به گزارش مشرق، روز هفتم آذرماه مصادف با «روز نیروی دریایی» در جمهوری اسلامی ایران است که به یمن ایثار و جانفشانی پرسنل دریادل نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در مصاف با دشمن بعثی عراق در «عملیات مروارید»، به ثبت رسیده است.
برای این که چهره هفتم آذرماه را خوب تبیین کنیم باید مقداری به قبل از هفتم آذر 59 برگردیم. کشوری که انقلاب در آن تازه به پیروزی رسیده بود اما با دسیسه‌های مختلف استکبار جهانی مواجه شد که یکی از آنها درگیری‌های مرزی بود. در این فضا، دشمن توطئه انحلال ارتش را بر سر زبان برخی مسئولان داخلی انداخت اما با دوراندیشی امام خمینی(ره)، این توطئه خنثی شد و از آن به بعد،استکبار جهانی به سمت تحریک صدام برای حمله به ایران پیش رفت و به دنبال آن بود که خلیج فارس و مخصوصاً «تنگه هرمز» را در اختیار بگیرد؛ چون می‌دانست که این تنگه برای صادرات ما نقطه‌ای استراتژیک محسوب می‌شود و در صورت از دست دادن این تنگه، 95 درصد صادرات ما دچار اختلال جدی می‌شود. اما نیروی دریایی که از قبل دست دشمن را خوانده بود، خطوط مواصلاتی آن را در اختیار گرفت و انهدام کامل نیروی دریایی عراق، قطع صادرات نفت این کشور و قطع راه‌های کمک استکبار به صدام را در دستور کار خود قرار داد.
در سپیده‌دم هفتم آذرماه 1359، قهرمانان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، درسی تلخ به مزدوران دریایی عراق دادند به طوری که در لحظات اولیه این عملیات(مروارید) متهورانه دریایی، توانستند هفت ناوچه مدرن و «اژدرافکن» عراق موسوم به «اوزا» را در حوالی سکوهای نفتی «البکر و الامیه» که جنبه اقتصادی مهمی برای دولت عراق داشت،به قعر دریا بفرستند.
در ادامه این عملیات، چند فروند دیگر از ناوها و قایق‌های دشمن توسط ناوچه همیشه قهرمان «پیکان» نابود شدند و تعدادی از هلی‌کوپترهای دشمن نیز که از ناوهای خود پشتیبانی می‌کردند، ساقط و چندین فروند از هواپیماهای جنگنده دشمن توسط تیزپروازان نیروی هوایی و ناوچه قهرمان پیکان سرنگون شدند و بسیاری از نفرات دشمن که بر روی ناوها و ناوچه‌های جنگی خود مستقر بودند، به هلاکت رسیدند و بسیاری خود را تسلیم نیروهای ایرانی کردند و سکوهای نفتی «البکر» و «الامیه» به دست نیروی دریایی ایران افتادند.
قهرمانان ناوچه همیشه جاودان «پیکان» همچنین در حوالی محل اصلی درگیری توانستند دو فروند هلی‌کوپتر و یک فروند هواپیمای «میگ» عراقی را در دریا سرنگون کنند. در ادامه این عملیات، نیروهای ایرانی به آخرین منطقه شمال خلیج فارس یعنی «خورعبدالله» در سواحل و مرز دریایی عراق هجوم بردند و بیش از 90 درصد از یگان‌ها و نیروهای پشتیبانی کننده ناوگان درگیر دریایی عراق را منهدم کردند.
در این عملیات پیروزمند که با همکاری تیزپروازان نیروی هوایی انجام شد، ضرباتی سنگین بر پیکره نیروی هوایی و دریایی عراق وارد شد به طوری که هیچگاه نتوانست از اثرات این شکست رها شود. انهدام ناوچه‌های دشمن، انهدام دو ترمینال نفتی عراق و شکار موشک‌های «کرم ابریشم» که به سمت ایران شلیک می‌شدند، از جمله نتایج عملیات مروارید بود.
