گروه بین‌الملل مشرق - برنار کوشنر وزیر خارجه اسبق فرانسه چند روز پیش به منطقه القامشلی و الحسکه در سوریه سفر کرد تا به قول خود از مناطق آزاد شده سوریه بازدید کند، وی که در آرزوی جداسازی این منطقه از دولت سوریه و تشکیل رژیم کردی مستقل در آن است، امیدوار است که فرانسه بتواند جای پای جدیدی برای خود در منطقه دست و پا کند.

کوشنر که صاحب ایده "حق دخالت در کشورهای دیگر بنا به دلایل انسانی" است تنها برای همراهی با افکار جورج بوش پسر و نومحافظه‌کاران آمریکا خواستار مداخله برای نجات ملت‌ها از دست دیکتاتوری ها و سرکوب و شکنجه آنها شد.

با این ‌وجود هرگز از وی نشنیدیم که خواستار مداخله جدی برای حمایت از فلسطینی‌ها و کودکان غزه در برابر آتش جهنم اسرائیلی‌ها باشد، یا حتی نسبت به کشته شدن هزاران کودک عراقی در موشک باران آمریکا بر ضد این کشور حسرت بخورند، این در حالی بود که دولت فرانسه برخلاف دیدگاه‌های ملت‌ خود و سایر ملت‌های دنیا از این جنگ حمایت می‌کند.

محافل فرانسوی کوشنر را به جانبداری از اسرائیل و آمریکا می‌شناسند و حتی اخیراً کتابی در مورد فرصت‌ طلبی های وی صادر شده که در روی جلد آن تصویری به چاپ رسیده که کوشنر را مانند یک طفل در آغوش جورج بوش پسر نشان می‌دهد.

به نوشته رأی الیوم سفر این مقام سوسیالیست نزدیک به لوران فابیوس وزیر خارجه کنونی فرانسه به سوریه نشان می‌دهد که برداشت‌های بد دیپلماتیک فرانسه از واقعیت درگیری‌های سوریه از زمان آغاز این درگیری‌ها تاکنون ادامه دارد و با وجود تحولات بین‌المللی و منطقه‌ای، پاریس همچنان مصمم به ادامه همان روش قبلی است.

در همین راستا لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه در اظهاراتی رادیویی خواستار وارد آوردن ضربات مبهم یا پیچیده به دولت سوریه شد، البته کسی محتوی و منظور وی از این سخنان را درک نکرد، اما رئیس جمهور فرانسه بارها تأکید کرد که جنگنده هایی که مواضع داعش در عراق را هدف قرار می‌دهند، بنا به دعوت رسمی دولت عراق و بر اساس مصوبه سازمان ملل این کار را انجام می‌دهند، اما این موضوع در سوریه به این شکل نیست. وی با این سخنان می‌خواست عدم مشارکت در حمله هوایی به اراضی سوریه را توجیه کند.

البته خیلی زود نمود عینی دعوت فابیوس به ضربات مبهم در سوریه خود را نشان داد و جنگنده‌های رژیم صهیونیستی در تجاوزی آشکار منطقه دیماس در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی دمشق را هدف قرار دادند. 

دیپلماسی فرانسه تمام برگه‌های خود در بازگشت به جایگاه منطقه‌ای را که در تاریخ معاصر به دست آورده بود، از دست داد. این کشور در این راستا منتظر نصیحت هایی از عربستان سعودی یا قطر است. وقتی که مجله باری ماچ فرانسه در گفتگو با بشار اسد رئیس جمهور سوریه از وی در مورد مناسبات سوریه و فرانسه سوال کرد، وی پاسخ داد: مناسبات دو طرف بین سالهای 2008 تا 2011 خوب بود، علت آن هم این بود که دولت آمریکا به پاریس دستور داده بود تا به سوریه برای جدا کردن ارتباط خود از ایران فشار وارد کند.

این چیزی بود که فرانسوی‌ها در دوره نیکولا سارکوزی رئیس جمهور این کشور به آن اذعان می‌کردند. در مرحله بعد تحریکات قطر باعث تنش در مناسبات آن‌ها با دمشق شد، به ‌این ‌ترتیب فرانسوی‌ها از ناحیه موضع‌گیری‌های خود اقدام به ترسیم مناسبات با سوریه نمی‌کنند بلکه همواره با تمایل دوستان خود این اقدام را انجام می دهند.

فرانسوی‌ها از بشار اسد تنفر دارند، همان‌طور که از ولادیمیر پوتین متنفر هستند. سه بار استفاده روسیه از حق وتو در شورای امنیت مانع برکناری بشار اسد و حمله نظامی به این کشور و موشک باران مواضع ارتش عربی سوریه و تخریب سامانه‌های دفاع هوایی و زیرساخت‌ها و مؤسسات دولتی سوریه شده است. سوریه تنها کشور منطقه است که با زور سرنیزه از استعمار فرانسه آزاد شده است و این علت اصلی کینه دیرینه فرانسوی‌ها نسبت بین کشور است.

به ‌این ‌ترتیب است که فرانسوی‌ها نمی‌توانند پیشنهاد روسیه و سفرهای دوره‌ای بوگدانوف را نادیده بگیرند، آن‌ها از همان ابتدا به سرعت قواعد بازی را از دست دادند و حجم دوستان آن‌ها در دشمنی با ملت سوریه بسیار پایین آمد و از 114  کشور به 11 کشور تنزل پیدا کرد.

