نه آفتاب دمیده است جز به نام حسین
 
نه ماه سر زده بی رخصت امام حسین
 
به سور کرب و بلا چون دمیده شد، جا داشت
 
که جن و انس بمیرد به احترام حسین
 
به حاجیان حریمش بگو که جای گلاب
 
معطر است به خون مسجدالحرام حسین
 
پیمبران همه دم در طواف او هستند
 
مگر تمام شود حج ناتمام حسین
 
به هر کجای جهان هر دلی که شعله ورست
 
یقین بدان که خبر دارد از خیام حسین
 
عجیب نیست به محشر که دشمنانش نیز
 
طمع برند به بخشش ز بار عام حسین
 
قسم به صبح که آخر رسد به صبح ظهور
 
قیامتی که به پا شد پس از قیام حسین