این مدرس فلسفه و تحلیلگر سیاسی می‌افزاید: «در این روایت تروریست های مسلمان (بخوانید مسلمانان تروریست) ویروسی خارجی هستند که بر بدن یکپارچه و سالم جهان غرب حمله برده است و برای همین در مقابل آن، تمام سیستم ایمنی این بدن جهانی شده باید به شکلی متحد به کار بیفتد. دموکراسی غربی که در تمام این دو دهه به سمت اقتدارگرایی و گفتار امنیت میل کرده، در مقابله و انکار این ویروس هویت خود را به شکل منفی می‌سازد. در تقابل با بربریت مسلمانان، فرانسوی دوباره فرانسوی می‌شود تا عدم امکان تحقق ارزش‌هایی که زمانی قرار بود هسته‌ی فرانسوی بودن باشد فراموش شود.»
علیزاده با اشاره به بهره بردای غرب از دوگانه‌سازی کاذب در مورد حوادث پاریس، می‌نویسد: «جهان غرب دوگانه ای را به صورت اجباری مقابل ما می‌گذارد: یا در کنار سازماندهندگان جنگ علیه ترور و یا در کنار آن‌ها. قربانیانِ قاتلان روان پریشی که ذهن بیمارشان از اسلام دست‌ساخت عربستان متحد غرب متأثر گشته، این بار هزاران هزار مردم عادی موصل و بغداد نیستند. سفیدپوستانی در قلب پاریساند. پس همه باید اعلام موضع کنند.»
کارشناس شبکه بی بی سی می‌افزاید: «در میان این همهمه تکراری باید به صورت تکراری تاکید کرد که مسلمانستیزی اروپایی امری خیالی نیست. مسأله‌ای واقعی و شکل امروزی نژادپرستی است. آپدیت‌شده‌ی یهودستیزی پیش از جنگ دوم جهانی است. امر منفی برسازنده کلیت نمادین غرب است. زیربنای منطق ژئوپولیتیکی است که در ده سال گذشته خاورمیانه را به بالکانی تبدیل کرده‌است که در آن روزانه صدها نفر کشته می‌شوند.
و همین طور باید تاکید کرد که آزادی بیان بی حد و حصر تنها تخیل روشنفکران جهان سومی از چیزی است که در غرب ذهنی آن‌ها می‌گذرد؛ وگرنه در تمام کشورهای غربی آزادی بیان منتهی به تنفر میان گروه‌های اجتماعی امری قابل مجازات است.
و باید به یاد آورد قتل عام سه سال پیش هفتاد و هفت نفر در نروژ را توسط «اندرس برویک»؛ قتل عامی که در نهایت با اعلام روان پریشی او پایان یافت و نه حمله ای به گفتاری که ذهن این روان پریش از آن ارتزاق کرده بود یا مسیحیتی که خود را معتقد به آن می‌دانست.»
علیزاده در یادداشت فیسبوکیاش خاطرنشان می‌کند: «مسلما قتل روزنامه‌نگاران فرانسوی محکوم است. هرچند روزنامه نگاران مجله‌ای باشند که باید به جرم سوءاستفاده از آزادی بیان و ترویج نژادپرستی در دادگاهی عادلانه محاکمه می‌شد. اما تبعات رفتار هدفمند رسانه‌ها برای ساختن "هیستری" جمعی موجود می‌تواند خشونت سیستماتیک و وسیع‌تری باشد. در زیر عبای این گفتار آزادی بیان، جنگ های بیشتری هم مخفی شده است.»
وی با این توشیح که «واضح است که منظور از عکس، مقایسه‌ای میان تروریست‌های کشتار امروز پاریس و عامل قتل عام نروژ است» پُست خود را به پایان میرساند.
