به گزارش مشرق، اغلب نشریات ذوق‌زده از دیدار دکتر روحانی با نخست‌وزیر انگلیس، اظهارات موهن دیوید کامرون را که بلافاصله پس از این دیدار ایراد شده بود، سانسور کردند. چند نشریه نیز به توجیه این اظهارات پرداختند.
اغلب روزنامه‌های زنجیره‌ای که با تیترهایی نظیر «تحول تاریخی دیپلماسی»، «دیدار تاریخی در نیویورک»، «روحانی-کامرون؛ دیدار پس از 36 سال»، «پایان 35 سال رابطه سرد»، «روحانی و کامرون به هم رسیدند»، «پاره‌ای از تاریخ ساخته شد»، «طلسم دیدار مقامات بلندپایه ایران و بریتانیا شکست» و «بهار روابط تهران-لندن» را در تیترهای اول خود به استقبال دیدار کامرون- روحانی رفته بودند، پس از اظهارات موهن نخست‌وزیر انگلیس در حامی تروریسم معرفی کردن ایران، ترجیح دادند خبر را سانسور و ماجرا را به سکوت برگزار کنند. در عین حال روزنامه اعتماد - کپی‌کننده طولانی مدت تحلیل‌‌های شبکه دولتی انگلیس- مدعی شد « این تنها یک مذاکره بود. و نه آشتی» صلح... ملاقات کامرون و روحانی تکه‌ای از تاریخ بود، اما قرار نبود تکانه‌ای بر تاریخ باشد که هر چه اختلاف بود را بشوید یا یکی را بر دیگری بشورد. چه کسی انتظار داشت که با آن ملاقات، رویه لندن درباره اختلافات 35 ساله تغییر کند یا تهران با یک دست فشردن رئیس‌جمهورش با مستاجر خانه شماره 10 داونینگ استریت لندن، دست از سیاست‌های منطقه‌ای و داخلی‌اش بردارد؟
اعتماد توضیح نداده که اگر قرار بوده دیدار را این قدر بی‌خاصیت و خنثی تلقی کنیم پس آن همه هیاهو و ذوق‌زدگی موهوم برای چه بوده است؟ ضمن اینکه از اولین آداب مذاکره، احترام متقابل و پرهیز از اهانت است اما رژیم انگلیس برخلاف عناصر ذوق‌زده داخلی پشیزی از نرمش به دیدار تاریخی پس از 35 سال قائل نبود.
گفتنی است مردم‌سالاری از «سرگیجه عجیب لندن» خبر داد، اما روزنامه آفتاب یزد نوشت «مخالفان از آب گل‌آلود اظهارات کامرون ماهیگیری کردند» بدون اینکه توضیح دهد چه کسی آب را گل‌آلود کرده و با کدام محاسبه به استقبال انگلیس خبیث رفته‌اند؟
*کیهان
اغلب روزنامه‌های زنجیره‌ای که با تیترهایی نظیر «تحول تاریخی دیپلماسی»، «دیدار تاریخی در نیویورک»، «روحانی-کامرون؛ دیدار پس از 36 سال»، «پایان 35 سال رابطه سرد»، «روحانی و کامرون به هم رسیدند»، «پاره‌ای از تاریخ ساخته شد»، «طلسم دیدار مقامات بلندپایه ایران و بریتانیا شکست» و «بهار روابط تهران-لندن» را در تیترهای اول خود به استقبال دیدار کامرون- روحانی رفته بودند، پس از اظهارات موهن نخست‌وزیر انگلیس در حامی تروریسم معرفی کردن ایران، ترجیح دادند خبر را سانسور و ماجرا را به سکوت برگزار کنند. در عین حال روزنامه اعتماد - کپی‌کننده طولانی مدت تحلیل‌‌های شبکه دولتی انگلیس- مدعی شد « این تنها یک مذاکره بود. و نه آشتی» صلح... ملاقات کامرون و روحانی تکه‌ای از تاریخ بود، اما قرار نبود تکانه‌ای بر تاریخ باشد که هر چه اختلاف بود را بشوید یا یکی را بر دیگری بشورد. چه کسی انتظار داشت که با آن ملاقات، رویه لندن درباره اختلافات 35 ساله تغییر کند یا تهران با یک دست فشردن رئیس‌جمهورش با مستاجر خانه شماره 10 داونینگ استریت لندن، دست از سیاست‌های منطقه‌ای و داخلی‌اش بردارد؟
اعتماد توضیح نداده که اگر قرار بوده دیدار را این قدر بی‌خاصیت و خنثی تلقی کنیم پس آن همه هیاهو و ذوق‌زدگی موهوم برای چه بوده است؟ ضمن اینکه از اولین آداب مذاکره، احترام متقابل و پرهیز از اهانت است اما رژیم انگلیس برخلاف عناصر ذوق‌زده داخلی پشیزی از نرمش به دیدار تاریخی پس از 35 سال قائل نبود.
گفتنی است مردم‌سالاری از «سرگیجه عجیب لندن» خبر داد، اما روزنامه آفتاب یزد نوشت «مخالفان از آب گل‌آلود اظهارات کامرون ماهیگیری کردند» بدون اینکه توضیح دهد چه کسی آب را گل‌آلود کرده و با کدام محاسبه به استقبال انگلیس خبیث رفته‌اند؟
*کیهان
