به گزارش مشرق، ستاره ۷۵ میلیونی یونایتد در این باره که در شب های بازیهای لیگ قهرمانان چه کار می کند ، گفت که ترجیح می دهد کنار دخترش باشد. دختر او دو سال پیش به علت یک بیماری سخت بستری بود اما شفا پیدا کرد. حالا دی ماریا می گوید :" بازیها را نمی بینم. به جایش با دخترم بازی می کنم چرا که از نظر من کار مهمتری است.این روزها همه چیز برای خانواده ام خوب خوب خوب است. همه خوشحال هستند. دخترم زمانی شدیدا بیمار شده بود و دو ماه بستری بود اما خدا را شکر ، مشکلات حل شده است. از حضور در منچستر روبراه و خوشحال هستیم. اتفاقی که برای دخترم رخ داد باعث شد بفهمم که هیچ چیز مهمتر از او نیست. در چنین لحظات مشکلی فقط می خواهی که کنار فرزندت باشی."
وی در مورد غیبت یونایتد در لیگ قهرمانان اظهار داشت :" نگران نیستم. وقتی به منچستر آمدم می دانستم که قرار نیست در لیگ قهرمانان حاضر باشم اما همیشه فکر می کردم و می کنم که می توانم به هم تیمی هایم کمک کنم تا سال بعد سهمیه اروپایی بگیرند و دوباره در بازیهای مهم شرکت کنند. حس می کنم که این اتفاق رخ خواهد داد."
ال فیدئو در مورد افت مشهود خود اظهار داشت:" نگران نیستم. به نظرم اوضاع خوب پیش رفته است. با گلها و پاس گلهایم کار درست را انجا میم دهم. در یکی دو بازی در سطح انتظارات نبودم اما حدس می زنم که این چیزها عادی است و به مرور عادت خواهم کرد. این طور نیست؟"
وی افزود :" حقیقت این که از روندم در منچستریونایتد خیلی راحت هستم. حضور در این جا برای من خیلی مهم بوده است. به همین خاطر از این لحاظ ها خیلی راضی هستم. موفقیت ها خود به خود حاصل خواهند شد."
دی ماریا در مورد شمار زیاد مصدومان شیاطین سرخ در این فصل و احتمال مصدومیت خودش گفت :" همیشه این فکر ها وجود دارند. من فقط روی کار خودم تمرکز دارم. مصدومیت گاهی هم به بدشانسی مرتبط است. همه تلاشم را می کنم تا مصدوم نشوم و مراقب خودم باشم. امیدوارم که مشکلی پیش نیاید. بعضی بازیکن ها برای آن که از نظر بدنی مشکلی پیدا نکنند باید بیش از بقیه تمرین کنند. من سعی می کنم که همه چیز عادی جلو برود و اوضاع خوب باشد. به همین خاطر نگرانی ندارم. گاهی باید حرکاتی را انجام بدهی تا جلوی لگد خوردن از حریفان را بگیری اما به هر حال من عادت کرده ام. چالش های بزرگی وجود دارند و باید آماده باشی تا در هر بازی اذیت شوی و درد را تحمل کنی."
علت فوتبالیست شدن آنخل این بود که در کودکی مادرش او را به نزد دکتر برد و پزشک گفت که باید ورزش کند تا انرژی زیادش خالی شود. خود این بازیکن در این باره توضیح می دهد:" پزشک نگفت که فوتبال بازی کنم. گفت که باید وارد ورزشی شوم تا در خانه آرام تر باشم. اما چون همیشه در خانه با توپ بازی می کردم و یک باشگاه فوتبال در نزدیکی خانه ما بود، فوتبال را آغاز کردم. البته این روش جواب نداد چون بعد از فوتبال بازی کردن به خانه می رفتم و همه چیز را می شکستم!"
دی ماریا در مورد روند دوران فوتبالش که به انتقال ۷۵ میلیونی به یونایتد ختم شد توضیح می دهد:" تا جایی که دغدغه من است به خانواده و منافع زندگی فکر می کنم و به خودم نگاه می کنم تا ببینم به آن چه از کودکی می خواستم رسیده ام یا خیر. فکر نمی کنم که پایان کارم رسیده باشد. این بخشی از زندگی من است. به تلاش ادامه می دهم و می خواهم نشان دهم که هنوز می توانم بازی کنم و بهترین عملکردم را داشته باشم. ۲۶ ساله هستم و هنوز چیزهای زیادی برای ارائه دادن دارم."
ال فیدئو در مورد شرایط سختی که در کودکی داشته است بیان کرد :" صبح ها به مدرسه می رفتم. بعد به خانه می آمدم و در معدن زغال سنگ به پدرم کمک می کردم. در جایی پشت خانه ما زغال سنگ ها جمع شده بود. بعد از ظهر سوار موتور سیکلتم می شدم و به تمرین می رفتم. این زندگی من بود. مدرسه، کار در کنار پدرم ، سوار شدن به موتور و طی کردن مساقت ۳۰-۴۰ دقیقه ای برای رسیدن به تمرین و بعد از آن به خانه بر می گشتم.مشکل است اما برای آن که موفق شوی باید این مسیر را طی کنی. وقتی دیوانه فوتبال باشی برای بازی کردن دست به هر کاری می زنی."
دی ماریا در این باره که رونی او را در تیم ایده آل خود قرار داده است با لبخند می گوید :" افتخار بزرگی است که او مرا در تیم ایده آلش انتخاب کرده است. بازی کردن در کنار او مایه افتخرا است. وقتی تقریبا ۱۵ ساله بودم بازی او را در منچستریونایتد تماشا می کردم. او را تحسین می کردم و می خواستم که شبیه به او یا گیگز باشم. یازی کردن در کنار رونی خیلی خاص است. رونی در سطح بالایی است. یک روز با دوستانم صحبت می کردم و به او گفتم: رونی و من همدیگر را درک می کنیم ، مثل من و مسی در تیم ملی آرژانتین یا من و کریستیانو در رئال مادرید. با رونی خیلی هماهنگ هستم و درون زمین با هم راحت هستیم. او بازیکن بی نظیری است، یکی از بهترین های دنیاست."
ال فیدئو با یادآوری خاطره ای از سران رئال گلایه کرد و گفت:" اگر درست یادم باشد، حدود ساعت ۱۱ صبح بود. یکی از پزشکان تیم ملی انگلیس زانویم را معاینه کرد تا ببیند می توانم در فینال بازی کنم یا خیر. پزشک وارد شد و نامه ای را به من داد. این نامه از جانب باشگاه رئال بود و نوشته شده بود که حق بازی کردن را ندارم. راستش را بخواهید آن نامه را نخواندم. پزشک به من گفت که در نامه چه نوشته شده است. نمی خواستم نامه را بخوانم. حتی نمی خواستم آن را باز کنم. به همین خاطر آن را پاره کردم و به گوشه ای انداختم. وقتی در خدمت تیم ملی هستم فقط به تیم ملی فکر می کنم. هر بازیکنی می داند که فینال جام جهانی چه مفهوم و احساسی دارد. شرط می بندم که کسی که آن نامه را نوشته است، اصلا فوتبالیست نبوده است!"
