گروه ورزشی مشرق- تیم ملی کشتی فرنگی ایران با کسب یک طلا، یک نقره و دو برنز برای نخستین بار بر بام دنیا ایستاد. این قهرمانی در شرایطی کسب شد که چند روز قبل تیم ملی کشتی آزاد موفق نشد از عنوان قهرمانی خود دفاع کند و با 3 نقره و 2 برنز در مکان دوم قرار گرفت.

فرهاد اسماعیل نژاد مربی سابق تیم ملی کشتی فرنگی در گفتگو با مشرق به تحلیل عملکرد ملی پوشان فرنگی در مسابقات جهانی ازبکستان پرداخت و از آینده آن سخن به میان آورد. این مربی سازنده نوشهری به نیاز تغییر سیاست های فدراسیون در قبال پشتوانه سازی اشاره کرد. وی اعتقاد دارد رسول خادم باید برای کشتی فرنگی همان کاری را انجام دهد که برای آزادکاران انجام داد.

مشروح گفتگوی اسماعیل نژاد با مشرق را در زیر بخوانید:

* کشتی فرنگی قهرمان جهان شد. ارزیابی شما از نتایجی که در تاشکند رقم خورد چیست؟
کشتی فرنگی پیش از این هم شایستگی قهرمانی جهان را داشت. خوشحالم بالاخره این اتفاق افتاد چون در چند سال اخیر لیاقت کسب آن را داشتیم؛ اما هر بار به نحوی از آن دور می شدیم.

* چه شد که این مرتبه روس ها با تمام قهرمانانشان جا ماندند؟
چند عامل وجود داشت. آنها اولین ضربه را قبل از آغاز مسابقات خوردند؛ آنجا که اوزان کاهش یافت و در انتخاب نفراتشان سردرگم شدند. در نهایت هم نفراتشان نتوانستند با اوزان جدید کنار بیایند.

* این تغییرات روی تیم ایران مثل روس ها اثر منفی نگذاشت؟
به نظرم نه. اتفاقا برای قهرمانی مثل حمید سوریان که باید برای رسیدن سر وزن کیلوهای زیادی کم می کرد، عالی شد. حمید این بار خیلی کم دردسر در وزن جدید 59 کیلوگرم کار کرد؛ بدون اینکه اثرات منفی کاهش وزن را در کشتی اش شاهد باشیم. البته باید جدا از این مساله به نکات دیگری هم توجه داشت.

* مثلا؟
مثلا خوش شانس بودیم که موسی اولیف روس در دور سوم به قاسم رضایی خورد و 2 بر یک باخت. این اتفاق اگر در نیمه نهایی یا فینال افتاده بود، روس ها می‌توانستند اختلاف "امتیازی" خود با ایران را جبران کنند. البته در سال های گذشته این شرایط برای خود ما هم بوجود آمده بود که چهره های پرامید ما موفق به کسب امتیاز برایمان نشده بودند.

* در 66 امید نوروزی فقط یک قدم تا مدال طلا فاصله داشت.
امید از نظر فنی قهرمان جهان شد. نوروزی از 60 به 66 آمد و کشتی های خوبی گرفت؛ اما زورش به لالوویچ، رییس اتحادیه جهانی کشتی نرسید که صرب است. طلای این وزن مال لالوویچ بود؛ نه استفانک صربستانی که در فینال حریف نوروزی شد.

* قاسم رضایی با برنزی که در 98 کیلوگرم گرفت، انتظارات را برآورده کرد؟
قاسم تلاش کرد تا بعد از شکست مقابل الکسانیان ارمنی به تیم کمک کند که این اتفاق هم افتاد. با این حال رضایی آچنان که باید از نظربدنی آماده نشان نداد. قاسم این ارمنی را در المپیک شکست داده بود که این بار مغلوبش شد. از نگاه من قاسم رضایی اگر آماده باشد باز هم مدال می گیرد. فقط باید از نظر جسمی آماده باشد. فکر می کنم رضایی کسب مدال برنزش را بیشتر مدیون ذهنیت روحی خوبی است که داشت.

