گروه بین‌الملل مشرق - رژیم صهیونیستی از تحولات بحران سوریه از بهار سال 2011 میلادی تاکنون برای تقویت شهرک‌سازی صهیونیستی در بلندی‌های اشغالی جولان استفاده می‌کند.

این رژیم با پروژه های مختلف شهرک نشینان را به این مناطق منتقل می‌کند و تاکید کرده است که هر گونه عملیات عقب‌نشینی از جولان در آینده را نخواهد پذیرفت. تصمیم سازان صهیونیست سعی دارند اوضاع کنونی اسکان شهرک نشینان در بلندی‌های جولان را که سرزمین سوری است، به یک واقعیت غیر قابل تغییر تبدیل کند، بویژه اینکه صهیونیست‌ها اهداف راهبردی در جولان دارند و آن را یک منبع آبی در دراز مدت برای خود می‌داند.

محافل تصمیم گیری اسرائیل بلندی‌های جولان را موقعیتی راهبردی برای خود می‌دانند، این موضوع را از نظر نظامی نیز می‌توان تطابق داد، چرا که با وجود چین خوردگی‌ها و بلندی‌های موجود در این منطقه بخش‌های زیادی از فلسطین اشغالی در زیر تسلط آن قرار دارد، علاوه بر اینکه این منطقه از اهمیت آبی برای اسرائیل برخوردار است و می‌دانید که صهیونیست ها تا چه اندازه به آب اهمیت می‌دهند، این را از کنگره اول صهیونیست‌ها در شهر پازل سوئیس در آگوست  سال 1897 می توان قهمید که در آنجا تاکید شد که بدون آب دولت یهودی امکان تحقق نخواهد داشت.

کنفرانس های متعدد صهیونیست ها بر این موضوع تاکید دارد و اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی در سال 1948 نیز در بخش‌ وسیعی از اراضی اشغالی فلسطین این موضوع را تایید کرد. اسرائیل به دنبال جذب بیشترین یهودیان دنیا به این منطقه بود و قصد داشند دیگر مناطق پرآبی که در دست فلسطینی‌ها قرار دارد را نیز اشغال کند.

آنها همچنین در راستای پیشبرد اهداف صهیونیسم به دنبال توسعه سواحل آبی خود در شمال و شمال شرقی فلسطین اشغالی بر آمده و بلندی‌های جولان و جنوب لبنان و کرانه های رود اردن از جمله نگرانی‌های آبی اسرائیل است.

ناظران مسایل راهبردی اسرائیل اعتقاد دارند با وجود گذشت 47 سال از اشغال بلندی‌های جولان از سوریه در سال 1967 و ورود اسرائیل در عملیات مذاکره در این رابطه از سال 1991 کابینه‌های متعدد اسرائیل به دنبال تحمیل واقعیت موجود شهرک نشینی در جولان بوده‌اند. آن‌ها سعی داشتند کاری کنند که موقعیت جغرافیایی جولان به جزء جدایی ناپذیر جغرافیای سیاسی این منطقه تبدیل شود.


آمارهای اسرائیل در اواسط سال جاری میلادی نشان می‌دهد که 33 منطقه صهیونیست نشین در بلندی‌های جولان احداث شده که 18 هزار صهیونیست در آن‌ها ساکن هستند. کابینه بنیامین نتانیاهو همچنین به دنبال جذب تعداد بیشتری از مهاجران یهودی به بلندی‌های اشغال شده جولان است. آنها می‌خواهند شهرک‌های صهیونیست نشین دیگری را در این منطقه بسازند و شهرک‌های کنونی را نیز توسعه دهند تا بتوانند تعداد صهیونیست‌های ساکن در بلندی‌های جولان را تا سال 2020 به دو برابر تعداد کنونی برسانند.

اطلاعات رسمی صهیونیست‌ها نشان می‌دهد که دست کم 20 هزار سوری در سال 2014 در بلندی های اشغالی جولان سکونت دارند، آنها در 5 روستای سوری در این منطقه زندگی می‌کنند که مسعده و بقعاتا و عین قنیه و مجدل شمس و غجر نام دارد.

از منظر جغرافیایی مساحت بلندی‌های جولان بالغ بر 1 درصد از مساحت سوریه است و به 1860 کیلومتر مربع می‌رسد. مساحت کل سوریه 185 هزار کیلومتر است. اسرائیل در ژوئن سال 1967 حدود 2/67 درصد از مساحت بلندی‌های جولان سوریه را اشغال کرد. به این معنا 1250 کیلومتر مربع از این منطقه را به تصرف گرفت.


