متن کامل پیش نویس این طرح در سایت سناتور مارک کرک عضو این کمیته قرار داده شده که ترجمه آن در ذیل آمده است:

کنگره یکصد و چهاردهم جلسه نخست برای گسترش تحریم های ایران و تحمیل تحریم های اضافی علیه ایران و برای مقاصد دیگر. در مجلس سنای آمریکا طرح ذیل تقدیم شد؛ که دو بار مورد شور قرار گرفت و به کمیته ارجاع داده شد.

 یک طرح برای گسترش تحریم های تحمیل شده علیه ایران و برای تحمیل تحریم های اضافی علیه ایران ، و برای مقاصد دیگر. باشد که توسط مجلس سنا و مجلس نمایندگان آمریکا در کنگره به تصویب برسد،

بخش 1 ، عنوان کوتاه ؛ فهرست مطالب.

 (a) عنوان کوتاه. -- این قانون ممکن است با عنوان «قانون ایران عاری از سلاح هسته ای سال 2015 » مورد استناد قرار بگیرد.

(b) فهرست مطالب. -- فهرست مطالب برای این قانون بدین شرح است:

بخش 1 . عنوان کوتاه؛ فهرست مطالب.

بخش 2 . تعاریف.

بخش 3 . تلقی کنگره.

جدول 1 - بازبینی موافقت نامه های امضا شده با ایران در کنگره

بخش 101 . ارسال موافقت نامه های امضا شده با ایران و گزارش های ارزیابی راستی آزمایی در خصوص چنین موافقت نامه هایی به کنگره.

 بخش 102 . مرور راه حل جامع دراز مدت توسط کنگره .

عنوان 2 -- گسترش و تحمیل تحریم ها بخش 201 . موعدهای مؤثر برای تحمیل مرحله ای تحریم ها در صورت عدم حصول موافقت نامه جامع دراز مدت.

 بخش 202 . پایان تعلیق تحریم ها.

بخش 203 . قابلیت کاربرد تحریم ها در خصوص معاملات نفتی.

 بخش 204 . فقدان شرایط لازم برای مستثنی کردن برخی تحریم های معین برای کشورهایی که خرید نفت از ایران یا نفت از منشأ ایران را تا حداقل ممکن کاهش نمی دهند.

بخش 205 . شناسایی برخی افراد معین و اعمال تحریم علیه آنها.

بخش 206 . تحمیل تحریم ها علیه معاملات انجام گرفته با ارزهای خارجی با یا برای برخی اشخاص تحریم شده معین.

 بخش 207 . تحمیل تحریم ها علیه بندرها ، مناطق ویژه اقتصادی و بخش های راهبردی ایران.

بخش 208 . معافیت تحریم ها.

عنوان 3 -- مواد عمومی

 بخش 301 . استثنا برای بازسازی افغانستان.

 بخش 302 . استثنا برای محدودیت های واردات.

بخش 303 . قابلیت کاربرد برای برخی فعالیت های اطلاعاتی معین.

بخش 304 . قابلیت کاربرد برای برخی پروژه های گاز طبیعی معین.

بخش 305 . قانون ساخت و ساز در خصوص استفاده از نیروی نظامی علیه ایران.

 بخش 306 . تلقی کنگره در مورد نیروی انسانی بیشتر برای سازمان های درگیر در اجرای تحریم های ایران.

بخش 2 . تعاریف .

در این قانون :

(1) کمیته های مناسب کنگره. -- اصطلاح «کمیته های مناسب کنگره» به همان معنایی است که در بخش 14 از قانون سال 1996 تحریم های ایران (قانون عمومی 172-104 ؛ 50 یو اس سی . یادداشت 1701) به کار رفته است.

(2) طرح اقدام مشترک. -- اصطلاح «طرح اقدام مشترک» --

 (A) به معنای طرح اقدام مشترک است که در 24 نوامبر 2013 توسط ایران و کشورهای گروه پنج به اضافه یک امضا شد ؛ و

(B) شامل همه مواد اجرایی و موافقت نامه های مرتبط با طرح اقدام مشترک ، از جمله تفاهم های فنی حاصل شده در 12 ژانویه 2014 ، تمدید مورد توافق 19 ژوئیه 2014 ، تمدید مورد توافق 24 نوامبر 2014 ، و هر تمدیدی که در تاریخ اجرای این قانون یا بعد از آن حاصل می شود و مطابق با بخش 101 به کمیته های مناسب کنگره انتقال می یابد ، می شود .

