وضعیت کشمیر بعد از سیل
شهر "سرینگر" مرکز این منطقه با جمعیتی بالغ بر یک میلیون نفر، عملاً به زیر آب رفت و تنها بخش‌های کوچکی از این شهر از سیل در امان ماند. ارتفاع آب در برخی مناطق شهر به 3 متر رسید و مردم بی پناه برای نجات جان خویش ناچار به طبقه های فوقانی منازل خود رفتند و بعضاً روزهای متمادی را گرسنه و تشنه در انتظار کمک ماندند.
"سید قلبی‌حسین رضوی" یکی از اتباع کشمیری است که الآن 31 سال است در ایران زندگی میکند و در فعالیت‌های فرهنگی از جمله ترجمه متون مذهبی از زبان فارسی به زبان اردو شرکت دارد. اکثر کتاب‌هایی که توسط سازمان فرهنگ و ارتباطات و به خصوص مجمع جهانی اهل بیت و بعثه مقام معظم رهبری به اردو ترجمه شده است، کار ترجمه آنها به دست روضوی انجام شده است. تعداد این کتاب‌ها که بعد از ترجمه به زبان اردو هم در ایران چاپ شده و هم به شبه‌قاره هند و پاکستان فرستاده شده است، به حدود صد کتاب می‌رسد.
خبرنگار بین‌الملل مشرق درباره آخرین وضعیت کشمیر پس از سیل و همچنین وظیفه ایران برای حمایت از مردم این منطقه با "سید قلبی رضوی" مصاحبه‌ای کرده است. متن مصاحبه مشرق با این تبعه هندی ساکن ایران به شرح زیر است.
سید قلبی‌حسین رضوی
چند هفته پیش، سیلی در کشمیر آمده و باعث تخریب منازل و آوارگی مردم شده است. لطفاً بفرمایید که وضعیت کشمیر، امروز چگونه است و چه کمک‌هایی به آنها شده است، با توجه به اینکه وقتی در کشوری سیل می‌آید، همه کشورهای دنیا بسیج می‌شوند و به آن کشور کمک می‌کنند، آیا چنین اتفاقی در کشمیر هم افتاده است؟
سیلی که در کشمیر آمد، هم ویرانگر و هم بی‌سابقه بوده است. من سراغ ندارم که در حدود 60 سال گذشته، چنین سیلی را در کشمیر دیده باشیم. تمام منطقه کشمیر را نابود کرده و هیچ چیز از آن نمانده است. من خودم در سفری به کشمیر رفته بودم و حدود ده روز قبل از آمدن سیل، به ایران آمدم، بنابراین زمان آمدن سیل آن‌جا نبودم، اما همین امروز و فردا به کشمیر می‌روم تا از نزدیک ببینم چه اتفاقی افتاده است.
آن‌چه می‌دانم این است که سیل، تلفات مالی زیادی داشته و به خصوص چون در آستانه زمستان است، مشکلات زیادی به وجود خواهد آمد و مردم واقعاً گرفتار هستند. درباره کمک‌ها، باید بگویم که کمک‌هایی اعلام شده بود که می‌خواهند انجام بدهند، از جمله کشورهایی مثل ایران پیشنهاد داده بودند، اما دولت هند مستقیماً اجازه نداد تا مثلاً هلال احمر به آن منطقه برود و کالاهای کمکی را برساند. گفته بودند شما پول را به حساب ما بریزید و ما خودمان به مردم می‌دهیم. این طوری هم معلوم نیست که واقعاً این پول‌ها به مردم کشمیر برسد. در نتیجه، تا کنون کمک مستقیمی به مردم کشمیر نرسیده است. دولت هم نتوانسته است که کار خاصی انجام بدهد، اما مردم خودشان بسیج شده‌اند و به هم کمک کرده‌اند. اگر همین مردم به میدان نمی‌آمدند، خسارات جانی بسیار بیشتر از این می‌شد. خسارات جانی در حال حاضر خیلی زیاد نبوده است، اما خسارات مالی تا اندازه‌ای است که می‌توان گفت کشمیر صددرصد تخریب شده است.
چرا دولت هند اجازه نمی‌دهد که کمک‌ها مستقیماً به مردم کشمیر برسد؟
کشمیر از آن‌جا که منطقه‌ای سیاسی و سوق الجیشی است، اینها می‌ترسند که جمهوری اسلامی بیاید و آن‌جا به مردم کمک کند و از لحاظ سیاسی هم با مردم ارتباط برقرار کند، چون ایران در این منطقه محبوب است و خود دولت هند هم می‌داند، اما نمی‌خواهند ارتباط سیاسی هم برقرار شود و این محبوبیت در عمل هم نمود پیدا کند.
