به گزارش مشرق، سیاسی این بار در مصاحبه ای با هفته نامه مثلث، از علی دایی به عنوان گزینه فصل آینده تیم در پست سرمربی نام برده است . بخشهایی از این مصاحبه را بخوانید :
وقتی علی دایی در درفشی‌فر گریه کرد احساس شما چه بود؟
من با آقای دایی هیچ اختلافی نداشتم و الان هم مشکلی نداریم. تصمیم ما آن روی خشن مدیریت را نشان داد اما ما چاره‌ای جز این تصمیم نداشتیم. دایی با همه بزرگی‌اش در این مقطع موفق نشد تیم را به وضعیتی برساند که هواداران راضی باشند. تصمیم سختی بود. مثل غواص‌هایی که دست‌شان زیر کشتی‌گیر می‌کند. آنها برای نجات جان خود چاره‌ای ندارند جز اینکه دست‌شان را قطع کنند. گذشتن از دست خیلی سخت است اما در برابر گذشتن از جان چیزی نیست. پرسپولیس هم همین است. هر چقدر هم که بزرگ باشید در پرسپولیس حل می‌شوید. شما در زیر آفتاب سوزان هر چقدر هم که مشعل‌تان پر‌نور باشد در برابر نور و گرمای خورشید چیزی به حساب نمی‌آید. پرسپولیس جایی است که اگر نتیجه نگیری باید بروی. هیچ تعارفی هم در کار نیست. علی دایی دارای یک روحیه رقیق است. بسیار با بینش به وضعیت موجود نگاه و هوشمندانه عمل کرد.
اگر علیرضا رحیمی نبود می‌شد تعامل بهتری میان شما و دایی صورت بگیرد؟
نه، حضور یا عدم‌حضور رحیمی را ملاک قرار ندهید. قبل از هر چیز باید بگویم که ما با دایی ناراحت نبودیم. دایی سیستم بسته‌ای دارد. انتقاد را به سختی می‌پذیرد. این شخصیت منحصر به فرد است. در یک شرایطی این شخصیت خیلی خوب جواب می‌دهد اما در یک شرایطی هم نه. من نمی‌توانم دایی را بشکافم و چیزهایی را در درون او تغییر بدهم و بگویم حالا بیا با هم ادامه بدهیم. این غیر‌ممکن است. او سبک خودش را معرفی کرده است. کلاس خاص خودش را دارد. دایی را نمی‌توانم با فرد دیگری مقایسه کنم. همین الان با دایی دوست هستم. در مقطعی دیگر شاید باز هم با دایی افتخار همکاری داشته باشم. اما در این مقطع نمی‌توانستیم ادامه دهیم. اعضای هیات‌مدیره به این تصمیم رسید. با همه اینها دایی یک مربی خوب و حرفه‌ای است و این را بگویم که او از همین حالا یکی از گزینه‌های مربیگری پرسپولیس در فصل آینده خواهد بود.
شوکتان به تیم جواب نداد. دست کم در بازی برابر نفت مسجد سلیمان همه انتظار برد داشتند.
درخشان برای این مقطع پرسپولیس ایده‌آل است. او مربی است که سابقه فراوانی در فوتبال ما دارد. لباس مربیگری را در تیم‌های مختلف پوشیده. با پرسپولیس به قهرمانی رسیده. بارها و بارها در دوران بازیگری مقابل حریف سنتی ما برنده از زمین بیرون آمده است. می‌گویند درخشان در فلان تیم ناکام بوده. مگر مدیرعامل آن باشگاه ناکام نبوده؟ مگر بازیکنان آن تیم ناکام نبوده‌اند؟ مگر اقتصاد آن باشگاه فلج نبوده؟
اما شما با درخشان نیامده‌اید که فقط حریف سنتی را ببرید. درست است؟
درخشان روی نیمکت تیمی نشست که مدت‌ها در اختیار علی دایی بود. بازیکنان با او رابطه خیلی خوبی برقرار کرده بودند. هواداران هم همین‌طور. هوادارانی که می‌دانیم چقدر پای سرمایه‌ها و اسطوره‌های باشگاه می‌ایستند. اتفاقات روز خداحافظی دایی با پرسپولیس را هم به این وضعیت اضافه کنید. وضعیت خاصی پیش می‌آید. بنابراین مربی که تنها یک ربع تیم را تمرین داده را اینگونه نباید مورد سرزنش قرار داد. نیمکت ما یک تعویض کرد و آن بازیکن تعویضی یعنی هادی نوروزی گل تساوی را زد. این برای من امیدوار‌کننده بود. خیلی نتیجه بازی برایم مهم نبود.
