1) درباره ادعای مارک گازیروفسکی درباره ملاقات مامور سیا در ایران با جنابعالی می گویید: « اخیراً ترجمه مقاله‌ای از مارک گازیوروسکی، پژوهشگر آمریکایی درباره سفر جورج کیو، مامور سیا به تهران منتشر شد که مدعی بود کیو اطلاعاتی درباره آمادگی عراق برای جنگ با ایران به هیات ایرانی (بازرگان، امیرانتظام و یزدی) داده است که آنها پس از استعفای دولت موقت این اطلاعات را در اختیار جانشینان خود نگذاشتند. من در پاسخ به آن مقاله نوشتم که اطلاعات ما از آمادگی عراق برای حمله نظامی بیشتر از آنچه بود که کیو داد، چون از کانال‌های مختلف اطلاعات به ما می‌رسید.» درباره کانال دستیابی به اطلاعات می گوئید: «آقای حمید آهنگران، مسوول صدا و سیمای خوزستان شد. او از رفت و آمدهای نظامی در مرز ایران و عراق با هلی‌کوپتر صدا و سیما فیلم گرفته بود. فیلم‌هایش موجود است. خودش هم اهل دزفول است و حتی رشته ارتباطات را با تشویق من انتخاب کرد. آهنگران مرتب به وزارت امور خارجه می‌آمد و جزئیات همه تحرکات عراقی‌ها را در اهواز و خرمشهر به من گزارش می‌داد.» شما در این گفتگو مدعی هستید پیش از ملاقات با کیو، اقدامات یاد شده از سوی آقای آهنگران انجام شده و این ملاقات نقشی در اطلاعات جدید شما درباره اقدامات عراق در مرز نداشته است. حال آنکه شما در ملاقات با اینجانب و پس از آن که مطلع شدید از خبر ملاقات شما با مأمور سیا در ایران خبر دارم، ابتدا شگفت زده شده و سئوال کردید؛ این خبر را چگونه بدست آورده ام؟ سپس ملاقات با کیو را کامل توضیح دادید. گفتید برای روشن شدن صحت اخبار کیو، آقای آهنگران را با پوشش فیلم برداری با هلی کوپتر صدا و سیمای خوزستان، به منطقه مرزی فرستادم. در صورتیکه در این گفتگو دو موضوع یاد شده را از هم تفکیک کرده و مدعی هستید پیش از این اقدام کرده و اطلاعات داشتید. توضیحات جدید شما با آنچه به اینجانب گفتید کاملاً متفاوت است، در عین حال ناظر بر این معنا است که شما قبل از ملاقات با رئیس ایستگاه سیا در ایران در آبان سال 58، با اطلاعاتی که داشتید، از احتمال حمله عراق به ایران آگاه بودید. با این توضیح چرا این موضوع را تا کنون در هیچ یک از گفتگوها و یا بیانیه های نهضت آزادی بیان نکردید تا افکار عمومی مطلع شود که عراق قبل از تصرف سفارت امریکا، به دنبال حمله به ایران بود؟ چرا با تاکید یر اطلاعاتی که می گوئید از حمله عراق به ایران داشتید، چرا ادعای رئیس سیا مبنی بر اینکه امریکا گزارش آمادگی عراق برای حمله به ایران را، اطلاع داده است تکذیب نکردید؟
2) درباره ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر، از قول اینجانب گفته اید که: «آقای درودیان از مرکز تحقیقات جنگ سپاه بار‌ها در این باره از من پرسیده که سند شما برای پیشنهاد پرداخت غرامت به ایران چیست که من هم اسنادش را به او دادم.» ادعای شما در باره موضوع بحث و تحویل اسناد به اینجانب کذب محض است. بحث من با شما پرسش از موضع نهضت آزادی درباره علت ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر بود. شما در بحث مدعی بودید پس از فتح خرمشهر، با دریافت غرامت این امکان وجود داشت که به جنگ پایان داد. درباره علت این موضع گیری و استنادات آن سوال کردم که اظهار کردید: « در کنفرانس فاس مراکش درباره اتمام جنگ جلسه گذاشتند و کشورهای عربی به دنبال تشکیل صندوق مشترک برای تأمین بازسازی ایران و عراق بودند.» من از شما سوال کردم: آیا ما با پیروزی در خرمشهر در برابر عراق در موضع برتر بودیم یا خیر؟ شما تأیید کردید که ایران در موضع برتر بود. سپس توضیح دادم، پس آمریکا برای اتمام جنگ باید به ایران امتیاز می داد و این اقدام بمعنای به رسمیت شناختن برتری ایران بر عراق بود. آیا آمریکا حاضر به انجام این کار بود؟ پاسخ دادید؛ خیر. سپس درباره غرامت گفتم؛ مسئله ما با عراق تنها غرامت نبود، بلکه تجاوز و ادامه حضور ارتش عراق در خاک ایران بود. سپس گفتم با فرض اینکه همه اختلافات را برای پایان دادن به جنگ، به مسئله غرامت محدود کنیم؛ اگر ما در زمانیکه نسبت به عراق برتر بودیم، بدون حل سایر مسائل به اتمام جنگ تن می دادیم و سپس برای بازسازی مناطق جنگی، چند وقت یکبار به کشورهای عربی می رفتیم تا گزارش هزینه ها را برای دریافت اقساط جدید بدهیم، شما به عنوان یک حزب سیاسی نمی گفتید که وقتی ما در برابر عراق برتر بودیم، چرا جنگ را اینگونه تمام کردیم و حالا کاسه گدایی پیش کشورهای عربی می بریم؟ شما در پاسخ فقط سکوت کردید.