(3) راه حل جامع دراز مدت. -- اصطلاح «راه حل جامع دراز مدت» به معنای هر گونه موافقت نامه جامع ، شامل یک موافقت نامه کلی یا موافقت نامه سیاسی ، در خصوص برنامه هسته ای ایران به همان شکل که در طرح اقدام مشترک تشریح شده است ، بدون در نظر گرفتن اینکه آیا یک یا چند کشور غیر از آمریکا و ایران طرف این موافقت نامه هستند ، و همه مواد اجرایی و تفاهم های فنی مرتبط با آن موافقت نامه جامع است.

(4) کشورهای گروه پنج به اضافه یک .-- اصطلاح «کشورهای گروه پنج به اضافه یک» به معنای آمریکا ، فرانسه ، فدراسیون روسیه، جمهوری خلق چین ، بریتانیا ، و آلمان می شود.

 بخش 3 . تلقی کنگره . تلقی کنگره این است که –

 (1) سیاست آمریکا این است که دولت ایران اجازه تولید یا دستیابی به توانایی سلاح هسته ای را نداشته باشد؛

(2) همه ابزارهای قدرت و نفوذ آمریکا برای بازداشتن دولت ایران از تولید سلاح هسته ای یا دستیابی به توانایی سلاح هسته ای باید روی میز بماند؛

(3) یک راه حل جامع دراز مدت با ایران در صورتی برای مدتی طولانی پابرجا خواهد بود که رئیس جمهور از نزدیک با کنگره درباره اجرای راهبردی که قطعا به هر گونه تهدید هسته ای ایران پایان می دهد ، مشورت کند؛

(4) دولت ایران یک حق مطلق یا مسلم برای غنی سازی و ظرفیت ها و فناوری های بازفراوری بر اساس پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ، که در اول ژوئیه 1968 در واشنگتن ، لندن و مسکو به امضا رسید و در 5 مارس 1970 به اجرا درآمد (و عموما «پیمان منع گسترش هسته ای» نیز نامیده می شود) ندارد؛

 (5) هدف مذاکرات بین المللی با ایران ، به رهبری آمریکا ، باید دستیابی به یک راه حل جامع دراز مدت با مشخصه هایی باشد که –

 (A) توسعه زیرساخت هسته ای غیر قانونی ایران را ، شامل ظرفیت ها و تاسیسات غنی سازی و بازفراوری ، کارخانه تولید و رئاکتور آب سنگین در اراک ، و هر گونه اجزا و فناوری سلاح هسته ای ، چنان معکوس سازد که ایران نتواند به ظرفیت فرار هسته ای دست یابد و امکان پیگیری هر دو مسیر اورانیوم و پلوتونیوم برای رسیدن به سلاح هسته ای را نداشته باشد؛

 (B) ایران را به پیروی از همه قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد در ارتباط با برنامه هسته ای ایران ، از جمله قطعنامه های 1696 (2006)، 1737 (2006) ، 1747 (2007) ، 1803 (2008) ، 1835 (2008) ، و 1929 (2010) ، به منظور تامین رضایت بخش نظر شورای امنیت در ارتباط با برنامه هسته ای ایران ملزم کند؛

 (C) همه مسائل نگران کننده گذشته و حال آژانس بین المللی انرژی اتمی ، از جمله ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران ، را حل و فصل کند و امکان دسترسی بازرسان را به افراد ، اسناد و تاسیسات درگیر در هر گونه فعالیت هسته ای یا هسته ای تسلیحاتی در ایران ، در هر مقطعی ، فراهم سازد؛

(D) اجازه بازرسی در محل با اعلان سریع قبلی ، راستی آزمایی ، و نظارت بر همه تاسیسات اعلام شده و مشکوک در ایران ، شامل نصب و استفاده از هر گونه ابزار و تجهیزات راستی آزمایی مورد درخواست آژانس بین المللی انرژی اتمی را چنان فراهم کند که هر گونه تلاش ایران برای تولید سلاح هسته ای به سرعت ردیابی شود؛