ظاهراً مسیحیان از طریق دولت هند خیلی تلاش می‌کنند تا در شرایطی که مسلمانان دچار بلایی مثل سیل شده‌اند، بروند و به صورت حضوری به آنها کمک کنند و از همین طریق توانسته‌اند تعدادی از مسلمانان را هم مسیحی کنند.
البته دولت هند، آغازکننده این برنامه نیست، اما در قانون اساسی هند، داشتن هر مذهبی آزاد است. مبلغان مسیحی از این آزادی بسیار سوء استفاده می‌کنند و کشمیر هم عواملی دارد که اینها می‌آیند و به خصوص در بین شیعیان کار می‌کنند. مثلاً می‌آیند به جوانان بیکار، کار و پول و امکانات می‌دهند و بعد آنها را دعوت به مسیحیت می‌کنند. بسیاری از مردم این منطقه، مکتب اهل بیت و تعالیم ایشان را ریشه‌ای و عمیق نیاموخته‌اند، بلکه درگیر خرافات شده‌اند و مسیحیان هم از این خرافات سوء استفاده می‌کنند. نه فقط مسیحیان، بلکه وهابی‌ها هم از این خرافات استفاده می‌کنند و شیعیان را گمراه می‌کنند.
با وجود آن‌که بعد از انقلاب اسلامی در ایران، مردم کشمیر خیلی تحت تأثیر این انقلاب قرار گرفتند، اما هیچ‌گاه از این خرافات رها نشدند و متأسفانه ریشه‌ای و فرهنگی و عقیدتی کاری نشده است. فقط فقر و بدبختی نیست که مسیحیان از آن استفاده می‌کنند، بلکه خرافات به عنوان دین، آن‌جا مطرح و ترویج شده و از این هم سوء استفاده می‌کنند.
من چند سال پیش که آن‌جا بودم، یکی از دانشمندان شیعه آمده بود آن‌جا و در مجلسی حضور داشت. آن‌جا، علمای سنی آمده بودند و به ایشان می‌گفتند: "تو را به خدا، شما که به کشمیر آمده‌اید به جوانان شیعه، عقاید درست را یاد بدهید، چون دارند اینها را مسیحی می‌کنند." حتی علمای سنی هم دردل می‌کردند. که آن وقت، آن عالم شیعه پرسیده بود که پس علمای کشمیر کجا هستند که این بلا را دارند بر سر جوانان می‌آورند و هیچ‌کس هم کمکی به اینها نمی‌کند؟
راه‌حل ریشه‌ای این مسئله این است که علمای شیعه از ایران بیایند و آن مکتب واقعی اهل بیت را به جوانان و مردم آموزش بدهند و ترویج کنند. اگر این کار بشود، مسیحیان دیگر هیچ‌کاری نمی‌توانند بکنند. بنابراین به نظر من دو تا علت وجود دارد که مسیحیان از این دو علت سوء استفاده می‌کنند و فعال هم شده‌اند. به خصوص بعد از همین سیل، خیلی به صحنه آمدند و فعالیت کردند.
فیلمی تکان‌دهنده از مراسم مسیحی شدن جوانان شیعه در کشمیر
یک موقعی بود که می‌گفتند مثلاً کتاب نیست. اما الآن که وضعیت فرق کرده است، چه مانعی وجود دارد که این اطلاعات به دست آنها نمی‌رسد؟ آیا کم‌کاری از طرف ایران صورت گرفته است؟
بله. متأسفانه همین‌طور است. ایران به اینها نرسیده است. جمهوری اسلامی بهترین موقعیت را برای ترویج مکتب اهل بیت و حتی تفکر انقلاب در این منطقه دارد، اما متأسفانه کار اساسی نشده است و نتوانسته‌اند علمای شیعه منطقه کشمیر را متحد بکنند تا اینها بتوانند مقابل فعالیت‌های مسیحیان و ادیان دیگر بایستند. اختلاف به هر حال در بین علمای کشمیر وجود دارد، اما ایران نتوانسته این اختلافات را حل کند. مسیحیان از این هم دارند سوء استفاده می‌کنند.
ایران در این زمینه چه کاری باید بکند؟
باید یک دستوری به علمای کشمیر داده بشود یا اینها را دعوت بکنند به ایران و نصیحت‌شان بکنند که شما باید هوای جوانان را داشته باشید، نه اینکه دنبال گروه خودتان و طرفداران خودتان باشید، و به آنها تذکر بدهند که جوانان کشمیری دارند مسیحی می‌شوند، چرا شما هیچ کاری نمی‌کنید. به نظر من این کار فقط از طریق رهبری این کار ممکن است، نه از مراکز فرهنگی و سیاسی، مثل خانه فرهنگ و سفارت.