با سقوط بیشتر بخش‌های بلندی‌های جولان اهداف صهیونیست‌ها در کنگره پاریس در سوم فوریه سال 1919 محقق شد، چرا که موسسان صهیونیسم جهانی منطقه جبل الشیخ را منطقه‌ای مملو از آب می‌دانستند که به دولت یهودی اختصاص دارد.

هوارس مائیر کالین در کتاب خود صهیونیسم و سیاست جهانی می‌نویسد که فلسطین به صورت کامل در دست دولتی خواهد بود که از رود لیتانی یا یرموک و منابع آبی رود اردن را در اختیار خواهد داشت.

عناصر مردم شناختی جولان

ارتش اسرائیل در سال 1967 بالغ بر 90 هزار نفر را از بلندی های جولان اخراج کرد، 9 هزار نفر از این عده فلسطینی بودند. بلندی‌های جولان در آن زمان بالغ بر 130 هزار سکنه داشت که در 139 روستا و دو شهر اقامت داشتند و 61 مزرعه داشتند. این در حالی است که در سال جاری میلادی تنها 5 روستا از این تعداد باقی مانده که 20 هزار نفر عرب سوری در آن‌ها زندگی می‌کنند. رژیم صهیونیستی همه ساله این عده را در میان اقلیت عربی در داخل خط سبز آمارگیری می‌کند. 

صهیونیست‌ها برای اینکه از بازگشت مهاجران سوری به روستاهای خود در این منطقه جلوگیری کند، هر از چند گاهی آن‌ها را منطقه بسته نظامی اعلام می‌کند و عناصر ارتش به سوی هر کسی که به این منطقه برود، شلیک می‌کنند، این سخت گیری ها و هشدارها و تصمیمات شامل عناصری که پایداری کرده و همچنان در این 5 روستا زندگی می کنند نیز وجود دارد.


اسرائیل برای تثبیت اقدامات خود در شهرک سازی این منطقه اشغالی در سال 1980 مصوبه الحاق این منطقه به اراضی خود را تصویب کرد، این مصوبه از سوی سازمان ملل رد شد، اما صهیونیست‌ها شهرک‌سازی در این منطقه را به صورت منظم دنبال کردند و موفق شدند بیش از 30 شهرک صهیونیست‌نشین در آن بسازند که 18 هزار صهیونیست در آن‌ها زندگی می‌کنند.

شارون سعی کرد شهرک‌های بیشتری را در بلندی‌های جولان ایجاد کند تا تعداد بیشتری از مهاجران یهود را با مشوق‌های مالی به این منطقه بکشاند، اما پایداری اهالی جولان مانع از این کار شد و آن‌ها همواره در مناسبت‌های ملی بویژه در روز استقلال در 17 آوریل هر سال اعلام می‌کند که جولان جز جدایی ناپذیر سوریه است.

اهمیت منابع آبی جولان

اسرائیل با سیاست‌های آبی خود توانسته است بر بیش از 600 میلیون متر مکعب از آب بلندی‌های جولان مسلط شود و به این ترتیب 30 درصد از نیازهای سالیانه خود به آب را تامین می‌کند. صهیونیست ها سالیانه بالغ بر 2000 میلیون متر مکعب آب مصرف می‌کنند.

گفتمان عربی، بویژه بعد از کنفرانس مادرید در سال 1991 حول محور ضرورت بازگشت اراضی اشغالی سوریه به تمامیت ارضی این کشور تاکید کرده است. آن‌ها هر نوع عقب‌نشینی جزئی اسرائیل از بلندی های جولان را رد و بر عقب نشینی کامل از آن تاکید دارند.


مصوبات بین‌المللی نیز بر بطلان اقدامات صهیونیست‌ها در جولان از جمله الحاق به اراضی اشغالی در سال 1980 را باطل اعلام کرده است. در پی بحران امنیتی سوریه نیز موسسات متعدد اسرائیل تحولات سوریه را دنبال می‌کنند، آن‌ها نگرانی‌ ویژه‌ای در ازای تحولات این کشور دارند و معتقدند که احتمال دارد این بحران به جایی برسد که زمزمه های آزادسازی بلندی‌های جولان و بازگرداندن آن به ملت سوریه از اولویت‌های اقدامات سیاسی مقامات این کشور قرار گیرد.