اما برای هوادار نتیجه مهم است. ضمن اینکه خودتان هم گفتید اگر در پرسپولیس نتیجه نگیری باید بروی. تعارف‌بردار هم نیست.
من بحث دیگری را مطرح می‌کنم. می‌گویم ما درخشان را جانشین دایی کردیم. ابتدا باید خودمان را درباره تصمیمی که گرفته‌ایم راضی کنیم تا بعد بتوانیم هواداران را نیز راضی کنیم. اگر خودمان درباره تصمیمی که گرفته‌ایم متقاعد و امیدوار نشویم معلوم است که خوب عمل نکرده‌‌ایم. من خودم را برای هر نتیجه‌ای آماده کرده بودم. اما در پایان این بازی خوشحال بودم که تعویض کادر فنی باعث شد ما به گل برسیم. البته این حرف‌ها را به این دلیل نمی‌زنم که بخواهم تساوی را توجیه کنم.
کرانچار را نمی‌خواستید؟
کرانچار مدنظر ما نبود. طول می‌کشید که این مربی بتواند با بازیکنان ارتباط برقرار کند. او قبلا هم سرمربی پرسپولیس بوده است. اما چند سال از آن دوره می‌گذرد. تنها چند بازیکن از دوره مربیگری کرانچار در پرسپولیس مانده‌اند و هنوز بازی می‌کنند. البته کرانچار سال‌هاست که در فوتبال ایران مربیگری می‌کند و فوتبال ما را خوب می‌شناسد. اما این شناخت به نظرم باز هم کمک نمی‌کرد که او بتواند در کوتاه مدت با بازیکنان رابطه‌دوستانه و منطقی برقرار کند.
اگر با خط‌کشی شما به کرانچار نه بگوییم باید پیش از آن به درخشان نه بگوییم چون از زمان حضور او در پرسپولیس حالا چند نسل می‌گذرد.
بله، اما درخشان از پرسپولیس دور نبوده. کرانچار حتی اگر پرسپولیس را بشناسد بازیکنان او را خیلی کم می‌شناسند اما در مورد درخشان این طور نیست.
وقتی علی دایی در درفشی‌فر گریه کرد احساس شما چه بود؟
من با آقای دایی هیچ اختلافی نداشتم و الان هم مشکلی نداریم. تصمیم ما آن روی خشن مدیریت را نشان داد اما ما چاره‌ای جز این تصمیم نداشتیم. دایی با همه بزرگی‌اش در این مقطع موفق نشد تیم را به وضعیتی برساند که هواداران راضی باشند. تصمیم سختی بود. مثل غواص‌هایی که دست‌شان زیر کشتی‌گیر می‌کند. آنها برای نجات جان خود چاره‌ای ندارند جز اینکه دست‌شان را قطع کنند. گذشتن از دست خیلی سخت است اما در برابر گذشتن از جان چیزی نیست. پرسپولیس هم همین است. هر چقدر هم که بزرگ باشید در پرسپولیس حل می‌شوید. شما در زیر آفتاب سوزان هر چقدر هم که مشعل‌تان پر‌نور باشد در برابر نور و گرمای خورشید چیزی به حساب نمی‌آید. پرسپولیس جایی است که اگر نتیجه نگیری باید بروی. هیچ تعارفی هم در کار نیست. علی دایی دارای یک روحیه رقیق است. بسیار با بینش به وضعیت موجود نگاه و هوشمندانه عمل کرد.
اگر علیرضا رحیمی نبود می‌شد تعامل بهتری میان شما و دایی صورت بگیرد؟
نه، حضور یا عدم‌حضور رحیمی را ملاک قرار ندهید. قبل از هر چیز باید بگویم که ما با دایی ناراحت نبودیم. دایی سیستم بسته‌ای دارد. انتقاد را به سختی می‌پذیرد. این شخصیت منحصر به فرد است. در یک شرایطی این شخصیت خیلی خوب جواب می‌دهد اما در یک شرایطی هم نه. من نمی‌توانم دایی را بشکافم و چیزهایی را در درون او تغییر بدهم و بگویم حالا بیا با هم ادامه بدهیم. این غیر‌ممکن است. او سبک خودش را معرفی کرده است. کلاس خاص خودش را دارد. دایی را نمی‌توانم با فرد دیگری مقایسه کنم. همین الان با دایی دوست هستم. در مقطعی دیگر شاید باز هم با دایی افتخار همکاری داشته باشم. اما در این مقطع نمی‌توانستیم ادامه دهیم. اعضای هیات‌مدیره به این تصمیم رسید. با همه اینها دایی یک مربی خوب و حرفه‌ای است و این را بگویم که او از همین حالا یکی از گزینه‌های مربیگری پرسپولیس در فصل آینده خواهد بود.