عملیات مروارید و سایر عملیات‌های مشابه در تاریخ جنگ‌های معاصر نمونه نداشته و ندارد، این در حالی است که نیروی دریایی ارتش در زمان بعد از انقلاب، در فضای بازسازی خود بود.
در آن زمان، بارگیری و تخلیه کالا برای عراق از طریق «بندر ام‌القصر» که خارج از اروندرود است، انجام می‌گرفت و صدور نفت عراق از طریق دو سکوی عظیم نفتی به نام‌های «البکر» و «الامیه» واقع در «مصب» اروندرود عملی می‌شد اما در «عملیات مروارید»، این سکوهای نفتی منهدم شدند و عملاً صدور نفت عراق از طریق دریا قطع شد.
بدین ترتیب، رفت و آمد کشتی‌های نفتکش و تجاری به کشور عراق که از این طریق انجام می‌گرفت و در زمان جنگ نقش اساسی و تعیین‌کننده داشت، ناممکن شد. از سوی دیگر، 90 درصد از صادرات و واردات ایران که از طریق دریا انجام می‌شد، با پیروزی نیروی دریایی ایران و سیادت دریایی ایران در خلیج فارس، امکان‌پذیر شد.
سرانجام پس از ساعت‌ها نبرد بی‌امان، هنگام ظهر، در حالی که دلاورمردان نیروی دریایی، آخرین گلوله‌های خود را به سوی دشمن نشانه می‌رفتند، «ناوچه پیکان» مورد اصابت چند موشک قرار گرفت و با پرسنل شجاع خود در شمال خلیج فارس و در دل آب‌های گرم و نیلگون آن جای گرفت.
نتیجه این نبرد آن‌چنان در روحیه نیروی دریایی دشمن اثر گذاشت که تا پایان جنگ، حرکت چندان مهمی در دریا از آن مشاهده نشد و در طول جنگ نیز فعالیت دریایی دشمن، با استفاده از هواپیماها و تجهیزات اهدایی شرق و غرب، از جمله جنگنده‌های «میراژ»، محدود به حمله ناجوانمردانه علیه هدف‌های غیرنظامی و بی‌دفاع از جمله کشتی‌های تجاری و نفتکش‌ها شده بود.
در آن زمان، امام راحل(ره) درباره رزم سلحشوران جان برکف نیروی دریایی در هفتم آذر فرمودند: «رویارویی نیروی دریایی ارتش با دشمن و آن همه افتخارات رزم، رشادت، شهامت و شهادت نشانه‌ای از اقتدار و اعتبار این نیروی بزرگ و سرافراز است.»
قهرمانان سرفراز عملیات موفق و پیروز «مروارید» چنان ضربات مهلکی بر پیکره نیروی دریایی دشمن وارد کردند که امید فتح جبهه دریا را در مغز صدام و سردمداران بعثی رژیم عراق به ناامیدی تبدیل کردند.
صدام در روز دهم آذرماه 1359 در جلسه‌ای با حضور فرماندهان جنگی در دفتر کارش به مسئولان حمله کننده‌اش در بخش شمال خلیج فارس گفته بود که شنیدن خبر واقعه هفتم آذر و عملیات مروارید و کسب پیروزی قاطع ایرانی‌ها در این عملیات، بدترین خبر در طول زندگی وی بوده است. یکی از ثمرات ارزشمند این رشادت‌ها، حضور همه‌جانبه و هماهنگ ارتش و سپاه و در کنار آنها، نیروهای بسیجی و مردمی در سراسر مرزهای آبی میهن اسلامی‌مان است و بر خود می‌بالند که تحت امر فرماندهی کل قوا، حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، در حراست از مرزهای آبی کشور اسلامی‌مان انجام وظیفه می‌کنند. و اگر در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی، نیروی دریایی احساس تنهایی می‌کرد، اما امروز بر خود می‌بالد که با اقتدار تمام در مقابل دشمنان اسلام ایستاده است.