3) تأکید کرده اید درباره پرداخت غرامت، از شما درخواست سند کردم. چنانچه اشاره کردم پرسش من از شما درباره موضع گیری نهضت آزادی بود. برای اینجانب با توجه به تعریف سند بمعنای گزارش طبقه بندی شده، روشن بود که شما در تابستان سال 1361، از نظر موقعیت سیاسی در موضعی قرار نداشتید که اینگونه اسناد را در اختیار داشته باشید. بنابراین چنین درخواستی از شما منطقی نبود و باید از دکتر ولایتی یا سایر مسئولین وقت وزارت خارجه درخواست می شد. در ملاقات با شما، پرسش من و درخواست سند، درباره مواضع نهضت آزادی بود. چنانچه در ادامه بحث، از شما سوال کردم؛ اسنادی را که نشان می دهد نهضت آزادی همزمان با تصمیم گیری کشور برای اتمام جنگ، در حدّفاصل سوم خرداد سال 61 تا 22 تیرماه همان سال، مواضع خود را مبنی بر ضرورت اتمام جنگ بیان کرده، به من بدهید تا در تحقیقاتم استفاده کنم، شما چند کپی از نامه های دست نوشته مرحوم مهندس بازرگان به امام را به اینجانب دادید، اما هیچگونه سند دیگری در پاسخ به سوال اینجانب در ملاقات حضوری و نه پس از آن و نه تا به امروز، ارائه نکرده اید. نهضت آزادی پس از فتح خرمشهر ابتدا یک پیام شادباش برای فتح خرمشهر منتشر کرد، سپس با استفاده از فرصت تغییر در شرایط جنگ، برای رفع اتهام از دولت موقت، مبنی بر سهل انگاری در برابر اقدامات عراق، بیانیه جدیدی صادر کرد. نخستین موضع گیری رسمی و آشکار نهضت آزادی به عنوان یک حزب سیاسی در مخالفت با ادامه جنگ، پس از آشکار شدن نتایج عملیات رمضان و حداقل هشت ماه پس از فتح خرمشهر بوده است، در حالیکه امام پیش از این و در 22 بهمن سال 61، نسبت به جنگ فرسایشی ایران و عراق، اظهار نگرانی کرده بود.
4) درباره اظهارات امیر شم خانی و پرسش سایت تاریخ ایرانی مبنی بر اینکه؛ فردی که از طرف آقای شمخانی با شما در این باره گفت‌وگو کرد، چه کسی بود؟، گفتید: « من نمی‌‌دانم. یادم نمی‌آید کسی آمده باشد. شاید منظورشان آقای درودیان بوده، ولی او اولاً نگفت از طرف آقای شمخانی آمده و ثانیاً بحث او این نبود که نهضت آزادی درباره خاتمه جنگ بیانیه‌ای داده است یا نه. پرسش او بیشتر درباره پرداخت غرامت جنگ توسط اعراب بود که مستندات را به ایشان ارائه دادم.» درباره اینکه چرا نزد شما آمدم، پیش از این توضیح دادم و از تکرار آن خود داری می کنم. چنانچه اطلاع دارید، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، در مجموعه سپاه قرار دارد و بدیهی است هرگونه پژوهشی در پاسخ به رفع ابهامات، نمی تواند بدون حمایت فرماندهان انجام و به نتیجه برسد. بنابراین درایت و حمایت امیر شم خانی برای گفتگوی اینجانب با جنابعالی در سال 1378، موجب شد تا با برخورداری از حمایت معنوی ایشان، پروژه نقد و بررسی پرسش های اساسی جنگ، 15 سال پیش پیگیری و در پنج جلد منتشر شود. در این میان، موضوع مهم برای اینجانب این بود که می خواستم موضوعات تاریخی روشن شود که در اولین تماس و ملاقات به شما عرض کردم که آمادگی دارم تمام باورهایی را که داشتم، کنار بگذارم تا حقایق آنچنان که بوده، گفته و نوشته شود که شما هم پذیرفتید. بنا به گفته خودتان، گزارش این جلسه را در جلسه شورای مرکزی نهضت آزادی ارائه کردید و در جلسه دوم موافقت آنها را برای ادامه گفتگو، به اینجانب هم اطلاع دادید.