آن‌ها افرادی را برای گفتگو از میان معارضان خارجی انتخاب کردند که شناختی نیمی از آن‌ها از تنها با مشاهده نقشه سوریه بود و نیم دیگر نیز از عناصر جریان اخوان المسلمین بودند که اساساً مبنای انتقال قدرت را قبول نداشته و به دنبال دستیابی به قدرت از طریق زور و سلاح بودند. آن ها منبع اصلی اطلاعاتی دستگاه دیپلماسی فرانسه بودند و پاریس همواره از آن‌ها و پیش‌گویی‌های آن‌ها در مورد فروپاشی ارتش و مؤسسات دولتی و نزدیک بودن براندازی دولت سوریه حرف شنوی داشت.این در حالی است که این معارضان خرافات دیگری را نیز در مورد تجهیز عناصر داعش از سوی دولت سوریه و بیرون آوردن آن‌ها از زندان برای ترساندن جهانیان مطرح می‌کردند.

تصور کنید که یک دیپلمات برجسته فرانسوی که برخی روزنامه‌های عربی از قول وی مطالبی را نقل کرده بودند که قطعاً تکرار اظهارات منابع مخالفان سوریه در فرانسه بود، این دیپلمات فرانسوی در مورد عدم حمله ائتلاف ضد داعش به حزب‌الله لبنان و ارتش سوریه و شیعیان عراق و حمله به عناصر سنی جبهه النصره و داعش سوال کرده بود.

آیا عاقلانه است که بپذیریم این سخن از زبان یک مسئول فرانسوی مطرح شده که در کشوری لائیک و مدعی حقوق بشر زندگی می‌کند ؟ امثال این سخنان به نقل از مخالفانی مطرح شده که از داعش و النصره حمایت می‌کنند و در فرانسه زندگی می‌کنند و این مسئول فرانسوی نیز این مسائل را به نقل از وی مطرح کرده است.

فرانسوی‌ها از رویکرد صدها جوان با تابعیت این کشور برای عزیمت به سوریه به بهانه جهاد در این کشور تعجب می‌کنند و به دنبال عوامل آن می‌گردند، این در حالی است که به برخی از کارشناسان مسائل تبلیغاتی دستورات جدی برای شانتاژ مطبوعاتی از طریق رادیو و تلویزیون بر ضد دولت سوریه داده شده است.

روس‌ها که بارها به صورت شفاهی و عملی موضوع تغییر رژیم‌ها با استفاده از زور را رد کردند، الان از توطئه‌های مطرح در مورد تجزیه سوریه پیشی گرفته‌اند. این موضوع را سفرهای دوره‌ای میخاییل بوگدانوف معاون وزیر خارجه روسیه برای تضمین عدم مداخله نظامی در سوریه نشان می‌دهد، این همان چیزی است که مسکو قبل از بروز پدیده داعش نیز به دنبال آن بود و می‌خواست راهکارهای حل داخلی مسائل سوریه را مطرح کند و ارتش سوریه را عنوان مبنای راه حل میدانی برای مبارزه با تروریسم نشان دهد. 

با این ‌وجود باقیمانده ائتلاف ضد سوریه سعی دارند با ایجاد تنش‌های دیپلماتیک بر تلاش‌های روسیه پیشی بگیرند، آن‌ها دیگر خواستار ایجاد یک منطقه پرواز ممنوع در شمال سوریه نیستند، بلکه موضوع سه منطقه پرواز ممنوع در شمال و جنوب و منطقه قلمون را مطرح می‌کنند. آن‌ها همچنان ذکر می‌کنند که نماینده مخالفان سوریه و ملت این کشور هستند و از رسمیت بین المللی در نزد دوست و دشمن برخوردار هستند، به همین علت برای روسیه شرط تعیین می‌کنند. آن‌ها حتی به دنبال براندازی پوتین هم هستند، اما نمی‌دانند که هزینه جنگ فراگیر بین مسکو و واشنگتن باید از سوی اروپا تأمین شود.

رد کردن پروژه‌های گفت‌وگو با دولت سوریه در راستای منافع اسرائیل و با هدف براندازی سوریه از نقشه منطقه است. اصرار دی‌مستورا فرستاده سازمان ملل در ایجاد شورای نظامی در حلب نیز تلاشی برای تجزیه حلب و اجرای طمع ورزی‌های ترکیه در شمال سوریه است، آن‌ها به دنبال ادامه جنگ تا آخرین قطره خون هستند.

اعضای ارتش سوریه بزرگ‌ترین دشمن در نظر آن‌ها است، آن‌ها می‌خواهند سوریه را تجزیه ‌کرده و دو دولت در آنجا روی کار آورند و ملت سوریه را نیز به دو ملت تبدیل کنند. در جنوب سوریه نیز عملیات گسترده راهبردی و لجستیکی برای هماهنگی با مراکز جاسوسی اسرائیل همچنان ادامه دارد، مخالفان وقتی در عملیات غوطه شکست خوردند، دست به دامان اسرائیل شدند تا شاید بتوانند به این ترتیب دولت سوریه را براندازی کنند.

موضوع گفتگوهای داخلی سوریه بسیار مهم است و باید به پیروزی برسد، نگاهی به نقشه منطقه و حجم سوریه نسبت به دولت‌های اطراف نشان می‌دهد که این کشور با وجود حجم کوچکی که دارد، شاخص‌های مردم‌شناختی و پتانسیل قوی دارد که اگر این مولفه‌ها را نداشت نمی‌توانست چهار سال در جنگ جهانی بر ضد خود استقامت کرده و توطئه‌ها برای محو سوریه از نقشه منطقه را به شکست بکشد.سوری‌ها می‌توانند بار دیگر خیزش کرده و تاریخ را به دست خود بنویسند و نسل‌های آینده این کشور را نجات دهند.