برای این که چهره هفتم آذرماه را خوب تبیین کنیم باید مقداری به قبل از هفتم آذر 59 برگردیم. کشوری که انقلاب در آن تازه به پیروزی رسیده بود اما با دسیسه‌های مختلف استکبار جهانی مواجه شد که یکی از آنها درگیری‌های مرزی بود. در این فضا، دشمن توطئه انحلال ارتش را بر سر زبان برخی مسئولان داخلی انداخت اما با دوراندیشی امام خمینی(ره)، این توطئه خنثی شد و از آن به بعد،استکبار جهانی به سمت تحریک صدام برای حمله به ایران پیش رفت و به دنبال آن بود که خلیج فارس و مخصوصاً «تنگه هرمز» را در اختیار بگیرد؛ چون می‌دانست که این تنگه برای صادرات ما نقطه‌ای استراتژیک محسوب می‌شود و در صورت از دست دادن این تنگه، 95 درصد صادرات ما دچار اختلال جدی می‌شود. اما نیروی دریایی که از قبل دست دشمن را خوانده بود، خطوط مواصلاتی آن را در اختیار گرفت و انهدام کامل نیروی دریایی عراق، قطع صادرات نفت این کشور و قطع راه‌های کمک استکبار به صدام را در دستور کار خود قرار داد.
در سپیده‌دم هفتم آذرماه 1359، قهرمانان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، درسی تلخ به مزدوران دریایی عراق دادند به طوری که در لحظات اولیه این عملیات(مروارید) متهورانه دریایی، توانستند هفت ناوچه مدرن و «اژدرافکن» عراق موسوم به «اوزا» را در حوالی سکوهای نفتی «البکر و الامیه» که جنبه اقتصادی مهمی برای دولت عراق داشت،به قعر دریا بفرستند.
در ادامه این عملیات، چند فروند دیگر از ناوها و قایق‌های دشمن توسط ناوچه همیشه قهرمان «پیکان» نابود شدند و تعدادی از هلی‌کوپترهای دشمن نیز که از ناوهای خود پشتیبانی می‌کردند، ساقط و چندین فروند از هواپیماهای جنگنده دشمن توسط تیزپروازان نیروی هوایی و ناوچه قهرمان پیکان سرنگون شدند و بسیاری از نفرات دشمن که بر روی ناوها و ناوچه‌های جنگی خود مستقر بودند، به هلاکت رسیدند و بسیاری خود را تسلیم نیروهای ایرانی کردند و سکوهای نفتی «البکر» و «الامیه» به دست نیروی دریایی ایران افتادند.
قهرمانان ناوچه همیشه جاودان «پیکان» همچنین در حوالی محل اصلی درگیری توانستند دو فروند هلی‌کوپتر و یک فروند هواپیمای «میگ» عراقی را در دریا سرنگون کنند. در ادامه این عملیات، نیروهای ایرانی به آخرین منطقه شمال خلیج فارس یعنی «خورعبدالله» در سواحل و مرز دریایی عراق هجوم بردند و بیش از 90 درصد از یگان‌ها و نیروهای پشتیبانی کننده ناوگان درگیر دریایی عراق را منهدم کردند.
در این عملیات پیروزمند که با همکاری تیزپروازان نیروی هوایی انجام شد، ضرباتی سنگین بر پیکره نیروی هوایی و دریایی عراق وارد شد به طوری که هیچگاه نتوانست از اثرات این شکست رها شود. انهدام ناوچه‌های دشمن، انهدام دو ترمینال نفتی عراق و شکار موشک‌های «کرم ابریشم» که به سمت ایران شلیک می‌شدند، از جمله نتایج عملیات مروارید بود.
