به گزارش مشرق، وزارت دفاع چین گزارشی از قابلیت موشکی ایران منتشر کرد.
متن کامل گزارش وزارت دفاع چین از توانمندی موشکی ایران به شرح زیر است:
مرحله اول: طرح آغاز تولید موشک
اولین برنامه توسعه موشکی ایران به اواخر دوران رژیم پهلوی باز می‌گردد. در دوران حکومت شاه، ایران و اسرائیل برنامه «نفت در قبال سلاح» را توسعه دادند. در هنگام چهارمین جنگ خاورمیانه در سال 1973، اسرائیل، فناوری موشک بالستیک «جریکو1» را داشت تا به ایران در ساخت پایگاه تحقیق، توسعه، تولید، آزمایش موشک و نیز در طرح توسعه موشک‌های بالستیک میان برد با برد 1500 کیلومتر کمک کند اما این همکاری زیاد طول نکشید. بعد از انقلاب اسلامی 1979 ایران، اسرائیل خیلی سریع کارشناسان خود را از ایران خارج کرد و برنامه توسعه موشکی ایران نیز متوقف شد.
به‌دنبال جنگ ایران و عراق و استفاده عراق از حملات موشکی بالستیک علیه ایران، تهران به اندازه‌ای متحمل خسارت شد که از جامعه بین‌الملل درخواست کمک کرد. ایران به مدت 8 سال رقابت تسلیحات موشکی را با عراق آغاز کرد. موشک‌های ایران هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت به خوبی موشک‌های بالستیک عراق نبود. اختلاف بزرگ میان قابلیت موشک بالستیکی دو کشور عراق و ایران، نقش مهمی در استراتژی و سیاست‌های ایران به وجود آورد و عزم ایران را برای آغاز تحقیقات مستقل و توسعه موشک‌های بالستیک تقویت کرد.
در پایان جنگ ایران و عراق، طرح توسعه موشک‌های بالستیک ایران به منظور حفظ امنیت ملی و همچنین مهار رقبای بالقوه به اجرا در‌آمد. در طول این دوران، ایران با موفقیت شماری از موشک‌های بالستیک میان‌برد را تولید کرد و در زمینه فناوری چندمرحله‌ای نیروی محرکه و فناوری سوخت جامد، پیشرفت‌هایی را به دست آورد. ایران هم‌اکنون بعد از تلاشی 20 ساله، قدرتمندترین زرادخانه موشکی خاورمیانه را دارد، مجموع انواع موشک‌های فعال این کشور بیش از یک‌هزار و 500 عدد است. حتی ژنرال‌های آمریکایی در حوزه فرماندهی مرکزی آمریکا متفق‌القولند که شمار تسلیحات بالستیکی ایران بسیار زیاد است و ایران این قابلیت را دارد تا در میدان‌های نبرد تهدید نظامی واقعی و بزرگی باشد.
مرحله دوم: نوآوری در تولید موشک همچنان ادامه دارد
بعد از پایان جنگ ایران و عراق، ایران برنامه توسعه موشک بالستیک خود را آغاز کرد. ایران بعد از چند دهه پیشرفت‌های مدوام، موشک‌های بالستیک «شهاب-3»، «فاتح-110»، «زلزال 2» و دیگر موشک‌های میان‌برد با توانایی نفوذ، تحرک و دیگر قابلیت‌های کلیدی فنی را تولید کرد.
«شهاب 3» موشک بالستیک سوخت مایع با برد یک‌هزار و 280 کیلومتر با قابلیت حمل کلاهک یک‌هزار و 158 کیلوگرم به طور رسمی در سال 2003 وارد نیروهای مسلح ایران شد. «شهاب 3» با قابلیت بازدارندگی قوی، می‌تواند خاورمیانه و خلیج فارس را تحت پوشش قرار دهد. ایران به منظور مقابله با چالش سامانه‌های ضدموشک آمریکا، «شهاب 3» ارتقا یافته را تولید کرد. موشک‌های «شهاب3» ارتقا یافته می‌تواند به طرز موثری مانع استفاده از سامانه ضدموشکی برای رهگیری پارامترهای مداری شود و همچنین به شکل موثری قابلیت نفوذی بالایی دارد.
از آن‌جایی که موشک‌های سری «شهاب 3» از فناوری پرواز تک‌مرحله‌ای استفاده می‌کنند، برد آنها محدود است. ایران به منظور تقویت برد موشک، فناوری نیروی محرکه پرواز دو‌مرحله‌ای را بررسی کرد. «فاتح 110» در مرحله اول از سوخت مایع و در مرحله دوم از سوخت جامد استفاده می‌کند و همین امر برد آن را به 2000 کیلومتر افزایش داده است. ایران در سال 2009، با موفقیت موشک‌های «زلزال 2» با سوخت جامد را آزمایش کرد. زمان آماده‌سازی برای پرتاب این موشک 30 دقیقه بود و دقت آن به 350 متر ارتقا یافت.