شوکتان به تیم جواب نداد. دست کم در بازی برابر نفت مسجد سلیمان همه انتظار برد داشتند.
درخشان برای این مقطع پرسپولیس ایده‌آل است. او مربی است که سابقه فراوانی در فوتبال ما دارد. لباس مربیگری را در تیم‌های مختلف پوشیده. با پرسپولیس به قهرمانی رسیده. بارها و بارها در دوران بازیگری مقابل حریف سنتی ما برنده از زمین بیرون آمده است. می‌گویند درخشان در فلان تیم ناکام بوده. مگر مدیرعامل آن باشگاه ناکام نبوده؟ مگر بازیکنان آن تیم ناکام نبوده‌اند؟ مگر اقتصاد آن باشگاه فلج نبوده؟
اما شما با درخشان نیامده‌اید که فقط حریف سنتی را ببرید. درست است؟
درخشان روی نیمکت تیمی نشست که مدت‌ها در اختیار علی دایی بود. بازیکنان با او رابطه خیلی خوبی برقرار کرده بودند. هواداران هم همین‌طور. هوادارانی که می‌دانیم چقدر پای سرمایه‌ها و اسطوره‌های باشگاه می‌ایستند. اتفاقات روز خداحافظی دایی با پرسپولیس را هم به این وضعیت اضافه کنید. وضعیت خاصی پیش می‌آید. بنابراین مربی که تنها یک ربع تیم را تمرین داده را اینگونه نباید مورد سرزنش قرار داد. نیمکت ما یک تعویض کرد و آن بازیکن تعویضی یعنی هادی نوروزی گل تساوی را زد. این برای من امیدوار‌کننده بود. خیلی نتیجه بازی برایم مهم نبود.
اما برای هوادار نتیجه مهم است. ضمن اینکه خودتان هم گفتید اگر در پرسپولیس نتیجه نگیری باید بروی. تعارف‌بردار هم نیست.
من بحث دیگری را مطرح می‌کنم. می‌گویم ما درخشان را جانشین دایی کردیم. ابتدا باید خودمان را درباره تصمیمی که گرفته‌ایم راضی کنیم تا بعد بتوانیم هواداران را نیز راضی کنیم. اگر خودمان درباره تصمیمی که گرفته‌ایم متقاعد و امیدوار نشویم معلوم است که خوب عمل نکرده‌‌ایم. من خودم را برای هر نتیجه‌ای آماده کرده بودم. اما در پایان این بازی خوشحال بودم که تعویض کادر فنی باعث شد ما به گل برسیم. البته این حرف‌ها را به این دلیل نمی‌زنم که بخواهم تساوی را توجیه کنم.
کرانچار را نمی‌خواستید؟
کرانچار مدنظر ما نبود. طول می‌کشید که این مربی بتواند با بازیکنان ارتباط برقرار کند. او قبلا هم سرمربی پرسپولیس بوده است. اما چند سال از آن دوره می‌گذرد. تنها چند بازیکن از دوره مربیگری کرانچار در پرسپولیس مانده‌اند و هنوز بازی می‌کنند. البته کرانچار سال‌هاست که در فوتبال ایران مربیگری می‌کند و فوتبال ما را خوب می‌شناسد. اما این شناخت به نظرم باز هم کمک نمی‌کرد که او بتواند در کوتاه مدت با بازیکنان رابطه‌دوستانه و منطقی برقرار کند.
اگر با خط‌کشی شما به کرانچار نه بگوییم باید پیش از آن به درخشان نه بگوییم چون از زمان حضور او در پرسپولیس حالا چند نسل می‌گذرد.
بله، اما درخشان از پرسپولیس دور نبوده. کرانچار حتی اگر پرسپولیس را بشناسد بازیکنان او را خیلی کم می‌شناسند اما در مورد درخشان این طور نیست.
