او از سال 64 به عنوان بسیجی، چهار مرحله به جبهه اعزام شده و آخرین باری که خاک جبهه تن حاج رجب را لمس کرد، سال 66 و در مکانی به نام ماهوت عراق بود. یکی از جوانان خوش ذوق برای او شعری سورده است که با هم می خوانیم...
مــــرد مـیـــدان بـلا «آقــــارجـب»!
ای غـــریـبِ آشِنـــا «آقــــارجـب»!
ای که بگذشتی هم از نام و نشان
ای که وارستی ز بند جسم و جان
ای رسـول جـلـوه های بـی بـدیـل
ای که باشد چهـره ات صدها دلیل
ای که رُخـسارت دلیـل راه تـوست
جلوه ای از غـربـت جانکـاه تـوست
تـرکـــش خـمــپــــاره ی دریـوزگــان
کــرد داغــان، صـورتـت را بی امــان
ای «شهیـد» زنده! مــا کوریم و کـَر
سال ها از زخــم روحـت، بی خبــر
تـــو به حبس خــــانـه ات در انـــزوا
مــا هـیـــاهــو کـــرده با صد ادعــــا
مــــا سیـــه بـازان «بـــازار فــریـب»
بـی خـبـــر از انــزوایـت ای غــریـب!
سال ها، خوشحال و خندان بوده ایم
شـرم مــان بـادا کـه نــادان بــوده ایم
گــنـج ایـــران ای شکیـبـامـَــردِ مـَرد
مرحبــا بـر غـیــرت ات ای کـــوهِ درد
«گـنــج پـنــهــان» یـادِگـــار لالــه ها
مــانــده بــاقــی از تـبــــــار لالــه ها
آسـمـــانـی مـــردِ مـا «آقــــارجـب»!
اُســـوه ی نـــاوَردِ مــا «آقــــارجـب»!
سال و ماه و هفته های بی کسی
روزهای پـشـتِ هـــم، دلــــواپـسی
دوره ی عُزلت سر آمــد پس تــو را
مهــربان! ای مـانده از تـوفــان بجـا
مـردمــان مـشتــاقِ دیــدار تــو مـرد
هـم منـم پـابـوس تــو ای کــوه درد!
اهــل بـیـت ات بـا وفـــــا یـــار تــؤاند
هــمــدمــان و هــم پرستــــار تــؤاند
گفته ای؛ «دیـدار مــاه» ات آرزوست
دیــدن آن «پـیـــــــر راه» ات آرزوست
آرزویــت دیـــــــــــدن «سیــــدعـلی»
افـتـخــــارت «هـمــنشـیـی بـا ولی»
ای «ولایـت یــار» و مـــــرد بی دغــل
«حضــرت مـَـه» بر تــو بُـگـشاید بغـل
یـاور «قـــــرآن» و «ایـــــران» یـار دین!
بـر تــو و بـر غـیــرت ات صـد آفـــریـن!