مرحله 3: پیروزی در آینده و رسیدن به هدف بلند‌مدت
در حال حاضر، ناوگان موشک‌های میان‌برد ایران می‌تواند همه پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه خلیج‌فارس را هدف قرار دهد. به طور کلی مسیر آینده توسعه موشک از سه جنبه زیر است:
توانایی نفوذ پیشرفته موشک: «شهاب 3» ارتقا یافته، بارزترین نمونه از تلاش موفقیت‌آمیز ایران برای رسیدن به این هدف است.
تقویت دقت برخورد موشک: از میان فناوری هدایت موشک، ایران احتمالاً از فناوری ردیابی داخلی، هدایت ماهواره‌ای و دیگر فناوری‌های پیچیده هدایت موشک و نیز از جدیدترین تکنیک‌های اصلاح‌شده استفاده می‌کند تا دقت موشک‌های خود را افزایش دهد.
تقویت قدرت احیای موشک: جدیدترین موشک‌های ایران از سوخت جامد استفاده می‌کنند. موشک‌های سوخت جامد، ساختار ساده‌ای دارند و می‌توانند برای طولانی‌مدت سوخت را ذخیره کنند، قابلیت مانور بهتری دارند، قابلیت پنهان شدن دارند و احتمال کشف آنها بسیار پایین است. این احتمال وجود دارد که ایران موشکی را تولید کند که قدرت استتار بیشتری داشته باشد و استتار به مفهوم آن است که توانمندی موشک برای احیا تقویت شود.
به‌منظور ارتقای عملکرد تکنیکی و تاکتیکی موشک، بهبود برد، افزایش دقت، قابلیت نفوذ به قابلیت چشمگیر فنی و منابع مالی قابل‌توجهی نیاز است.
در واقع، در تولید موشک‌های بالستیک، آستانه فناوری موشک میان‌برد بالا نیست اما عبور از مشکلات کنونی همچون بهبود توانمندی نفوذ و دقت پرتاب موشک‌ها آسان نیست و اینها مشکلاتی است که ایران در توسعه موشک با آن روبه‌رو است. می‌توان این‌گونه بیان کرد که در آینده هرچه مشکلات پیش روی ایران بزرگ‌تر شود، سرمایه‌گذاری آنها بیشتر خواهد شد.
منبع: آنا
متن کامل گزارش وزارت دفاع چین از توانمندی موشکی ایران به شرح زیر است:
مرحله اول: طرح آغاز تولید موشک
اولین برنامه توسعه موشکی ایران به اواخر دوران رژیم پهلوی باز می‌گردد. در دوران حکومت شاه، ایران و اسرائیل برنامه «نفت در قبال سلاح» را توسعه دادند. در هنگام چهارمین جنگ خاورمیانه در سال 1973، اسرائیل، فناوری موشک بالستیک «جریکو1» را داشت تا به ایران در ساخت پایگاه تحقیق، توسعه، تولید، آزمایش موشک و نیز در طرح توسعه موشک‌های بالستیک میان برد با برد 1500 کیلومتر کمک کند اما این همکاری زیاد طول نکشید. بعد از انقلاب اسلامی 1979 ایران، اسرائیل خیلی سریع کارشناسان خود را از ایران خارج کرد و برنامه توسعه موشکی ایران نیز متوقف شد.
به‌دنبال جنگ ایران و عراق و استفاده عراق از حملات موشکی بالستیک علیه ایران، تهران به اندازه‌ای متحمل خسارت شد که از جامعه بین‌الملل درخواست کمک کرد. ایران به مدت 8 سال رقابت تسلیحات موشکی را با عراق آغاز کرد. موشک‌های ایران هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت به خوبی موشک‌های بالستیک عراق نبود. اختلاف بزرگ میان قابلیت موشک بالستیکی دو کشور عراق و ایران، نقش مهمی در استراتژی و سیاست‌های ایران به وجود آورد و عزم ایران را برای آغاز تحقیقات مستقل و توسعه موشک‌های بالستیک تقویت کرد.
در پایان جنگ ایران و عراق، طرح توسعه موشک‌های بالستیک ایران به منظور حفظ امنیت ملی و همچنین مهار رقبای بالقوه به اجرا در‌آمد. در طول این دوران، ایران با موفقیت شماری از موشک‌های بالستیک میان‌برد را تولید کرد و در زمینه فناوری چندمرحله‌ای نیروی محرکه و فناوری سوخت جامد، پیشرفت‌هایی را به دست آورد. ایران هم‌اکنون بعد از تلاشی 20 ساله، قدرتمندترین زرادخانه موشکی خاورمیانه را دارد، مجموع انواع موشک‌های فعال این کشور بیش از یک‌هزار و 500 عدد است. حتی ژنرال‌های آمریکایی در حوزه فرماندهی مرکزی آمریکا متفق‌القولند که شمار تسلیحات بالستیکی ایران بسیار زیاد است و ایران این قابلیت را دارد تا در میدان‌های نبرد تهدید نظامی واقعی و بزرگی باشد.