(E) ایران را ملزم کند که موارد ذیل را اجرا و از آنها پیروی کند

-- (i) موافقت نامه ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی برای اجرای موافقت نامه های پادمانی در ارتباط با پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ، که در 19 ژوئن 1973 در وین امضا شد (و عموما با اصطلاح «موافقت نامه جامع پادمان ها» از آن یاد می شود)؛

(ii) کد اصلاح شده 3.1 از ترتیبات فرعی موافقت نامه ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی برای کاربرد موافقت نامه های پادمان در ارتباط با پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ؛ و

 (iii) تصویب و اجرای پروتکل الحاقی موافقت نامه ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی برای کاربرد موافقت نامه های پادمان در ارتباط با پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ، امضا شده در 18 دسامبر 2003 در وین (که عموما با اصطلاح «پروتکل الحاقی» از آن یاد می شود) ؛

و (F) ایران را ملزم کند که افزون بر پروتکل الحاقی ، تدابیری را به اجرا بگذارد که شامل راستی آزمایی آژانس بین المللی انرژی اتمی از برنامه های تحقیق و توسعه سانتریفوژ در ایران ، و تاسیسات تولید ، شامل مواد و اجزای خام ، و معادن اورانیوم ایران ، کارخانه ها و تاسیسات فراوری می شود؛ (6) آمریکا باید به اعمال تحریم ها علیه دولت ایران و عوامل نیابتی آن به سبب ادامه حمایت از تروریسم ادامه دهد؛

 (7) آمریکا باید به اعمال تحریم ها علیه دولت ایران و اشخاص ایرانی به سبب

- (A) نقض مستمر حقوق بشر ؛ و

(B) اقداماتش در حمایت از رژیم بشار اسد در سوریه ادامه دهد ؛ و

(8) آمریکا باید به اعمال تحریم ها علیه دولت ایران و دولت ها و اشخاص دیگر به سبب خرید ، فروش یا انتقال فناوری ، خدمات ، یا کالاهایی که از تولید سلاح های کشتار جمعی یا ابزارهای حمل و پرتاب این سلاح ها یا دستیابی به آنها حمایت می کند ، ادامه دهد. عنوان

 1 -- مرور موافقت نامه های امضا شده با ایران در کنگره بخش 101 . ارسال موافقت نامه های امضا شده با ایران و گزارش های ارزیابی راستی آزمایی در خصوص این موافقت نامه ها به کنگره. (a) ارسال موافقت نامه ها -- رئیس جمهور باید در فاصله 5 روز پس از دستیابی به یک راه حل جامع دراز مدت یا هر گونه موافقت نامه ای برای تمدید طرح اقدام مشترک که پس از تاریخ تصویب این قانون به دست می آید موارد ذیل را به کمیته های مناسب کنگره ارسال کند

-- (1) متن موافقت نامه ؛ و

(2) گزارش ارزیابی راستی آزمایی وزیر امور خارجه که بر اساس بخش فرعی (b) در خصوص موافقت نامه آماده می شود.

(b) گزارش ارزیابی راستی آزمایی . –

 (1) به طور کلی. -- وزیر امور خارجه (آمریکا) باید ، با مشورت مدیر سازمان اطلاعات ملی ، در خصوص هر موافقت نامه ای که در بخش فرعی (a) تشریح شد ،

(a) یک گزارش ارزیابی درباره اینکه تا چه اندازه ای قادر خواهد بود راستی آزمایی کند که ایران به تعهداتش بر اساس موافقت نامه عمل می کند ، آماده کند.

 (2) فرضیات . -- وزیر امور خارجه برای آماده کردن یک گزارش بر اساس بند (1) در خصوص موافقت نامه تشریح شده در بخش فرعی (a) باید فرض را بر این بگذارد که ایران می تواند –

- (A) از همه تدابیری که با صراحت در موافقت نامه ذکر نشده است برای مخفی کردن فعالیت هایی استفاده کند که نقض تعهداتش در موافقت نامه خواهد بود؛ و

(B) به منظور مانع تراشی بر سر راه راستی آزمایی پایبندی این کشور به تعهداتش، شیوه های استاندارد را تغییر دهد یا از آنها منحرف شود.