البته وقتی مناسبت خاصی باشد، مثل رحلت امام یا مناسبت‌هایی مثل این، یک هیئتی از ایران مثلاً سفیر و برخی مقامات دیگر، به کشمیر می‌آیند و یک مراسمی برگزار می‌کنند و سخنرانی دارند، اما در همین حد. آن طوری که باید و شاید، کار فرهنگی متأسفانه نشده است. کتاب‌هایی که قبلاً از طرف سازمان تبلیغات می‌آمد و مجله‌هایی که چاپ می‌شد هم دیگر خبری از آنها نیست. مجمع جهانی اهل بیت یک مدتی کتاب‌هایی چاپ میکرد که آنها هم دیگر چاپ نمی‌شود. نتیجتاً آن چیزی که باید به مردم برسد تا اعتقاد خودشان را حفظ کنند، چنین چیزی در کشمیر نداریم.
دو رویکرد ممکن است وجود داشته باشد. یکی اینکه بگوییم بالأخره اینها شیعه هستند و ما هم یک حکومت شیعه هستیم و باید به اینها کمک بکنیم. دیگر اینکه کمک به مردم کشمیر، می‌تواند منافع ملی ایران را هم تأمین کند. اگر ما به مردم کشمیر کمک نکنیم، از لحاظ سیاسی و منطقه‌ای چه ضررهایی میکنیم؟
مسئله این است که اگر شما کاری نکنید، دشمن استفاده خودش را می‌برد. همان وهابی‌ها و مسیحی‌ها می‌آیند و سوء استفاده می‌کنند. ایران جایگاه خوبی در این منطقه دارد و مسلمانان آن‌جا چه شیعه و چه سنی، بسیار تحت تأثیر ایران و انقلاب اسلامی و رهبر انقلاب هستند. از این باید استفاده بهینه کرد که متأسفانه به نظر من این استفاده نشده است.
آیا کشمیری‌های درون ایران تا کنون اقدامی در این زمینه انجام داده‌اند؟
کشمیریها تا کنون واکنش نشان داده‌اند و بعضاً سر و صدایی هم درباره این سیل کرده‌اند. در قم هم بالأخره اقداماتی شد و جامعه المصطفی 40 نفر از طلاب کشمیری را اعزام کرد به منطقه تا بروند و دلجویی بکنند. حرکت‌های دیگری هم شده است. اخیراً آیت‌الله "مروی" یکی از اساتید حوزه علمیه قم به من زنگ زد و گفت که جامعه مدرسین هم اعلامیه‌ای درباره سیل کشمیر صادر کرده است.
اگر شما سفیر مردم کشمیر در ایران بودید، می‌گفتید که چه کمک‌هایی باید به مردم کشمیر بشود و چطور این کار انجام بشود؟ ضمن اینکه بعد از سیل، در درازمدت چه کارهایی باید برای مردم کشمیر انجام بشود؟
ایران در حال حاضر مستقیماً نمی‌تواند کمکی به مردم کشمیر بکند، اما می‌توانند کمک‌های نقدی را از طریق افرادی که مورد اعتماد باشند به آنها برسانند. ما شبکه‌ای در کشمیر داریم که کاملاً مورد اعتماد است، همه افراد متدین و مقید هستند و اگر کمک‌هایی می‌خواهند بکنند باید از این طریق باشند، چون ما مطمئن هستیم از این راه، کمک‌ها به مردم کشمیر می‌رسد. در غیر این صورت کمک‌ها به مردم مستحق نمی‌رسد.
در درازمدت هم علاوه بر فقرزدایی از منطقه باید روی اعتقادات مردم و مکتب تشیع و اهل بیت در کشمیر کار بشود و برای انجام این کار راهی نداریم جز اینکه علمای کشمیر با هم متحد بشوند. مظلومیت مسلمانان کشمیر از تفرقه و گروه‌گرایی است و علی‌رغم آن‌که ایران هم تلاش کرده تا این مشکلات را رفع کند، اما باید یک کسی با حکم ولایی برود آن‌جا. راه‌حلش این است.
آیا به عنوان یک کشمیری، پیامی برای مردم ایران دارید که بخواهید به آنها بگویید؟
کشمیر، "ایران صغیر" است. مردم این منطقه، چشم امید به مردم ایران دارند. کشمیریها، خودشان را از ایران جدا نمی‌دانند و ما هم از مردم ایران این انتظار را داریم که در مشکلات اقتصادی و فرهنگی ما را تنها نگذارند.
ضمنا همزمان با فرارسیدن ایام سوگواری امام حسین (ع) و در دهه نخست محرم از طریق درگاه آن لاین پرداخت کمک های مردمی اتحادیه بین المللی امت واحده به آدرس http://unified-ummah.org/payment-keshmir.php و شماره حساب 002-07874417-802-3513 نزد بانک انصار به نام "جامعه ایمانی مشعر" و نیز شماره شبا IR890630351380207874417002 به نام "جامعه ایمانی مشعر" برای کمک به سیل زدگان کشمیری معرفی می شود.
سقوط یکی از سیل‌زدگان کشمیری به درون آب در اثر سقوط پل
دانلود