* در 71 کیلوگرم افشین بیابانگرد با دست پر مسابقات را ترک کرد، در حالی که شاید شانس زیادی برای او قائل نشده بودند.
بهترین عنوان بیابانگرد کسب هفتمی جهان بود. افشین در تاشکند نشان داد در دومین حضور جهانی دنبال استفاده از فرصت هاست. فکر می کنم با فاکتور گرفتن از شکست افشین در دور سوم برابر لابازانف روس، می توان به او نمره قبولی داد.

* شاید از حبیب اخلاقی انتظارات بیشتر از کسب هفتمی وزن 80 کیلوگرم بود.
باید در مورد اخلاقی به دونکته توجه داشت. اول اینکه سبک مبارزاتش نیاز به تغییر دارد. حبیب کشتی گیر خوبی است اما تا وقتی تنها به زیر کتف حریفان زدن فکر می کند در سطح مسابقات جهانی به مشکل می خورد و مدال نمی گیرد. نکته دوم اینکه بهتر بود به وزن 85 کیلوگرم می رفت. در این وزن کریم فر تجربه جهانی نداشت. حال آنکه سامان طهماسبی در تاشکند دوم شد. مقایسه سطح فنی طهماسبی که در وزن 85- کیلوگرم برای آذربایجان کشتی گرفت و نقره گرفت با حبیب اخلاقی -در وزن یاد شده- دشوار نیست. در 130 کیلوگرم بهنام مهدی زاده را داشتیم که در سطح آسیا کشتی گرفت و پیشرفتی نسبت به گذشته نشان نداد؛ خصوصا در مصاف با حریف آلمانی ادوارد پوپ.

* برسیم به حمید سوریان مرد طلایی کشتی فرنگی در تاشکند.
اشاره کردم که تغییر اوزان کاملا به سودش شد. حمید بی هیچ تردیدی یک نابغه است. هر چه از او تعریف کنیم کم است. زمانی که به فینال رسید گفتم این بچه تحت هر شرایطی قهرمان می شود تا به طلای هفتم خود در جهان و المپیک دست پیدا کند. از نظر من با توجه به تغییرات وزنی، سوریان اگر باز هم در صحنه بماند دوباره مدال می گیرد و این پایان کارش نخواهد بود.

* در ازبکستان با اختلاف خیلی کم نسبت به روس ها قهرمان شدیم. البته با 42 امتیاز که قطعا در همه میادین امتیازی مناسب برای قهرمانی نیست. علت آن ضعف سایر تیم ها نبود؟
بله با شش امتیاز اختلاف، شرایط کشتی فرنگی با آزاد تفاوت دارد. پیش می آید تک ستاره هایی از کشورهای آسیایی و اروپایی به مدال می رسند و زمینه حذف نفرات مدعی را فراهم می کنند. اینطور امتیازات میشکنند و فاصله تیم های مدعی قهرمانی کمتر و کمتر می شود. این را هم در نظر داشته باشید که ما به خاطر بازی های آسیایی مهره هایی چون عبدولی را هم همراه نداشتیم.

* کشتی فرنگی به روند رو به شدش در سال های آتی ادامه می دهد؟
اگر به همین روال که طی می شود ادامه دهیم، خیر.

* چطور؟
باید به پشتوانه سازی توجه بیشتری داشته باشیم. در دو سال اخیر شرایط نوجوانان بهتر شده است؛ اما در رده سنی جوانان شرایط امیدوار کننده نیست. با شرایطی که وجود دارد دو سال دیگر شاید نتوانیم مهره های مناسبی برای جایگزینی مدال آوران فعلی خود داشته باشیم.

* علاج کار چیست؟
کاری که رسول خادم در کشتی آزاد انجام داد، باید در کشتی فرنگی هم دنبال کند. باید به نفراتی که پتانسیل حضور روی سکوهای جهانی را دارند بها داد. باید جوانان شایسته در کنار نفرات دوم و سوم تیم بزرگسالان، به تورنمنت های اروپایی و مسابقات معتبر روسیه اعزام شوند. منظورم تورنمنت های گرجستان و ارمنستان نیست. باید ترس آینده سازان تیم ملی اصلی از روسها بریزد. این هم ممکن نیست جز حضورشان در تورنمنت های خودشان. اگر می‌خواهیم بعد از المپیک برزیل هم اقتدارمان در کشتی فرنگی دنیا را حفظ کنیم، چاره ای جزاین نداریم.