عملیات مروارید و سایر عملیات‌های مشابه در تاریخ جنگ‌های معاصر نمونه نداشته و ندارد، این در حالی است که نیروی دریایی ارتش در زمان بعد از انقلاب، در فضای بازسازی خود بود.
در آن زمان، بارگیری و تخلیه کالا برای عراق از طریق «بندر ام‌القصر» که خارج از اروندرود است، انجام می‌گرفت و صدور نفت عراق از طریق دو سکوی عظیم نفتی به نام‌های «البکر» و «الامیه» واقع در «مصب» اروندرود عملی می‌شد اما در «عملیات مروارید»، این سکوهای نفتی منهدم شدند و عملاً صدور نفت عراق از طریق دریا قطع شد.
بدین ترتیب، رفت و آمد کشتی‌های نفتکش و تجاری به کشور عراق که از این طریق انجام می‌گرفت و در زمان جنگ نقش اساسی و تعیین‌کننده داشت، ناممکن شد. از سوی دیگر، 90 درصد از صادرات و واردات ایران که از طریق دریا انجام می‌شد، با پیروزی نیروی دریایی ایران و سیادت دریایی ایران در خلیج فارس، امکان‌پذیر شد.
سرانجام پس از ساعت‌ها نبرد بی‌امان، هنگام ظهر، در حالی که دلاورمردان نیروی دریایی، آخرین گلوله‌های خود را به سوی دشمن نشانه می‌رفتند، «ناوچه پیکان» مورد اصابت چند موشک قرار گرفت و با پرسنل شجاع خود در شمال خلیج فارس و در دل آب‌های گرم و نیلگون آن جای گرفت.
نتیجه این نبرد آن‌چنان در روحیه نیروی دریایی دشمن اثر گذاشت که تا پایان جنگ، حرکت چندان مهمی در دریا از آن مشاهده نشد و در طول جنگ نیز فعالیت دریایی دشمن، با استفاده از هواپیماها و تجهیزات اهدایی شرق و غرب، از جمله جنگنده‌های «میراژ»، محدود به حمله ناجوانمردانه علیه هدف‌های غیرنظامی و بی‌دفاع از جمله کشتی‌های تجاری و نفتکش‌ها شده بود.
در آن زمان، امام راحل(ره) درباره رزم سلحشوران جان برکف نیروی دریایی در هفتم آذر فرمودند: «رویارویی نیروی دریایی ارتش با دشمن و آن همه افتخارات رزم، رشادت، شهامت و شهادت نشانه‌ای از اقتدار و اعتبار این نیروی بزرگ و سرافراز است.»
قهرمانان سرفراز عملیات موفق و پیروز «مروارید» چنان ضربات مهلکی بر پیکره نیروی دریایی دشمن وارد کردند که امید فتح جبهه دریا را در مغز صدام و سردمداران بعثی رژیم عراق به ناامیدی تبدیل کردند.
صدام در روز دهم آذرماه 1359 در جلسه‌ای با حضور فرماندهان جنگی در دفتر کارش به مسئولان حمله کننده‌اش در بخش شمال خلیج فارس گفته بود که شنیدن خبر واقعه هفتم آذر و عملیات مروارید و کسب پیروزی قاطع ایرانی‌ها در این عملیات، بدترین خبر در طول زندگی وی بوده است. یکی از ثمرات ارزشمند این رشادت‌ها، حضور همه‌جانبه و هماهنگ ارتش و سپاه و در کنار آنها، نیروهای بسیجی و مردمی در سراسر مرزهای آبی میهن اسلامی‌مان است و بر خود می‌بالند که تحت امر فرماندهی کل قوا، حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، در حراست از مرزهای آبی کشور اسلامی‌مان انجام وظیفه می‌کنند. و اگر در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی، نیروی دریایی احساس تنهایی می‌کرد، اما امروز بر خود می‌بالد که با اقتدار تمام در مقابل دشمنان اسلام ایستاده است.