مرحله دوم: نوآوری در تولید موشک همچنان ادامه دارد
بعد از پایان جنگ ایران و عراق، ایران برنامه توسعه موشک بالستیک خود را آغاز کرد. ایران بعد از چند دهه پیشرفت‌های مدوام، موشک‌های بالستیک «شهاب-3»، «فاتح-110»، «زلزال 2» و دیگر موشک‌های میان‌برد با توانایی نفوذ، تحرک و دیگر قابلیت‌های کلیدی فنی را تولید کرد.
«شهاب 3» موشک بالستیک سوخت مایع با برد یک‌هزار و 280 کیلومتر با قابلیت حمل کلاهک یک‌هزار و 158 کیلوگرم به طور رسمی در سال 2003 وارد نیروهای مسلح ایران شد. «شهاب 3» با قابلیت بازدارندگی قوی، می‌تواند خاورمیانه و خلیج فارس را تحت پوشش قرار دهد. ایران به منظور مقابله با چالش سامانه‌های ضدموشک آمریکا، «شهاب 3» ارتقا یافته را تولید کرد. موشک‌های «شهاب3» ارتقا یافته می‌تواند به طرز موثری مانع استفاده از سامانه ضدموشکی برای رهگیری پارامترهای مداری شود و همچنین به شکل موثری قابلیت نفوذی بالایی دارد.
از آن‌جایی که موشک‌های سری «شهاب 3» از فناوری پرواز تک‌مرحله‌ای استفاده می‌کنند، برد آنها محدود است. ایران به منظور تقویت برد موشک، فناوری نیروی محرکه پرواز دو‌مرحله‌ای را بررسی کرد. «فاتح 110» در مرحله اول از سوخت مایع و در مرحله دوم از سوخت جامد استفاده می‌کند و همین امر برد آن را به 2000 کیلومتر افزایش داده است. ایران در سال 2009، با موفقیت موشک‌های «زلزال 2» با سوخت جامد را آزمایش کرد. زمان آماده‌سازی برای پرتاب این موشک 30 دقیقه بود و دقت آن به 350 متر ارتقا یافت.
مرحله 3: پیروزی در آینده و رسیدن به هدف بلند‌مدت
در حال حاضر، ناوگان موشک‌های میان‌برد ایران می‌تواند همه پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه خلیج‌فارس را هدف قرار دهد. به طور کلی مسیر آینده توسعه موشک از سه جنبه زیر است:
توانایی نفوذ پیشرفته موشک: «شهاب 3» ارتقا یافته، بارزترین نمونه از تلاش موفقیت‌آمیز ایران برای رسیدن به این هدف است.
تقویت دقت برخورد موشک: از میان فناوری هدایت موشک، ایران احتمالاً از فناوری ردیابی داخلی، هدایت ماهواره‌ای و دیگر فناوری‌های پیچیده هدایت موشک و نیز از جدیدترین تکنیک‌های اصلاح‌شده استفاده می‌کند تا دقت موشک‌های خود را افزایش دهد.
تقویت قدرت احیای موشک: جدیدترین موشک‌های ایران از سوخت جامد استفاده می‌کنند. موشک‌های سوخت جامد، ساختار ساده‌ای دارند و می‌توانند برای طولانی‌مدت سوخت را ذخیره کنند، قابلیت مانور بهتری دارند، قابلیت پنهان شدن دارند و احتمال کشف آنها بسیار پایین است. این احتمال وجود دارد که ایران موشکی را تولید کند که قدرت استتار بیشتری داشته باشد و استتار به مفهوم آن است که توانمندی موشک برای احیا تقویت شود.
به‌منظور ارتقای عملکرد تکنیکی و تاکتیکی موشک، بهبود برد، افزایش دقت، قابلیت نفوذ به قابلیت چشمگیر فنی و منابع مالی قابل‌توجهی نیاز است.
در واقع، در تولید موشک‌های بالستیک، آستانه فناوری موشک میان‌برد بالا نیست اما عبور از مشکلات کنونی همچون بهبود توانمندی نفوذ و دقت پرتاب موشک‌ها آسان نیست و اینها مشکلاتی است که ایران در توسعه موشک با آن روبه‌رو است. می‌توان این‌گونه بیان کرد که در آینده هرچه مشکلات پیش روی ایران بزرگ‌تر شود، سرمایه‌گذاری آنها بیشتر خواهد شد.
منبع: آنا
