گروه ورزشی مشرق - حالا که خیالمان بابت صعود تیم ملی به مرحله یک چهارم نهایی رقابتهای جام ملتهای آسیا 2015 راحت شده، مهمترین دغدغه ایران سرگروهی است! آن هم بیشتر به خاطر سرنوشتی که در مرحله حذفی انتظار ملیپوشان ایران را میکشد.
هرچند که سرنوشت تیمهای اول و دوم گروه D هم مثل گروه ایران به روز آخر کشیده شده اما انگار حس مشترکی میان طرفداران فوتبال است که میگوید نباید در مسابقه حذفی به ژاپن بخوریم. یک جور باخت از پیش تعیین شده است که خیلیها آن را برای بازی ایران – ژاپن پیشبینی میکنند. به همین خاطر هم با فرض اینکه ژاپن صدرنشین گروه خود شود، ایران برای بازی نکردن با این تیم چارهای ندارد جز فرار از رتبه دومی! این در حالی است که عملکرد تیمهای دو گروه C و D در مرحله دوم رقابتها خیلی از قضاوتها را درباره این تیمها تغییر داده است. ساموراییها تیم ملی عراق را تنها با یک گل شکست دادند که آن هم از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید. رویارویی این دو تیم در واقع نشان داد که از نظر کیفی، تفاوت آنچنانی بین دو تیم عراق و ژاپن وجود ندارد و ژاپن آن غولی نیست که ایرانیها در ذهن خود ساختهاند.
بخصوص حالا که با برد پرگل اردن مقابل فلسطین، در بدترین حالت ممکن حتی احتمال حذف ژاپن هم وجود دارد! در آخرین بازی مرحله گروهی رقابتها که ژاپن به مصاف اردن میرود، اگر این تیم با اختلاف دو گل از اردن ببازد و در سوی دیگر عراق موفق شود فلسطین را با اختلاف گل 6 گل ببرد، اردن و عراق دو تیم صعود کننده از این گروه خواهند بود و ژاپن حذف میشود! هرچند احتمال وقوع این اتفاق بسیار کم است اما باز هم غیرقابل پیشبینی بودن فوتبال اجازه عبور از دور از ذهنترین احتمالها را نمیدهد.
حتی اگر این اتفاق نیفتد اما فکر کردن به آن باعث میشود که رویارویی با ژاپن بیجهت برای ملیپوشان ایرانی اتفاق بزرگ و وحشتناکی به نظر نرسد. با این حساب چه ژاپن تیمی باشد که بهعنوان حریف ایران در مرحله یک چهارم نهایی مشخص شود و چه عراق، در هر دو صورت ایران میتواند با یک برنامهریزی دقیق از پس آن برآید. به شرط آنکه از حریف خود در ذهن غول نسازد و بتواند با دیدی منطقی حریفانش را مورد آنالیز قرار دهد.
گروه D از این حیث شانس خلق شگفتی در جامی را دارد که تا کنون همه مسابقاتش درست براساس پیشبینیها پیش رفته و در آن هیچ خبری از شگفتی نبوده است. در حقیقت حضور اردن و فلسطین در این گروه از رقابتهاست که تمام معادلات را به هم زده است. درست است که تا پیش از این فلسطین جزو شانسهای صعود به حساب نمیآمد و حریف قدرتمندی برای هم تیمیهایش محسوب نمیشد اما کمتر کسی تصورش را میکرد که این تیم تا اندازهای ضعیف ظاهر شود که از حریفانش کمتر از 4 گل دریافت نکند!
تیم ملی اردن هم برخلاف پیشبینیها به مراتب بهتر و محکمتر ظاهر شده است و میتواند حتی برای ژاپن هم خطرساز باشد. شاید اگر بدشانسی این تیم مقابل عراق نبود، حالا صعودش به مرحله بعدی رقابتها قطعی شده بود اما به هرحال همه چیز مانده تا دور آخر مسابقات. آیا عراق هم میتواند مثل ژاپن و اردن، فلسطین را گلباران کند؟ آیا اردن میتواند شگفتیساز جام شود و با شکست ژاپن زمینهساز حذف این تیم باشد؟ و بالاخره اینکه کدام تیم حریف ایران در مرحله یک چهارم نهایی خواهد شد؟
هرچند که سرنوشت تیمهای اول و دوم گروه D هم مثل گروه ایران به روز آخر کشیده شده اما انگار حس مشترکی میان طرفداران فوتبال است که میگوید نباید در مسابقه حذفی به ژاپن بخوریم. یک جور باخت از پیش تعیین شده است که خیلیها آن را برای بازی ایران – ژاپن پیشبینی میکنند. به همین خاطر هم با فرض اینکه ژاپن صدرنشین گروه خود شود، ایران برای بازی نکردن با این تیم چارهای ندارد جز فرار از رتبه دومی! این در حالی است که عملکرد تیمهای دو گروه C و D در مرحله دوم رقابتها خیلی از قضاوتها را درباره این تیمها تغییر داده است. ساموراییها تیم ملی عراق را تنها با یک گل شکست دادند که آن هم از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید. رویارویی این دو تیم در واقع نشان داد که از نظر کیفی، تفاوت آنچنانی بین دو تیم عراق و ژاپن وجود ندارد و ژاپن آن غولی نیست که ایرانیها در ذهن خود ساختهاند.
حتی اگر این اتفاق نیفتد اما فکر کردن به آن باعث میشود که رویارویی با ژاپن بیجهت برای ملیپوشان ایرانی اتفاق بزرگ و وحشتناکی به نظر نرسد. با این حساب چه ژاپن تیمی باشد که بهعنوان حریف ایران در مرحله یک چهارم نهایی مشخص شود و چه عراق، در هر دو صورت ایران میتواند با یک برنامهریزی دقیق از پس آن برآید. به شرط آنکه از حریف خود در ذهن غول نسازد و بتواند با دیدی منطقی حریفانش را مورد آنالیز قرار دهد.
گروه D از این حیث شانس خلق شگفتی در جامی را دارد که تا کنون همه مسابقاتش درست براساس پیشبینیها پیش رفته و در آن هیچ خبری از شگفتی نبوده است. در حقیقت حضور اردن و فلسطین در این گروه از رقابتهاست که تمام معادلات را به هم زده است. درست است که تا پیش از این فلسطین جزو شانسهای صعود به حساب نمیآمد و حریف قدرتمندی برای هم تیمیهایش محسوب نمیشد اما کمتر کسی تصورش را میکرد که این تیم تا اندازهای ضعیف ظاهر شود که از حریفانش کمتر از 4 گل دریافت نکند!
تیم ملی اردن هم برخلاف پیشبینیها به مراتب بهتر و محکمتر ظاهر شده است و میتواند حتی برای ژاپن هم خطرساز باشد. شاید اگر بدشانسی این تیم مقابل عراق نبود، حالا صعودش به مرحله بعدی رقابتها قطعی شده بود اما به هرحال همه چیز مانده تا دور آخر مسابقات. آیا عراق هم میتواند مثل ژاپن و اردن، فلسطین را گلباران کند؟ آیا اردن میتواند شگفتیساز جام شود و با شکست ژاپن زمینهساز حذف این تیم باشد؟ و بالاخره اینکه کدام تیم حریف ایران در مرحله یک چهارم نهایی خواهد شد؟