در نقطه‌ای دیگر از رستوران به صحبت درباره فوتبال مشغولند. «آندره اینیستا»، «خاویر ماسکرانو»، «جرارد پیکه» و «یوهان کرایوف» از چهره‌هایی هستند که توجه مخاطب را به فیلم «این زندگی توست» جلب می‌کنند.
حضور این همه چهره ورزشی در این فیلم بسیار شگفت‌آور است، اما جای خالی قهرمان داستان در صحنه‌های مستند به وضوح ذهن بیننده را به خود درگیر می‌کند.
«فرانک ریکارد» و «پپ گواردیولا»، مربیان سایق ستاره فوتبال آرژانتین هم به گونه‌ای تصنعی در اتاقی نشسته‌اند و کمک چندانی به طبیعی‌تر شدن فضای فیلم و ارتباطی جذاب‌تر با یکدیگر نمی‌کنند. سر میز شام بحث مقایسه مسی با اسطوره‌هایی چون «دیه‌گو مارادونا» داغ می‌شود و در پایان گارسون صورت حساب را سر میزها می‌برد.
یکی از پررنگ‌ترین مسائلی که در این فیلم به آن پرداخته شد، دوران نوجوانی مسی و درمان پرهزینه‌ی هورمون‌های رشد اوست که پس از انتقال به «لاماسیا» در بارسلونا به عهده این باشگاه گذارده می‌شود.
بعد از این برهه است که مسی ناگهان تبدیل به برجسته‌ترین دریبل زن فوتبال می‌شود و به عنوان قهرمانی در سه دوره لیگ قهرمانان اروپا و شش قهرمانی در لالیگای اسپانیا می‌رسد. این‌ها در کنار مدال طلای المپیک از دستاوردهای قابل توجه این قهرمان آمریکای لاتین پیش از رسیدن به 26 سالگی هستند.
علاوه‌بر نکات جذابی که از داستان موفقیت مسی در این فیلم روایت می‌شود، بخش‌هایی نیز به زندگی خصوصی وی اختصاص یافته که موجب انبساط خاطر بینندگان می‌شود. یکی از این صحنه‌ها ویدیویی مربوط به مسی است که نقش یک حلزون را در دوران مدرسه بازی می‌کند. همکلاسی‌های مسی در این مستند رازهایی را از زندگی او فاش می‌کنند که دانستن آن برای دوستداران مسی بسیار جذاب است.
آن‌ها می‌گویند مسی عادت داشت در بازی با «پلی‌استیشن» اگر نزدیک به باخت بود، دستگاه را خاموش می‌کرد. با همه این‌ها، آنچه در مستند «این زندگی توست» مغفول مانده چگونگی تبدیل این مرد آرام، متواضع و ریزجثه به قهرمانی چنین بلند آوازه است.
این فیلم فاقد دیدگاهی رواشناسانه به شخصیت مسی است و از زندگی خصوصی وی تنها به مشکلات او درباره پرداخت مالیات و آشنایی طولانی مدت با «آنتونلا روکوزو» بسنده کرده است. روزنامه‌نگاری که با مسی مصاحبه کرده گفته است: مصاحبه با مسی فراتر از خسته‌کننده است، کلیشه پشت کلیشه.
«دولا اگلیسا» در این فیلم از چهار بازیگر برای ایفای نقش مسی بازی گرفته و تصویربرداری و مونتاژ موفق آن مورد توجه قرار گرفته است.
