آقای روحانی امروز به مجلس آمده بود اما ظاهرا نه برای راضی کردن نمایندگان و رأی اعتماد گرفتن برای آقای فرهادی بلکه می خواست یکبار دیگر آرای لب مرزی و جایگاهش در افکار عمومی را به رخ نمایندگان مجلس بکشد و با زبان بی زبانی آنها را تهدید کند که اگر با من مخالفت کنید، در انتخابات آینده مجلس – که یک سال نیم دیگر است - رأی نخواهید آورد!

 رئیس جمهور امروز در مجلس گفت: «با دموکراسی در جایی که نظرات نهادهای قانونی با افکار عمومی مردم منطبق است، کار خیلی سخت پیش نمی‌رود، اما شما می‌دانید که در فراز و نشیب و در سال‌های مختلف و در انتخابات‌های گوناگون،‌ افکار عمومی مردم ایستا نیست و در نقطه 5 یا 4 سال پیش نمی‌ایستد. افکار عمومی مانند نهر زلال و روان است.

 به هر حال افکار عمومی تغییر می‌کند و ما همواره باید با فکر مردم و در کنار افکار آنها باشیم. البته افکار عمومی مردم از چارچوبی تبعیت می‌کند.

 معمولا اکثریت قاطع مردم خطا نمی‌کنند. آخرین انتخاباتی که افکار مردم را دیدیم و باید معیار ما باشد، 24 خرداد است. در این انتخابات گفتمان و فردی مورد تایید و انتخاب مردم قرار گرفته که اگر این فرد با نفر بعدی آرایش یک میلیون رای بود، احتمال نزدیک بودن گفتمان وجود داشت. اما اگر گفتمانی رأی آورده که با نفر بعدیش 13 میلیون رای و 3 برابر نفر بعدی است و تا این اندازه اختلاف رأی دارد، نشاندهنده آن است که این افکار و گفتمان مورد تایید قاطع مردم است. ضمن اینکه گفتمان نفر دوم هم با نفرات بعدی تفاوت زیادی نداشته است.»

 ظریفی می گفت این بار هم که آقای آشنا سکوت کرده بود و سخن تحریک آمیزی علیه مجلس نگفت، آقای روحانی جای خالی مشاورش را پر کرد. بسیاری از نمایندگان و حتی برخی از معاونین پارلمانی دولت از سخنان ایشان تعجب کرده بودند و می گفتند با این سخنان رئیس جمهور، ظاهرا آقای روحانی دلش نمی خواهد دکتر فرهادی رأی بیاورد. تحرک چند تن از حامیان اصلی دولت در مجلس هم به همین سمت و سو بود. برای ما هم این رفتار عجیب بود.

 شاید این برداشت خیلی هم بی ربط نبود خصوصا که با شکستن کلید خوشبینی به آمریکا در سالگرد توافقنامه ژنو و ادامه تحریم ها و توهین ها تا هفت ماه دیگر – که به دلیل ماهیت استکباری غربی ها تا هفتاد سال دیگر هم ادامه خواهد داشت – دولت محترم بدش نمی آمد که در فضای رسانه ای کشور، موضوعی مانند رأی نیاوردن مجدد وزیر علوم برای سرگرم کردن افکار عمومی داشته باشد.

 اما در این تصاویر من به روحانی چه گفتم که چشم دوربین ها آن را ضبط کرده و در رسانه ها منتشر شده است. رفتم کنار صندلی تکی ردیف اول که جایگاه اختصاصی رئیس جمهور است و به آقای روحانی گفتم: چرا اینگونه سخن گفتید؟ مگر به دنبال رأی آوری وزیری که معرفی کرده اید، نیستید؟

 آقای روحانی خندید و گفت: من که چیزی نگفتم، ما همه برای خدمت آمده ایم، هم مجلس و هم دولت، باید با هم مشکلات را حل کنیم.

 گفتم آقای روحانی اگر معتقدید که در افکار عمومی جایگاه خوبی دارید چرا مذاکرات هسته ای را محرمانه کرده اید؟ آن که در مذاکرات مقابل شما نشسته مگر دشمن نیست؟

 آقای روحانی گفتند: قطعا طرف مقابل دشمن ماست که مذاکره می کنیم و چیز محرمانه ای نداریم. همه چیز شفاف است و آنها هم می دانند.

 گفتم: آقای رئیس جمهور حرف من هم همین است. شما بر خلاف تیم مذاکره کننده قبلی که اعلام می کرد در برابر دوربین ها حاضر است مذاکره کند، مذاکرات را محرمانه کرده اید؛ در حالی که در دو جا یک موضوعی را پنهان می کنند و محرمانه می شود. یکی وقتی می خواهیم دشمن از آن محتوا مطلع نشود مثل تصویب بودجه نهادهای امنیتی و نظامی ولی در خصوص موضوع هسته ای که مذاکره با دشمن است و آنها هم بلادرنگ محتوای مذاکره را در اختیار اسرائیل و شیخک های خلیخ فارس می گذارند پس دلیل محرمانه بودن مذاکرات این نیست اما گاهی به دلیل دیگری هم محتوایی محرمانه می شود و آن وقتی است که ضرر بزرگی کرده ایم و می خواهیم دوست نفهمد چون اگر بفهمد عصبانی و ناراحت می شود مثل دانش آموزی که کارنامه مردودی به خانه می برد و آن را از دیگران پنهان می کند یا وقتی بیماری صعب العلاج فردی را پنهان می کنند و به کسی نمی گویند.

 آقای روحانی فقط خندیدند و گفتند اینطور نیست ما ان شاءلله خواهیم گفت که چگونه از حقوق ملت دفاع شده ...

 گفتم: آقای روحانی شما در توافقنامه ژنو 28 امتیاز نقد داده اید و 8 امتیاز نسیه گرفته اید و بعد از یک سال در وین مجددا همین امتیازات را داده اید اگر بیشتر نباشد. پررویی و زیاده خواهی طرف مقابلتان به خاطر متن غیر حقوقی توافقنامه ژنو است ...

 و برادر حسین فریدون وارد بحث شدند و گفتند: دیر شده باید به جلسه ای برسیم و آقای روحانی با لبخندی از صندلی خود بلند شدند و رفتند در حالی که علی مطهری داشت مخالفت می کرد ...

کنار رأی موافقی که دادم نوشتم: مشروط به رعایت خطوط قرمز نظام

 نکته ای هم فرصت نشد به آقای روحانی بگویم ولی می نویسم تا بخوانند. آقای روحانی مخالفین شما که با عزمی قاطع در 24 خرداد 92 به شما رأی ندادند، 3/49 درصد بودند و آرای لب مرزی شما 7/50 درصد بود. این رأی هم با وعده ادامه دادن مسکن مهر، ادامه دادن یارانه ها، چرخیدن سانترفیوژها و کارخانه ها با هم و همچنین حل مشکلات کشور مانند گرانی و بی کاری در یک دوره 100 روزه و شش ماهه بود که فعلا به هیچ یک عمل نکرده اید.