در پایان:
1- مدعی شده اید من از شما اسنادی مبنی بر پیشنهاد برای پرداخت غرامت، درخواست کرده ام و شما به من تحویل داده اید. فارغ از اینکه شما در موضعی نبودید که من درخواست سند در این زمینه داشته باشم، لطفاً یکبار دیگر برای روشن شدن بخشی از حقایق و واقعیات تاریخی، اسنادی را که مدعی هستید در اختیار دارید، منتشر بفرمایید تا مشخص شود آیا پس از فتح خرمشهر، اراده‌ای در سطح بین المللی و منطقه ای برای اتمام جنگ ایران و عراق، با پرداخت غرامت به ایران وجود داشته است یا نه؟
2- اینجانب از شما سوال کردم آیا همزمان با تصمیم گیری ایران برای ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر، نهضت آزادی بعنوان یک حزب سیاسی، موضع گیری کرده است یا خیر؟ شما هیچ سندی مبنی بر موضع گیری در ماههای خرداد و تیر سال 61 برای مخالفت با ادامه جنگ ارائه نکردید. اکنون اگر سندی وجود دارد، لطفاً منتشر کنید تا مشخص شود نخستین موضع گیری رسمی نهضت آزادی بعنوان یک حزب سیاسی، در مخالفت با ادامه جنگ پس از فتح خرمشهر، در چه تاریخی بوده است؟
3- شما بر اساس اطلاعاتی که مدعی هستید از آمادگی عراق برای حمله به ایران داشتید و همچنین خبر رئیس ایستگاه سیا در ایران، آیا هیچ گزارش رسمی یا غیررسمی به نهادها و سازمانهای مسئول، برای آمادگی دفاعی در برابر عراق، ارائه کردید؟ لطفاً همانطور که گزارش جلسه با صدام در هاوانا را منتشر کردید، اگر سندی در این زمینه وجود دارد، منتشر بفرمایید.
4- فارغ از اینکه آیا شما گزارش ملاقات با رئیس ایستگاه سیا در ایران را به مقامات رسمی داده اید یا خیر، همانگونه که به اظهارات مارک گازیروفسکی و امیر شمخانی واکنش نشان دادید، چرا در تمام سالهایی که درباره حمله عراق به ایران گفته می شد که؛ « تحریکات ایران و تصرف سفارت آمریکا موجب حمله عراق به ایران شد»، شما برای روشن شدن افکار عمومی، با اطلاعاتی که در اختیار داشتید، توضیح ندادید که عراق در آبان 58 و قبل از تصرف سفارت آمریکا، قصد حمله به ایران را داشت؟
5- اگر به خاطر داشته باشید، پس از چهار جلسه گفتگو که در مجموع 8 ساعت بطول انجامید، شما اظهار داشتید که؛ «این موضوعات تاریخی است و برای ادامه بحث باید مطالعه کنم.» شماره تلفن همراهم را به شما دادم که هر موقع آمادگی داشتید، بفرمایید تا به بحث ادامه دهیم. اما شما تا به امروز نه تنها اعلام آمادگی نکرده‌اید، بلکه متأسفانه بخشی از آنچه را که میان ما گذشته بود را در گفتگوی اخیر با سایت تاریخ ایرانی، وارونه کردید و در نتیجه صحت اعتبار نظرات جنابعالی برای توضیح واقعیات تاریخی، در نزد اینجانب از میان رفت. نظر به اینکه بنده برای اظهارات شما سندیّت قائل بودم و در کتابم به آن استناد کرده ام، لطفاً بفرمایید؛ آنچه پیش از این در سال 87 در گفتگو با من بیان کردید، صحیح است یا آنچه اخیراً در گفتگو با سایت تاریخ ایرانی گفته شده است؟ آیا در این زمینه توضیحات دیگری باقی مانده است که در آینده و بنا به شرایط بیان کنید، یا این موضوع تمام شده است؟
والسلام
