به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، داستان از این قرار است که در این ایام، دانشگاه آزاد واحد یادگار امام(ره) - شهرری - میزبان برگزاری امتحاناتی از جنس پایان ترم می‌باشد. نکته‌ای که ذهن هر بیننده‌ای را برای دقایقی مشغول خود می‌سازد، غربت دلگیر دو شهید گمنامی است که در گوشه‌ای از ساختمان‌های نیمه‌کاره و بیابانی این دانشگاه به خاک سپرده شده‌اند.


در اهمیت دستگاه علم‌پروری و فرهنگی! دانشگاه آزاد همین نکته بس که خیل عظیمی از مشتاقان تحصیلات تکمیلی، این دانشگاه و واحد‌های مختلف و بسیار متنوع آن را مقصد امید‌ها و آرزوهای نهایی خود می‌دانند.

جمعیت کثیری از جوانان مشتاق علم که به واحد شهر ری دانشگاه آزاد قدم می‌گذارند در همان چند دقیقه اول از وسعت کثیر این واحد دانشگاهی به بزرگواری یاد می‌کنند. در وصف وسعت این واحد دانشگاهی همین بس که مساحتی بالغ بر 30 هکتار با ساختمان‌های بسیار و مراکز متعدد عنوان واحد شهر ری را یدک می‌کشد اما در گوشه‌ای نیز میزبان دو شهید گمنام است.


دو شهید گمنام دوران جنگ تحمیلی اردیبهشت امسال با تبلیغات فراوان در معرفی دانشگاه آزاد به عنوان پیش‌تاز عرصه علم و خودباوری، در محوطه‌ای پرت و دورافتاده و در کنار ساختمان‌های در حال احداث در گوشه‌ای که رنگ غربت و ماتم بر آن سایه افکنده است؛ به خاک سپرده شده‌اند.

ذهن هر انسان مشتاق و خردمندی در نگاه اول به این مقبره! چیزی نیست جز یک پست برق فشار قوی برای این واحد دانشگاهی! محال است که با حذف پرچم‌های رنگین عزاداری و ماتم، چیزی جز این به ذهن انسان متبادر شود.


مقبره‌ای که میزبان قبور این شهدای والا‌مقام است وسعتی دارد به اندازه چهار در چهار متر مربع. با دیوارهای از جنس آهن زنگ زده و فنس‌ توری رنگ و رو رفته‌ای که نشان از غربت دلگیری دارد که حاصل تلاش‌های دلسوزان فرهنگی این واحد دانشگاهی عریض و طویل است.

در واحد دانشگاهی شهر ری، راه‌های بسیاری سنگ فرش شده‌اند که هر یک به فراخور مقصدشان با سنگ‌های گرانیت تزیین شده‌اند. وقتی قرار است مسیری طی شود که به اتاق یک مسئول دست چندم در این واحد دانشگاهی برسد؛ راهی میزبان عابر پیاده خواهد بود که به درستی و دقت زایدالوصفی، سنگ‌فرش شده است تا خدای ناکرده چیزی از ارج و منزلت آن مقام دانشگاهی کاسته نشود.

حال باید حدس زد که راه دسترسی به محل مدیریت این واحد دانشگاهی از چه کم و کیفی برخوردار است؟ راهی که قرار است میزبان قدم‌های عابرینی باشند که منتظر دیدار با ریاست این واحد دانشگاهی هستند.


اما در رابطه با راه دسترسی به محل تدفین شهدای گمنام در این واحد دانشگاهی، قضییه اندکی متفاوت است. زائر حرم شهدای گمنام در هنگام قصد زیارت قبور مطهر آنان، خودش را در ابتدای مسیری می‌بیند که از میان  مصالح ساختمانی و مواد دست دوم و بی‌مصرف می‌گذرد. بی‌هیچ نشانه و راهنمایی به حرم این شهدای گرانقدر.

اکراه مسئولین این واحد دانشگاهی در رابطه با تدفین شهدای گرانقدر در محوطه‌ای پرت و حتی دورافتاده از این دشت فرهنگی! به وضوح روز نمایان است. صدای بی‌صدایی که می‌خواهد بگوید دانشگاه آزاد جای تدفین اجساد نیست!

زائر حرم مطهر شهدای گمنام پس از عزم زیارت می‌خواهد در نزدیکی این قبور مطهر اندکی به ریه‌های گرفته‌اش در هوای مسموم فرهنگی این واحد دانشگاهی، فرصت تنفس بدهد اما چه کند که مجبور است از راهی عبور کند که شایسته‌ی حرم مطهر شهدای گمنام نیست.


راه‌ها به محل تدفین شهدای گمنام ختم نمی‌شود و بی‌گمان شانه‌های خسته‌ی مسئولان و دلسوزان فرهنگی این واحد دانشگاهی در ادای دین به مقام جلیل شهدای گمنام به درد آمده است!

از اینجا تا گلزار بهشت زهرا(س) راهی نیست. پس از زیارت  این عزیزان، سئوالی که به ذهن می‌رسد این است که چرا پیکر‌های مطهر دو شهید گمنام مدفون در بیابان‌های این واحد دانشگاهی، برای پیش‌گیری از بی‌حرمتی به مقبره‌ی آنان به بهشت‌ زهرا(س) انتقال داده نشد؟ دانشگاه آزاد شهر ری میزبان خوبی برای شهدای گمنام نیست.

کجایند مسئولان بی‌ادعا ...