(3) شکل گزارش. -- یک گزارش بر اساس بند (1) باید به شکل غیر طبقه بندی شده ارسال شود اما ممکن است شامل ضمیمه طبقه بندی شده باشد.

(2) ارزیابی راستی آزمایی گزارش وزیر خارجه، آماده شده بر اساس زیربخش (b) با توجه به توافق. (b) گزارش ارزیابی راستی آزمایی. (1) به طور کلی. وزیر خارجه با مشورت مدیر اطلاعات ملی و با توجه به هر توافقی که در زیربخش (a) شرح داده شد، گزارشی را آماده خواهد کرد برای ارزیابی این موضوع که این وزارتخانه تا چه حد قادر خواهد بود تایید کند ایران به تعهدات خود در قبال توافق عمل می کند. (2) فرضیات. در آماده سازی یک گزارش بر اساس بند (1) با توجه به توافقی که در زیربخش (a) شرح داده شد، وزیر خارجه چنین فرض می کند که ایران ممکن است (A) از همه اقداماتی که علنا در توافق قید نشده است، استفاده می کند تا فعالیت هایی را پنهان سازد که تعهداتش در این توافق را نقض می کند؛ و (B) از شیوه کار استاندارد فاصله می گیرد تا مانع از تلاش ها برای راستی آزمایی در خصوص وفاداری ایران به این تعهدات شود. (3) قالب گزارش. گزارش بر اساس بند (1)، به شکل غیرمحرمانه فرستاده خواهد شد، اما ممکن است یک ضمیمه محرمانه داشته باشد. بخش 102. مدت بررسی راه حل جامع بلندمدت در کنگره. (a) ارسال راه حل بلندمدت جامع. (1) به طور کلی. پس از ارسال یک راه حل بلندمدت جامع و گزارش ارزیابی راستی آزمایی بر اساس بخش 101(a)، رئیس جمهور از هر گونه حق ابطال که در هر قانون موجود برای وضع تحریم ها درباره ایران باشد، استفاده نخواهد کرد، از اعمال چنین تحریم هایی، یا انجام دادن هر اقدام دیگری در ارتباط با آن خودداری خواهد کرد، تا راه حل جامع بلندمدت اجرا شود تا تاریخی که 30 روز از جلسه مستمر کنگره پس ازاقدام رئیس جمهور در ارسال راه حل جامع بلندمدت و گزارش ارزیابی راستی آزمایی گذشته باشد. (2) استثنا. ممنوعیت بر اساس بند (1)، برای تجدید هر گونه تاخیر، لغو، یا شکل های دیگر تعلیق تحریم ها مطابق با طرح مشترک اقدام کاربرد ندارد، در صورتی که آن تاخیر، لغو، یا دیگر اشکال تعلیق ایجاد می شود (A) مطابق با قانون، اساسا در تاریخ تصویب این قانون؛ و (B) نه دیرتر از 45 روز پیش از ارسال راه حل بلندمدت جامع و گزارش ارزیابی راستی آزمایی به وسیله رئیس جمهور براساس بند (1). (3) اصل تفسیر. رئیس جمهور این زیربخش را به منظور اینکه هر گونه تاخیر، لغو یا دیگر اشکال تعلیق تحریم های ایران را طی سی روز جلسه مستمر ذکر شده در بند (1)، اجازه دهد، تفسیر نخواهد کرد. (b) محاسبه روزهای جلسه مستمر. در محاسبه روزهای جلسه مستمر کنگره بر اساس زیربخش (a) (1) روزهایی که در آنها مجلس نمایندگان خواه به علت تعطیلی بیش از 3 روز جلسه ندارد، در نظر گرفته نمی شود؛ ‌و (2) استمرار جلسه فقط با تعطیلی کنگره به مدت نامشخص، قطع می شود. عنوان II تمدید و وضع تحریم ها بخش 201. تاریخ های عملی برای وضع مرحله به مرحله تحریم ها در صورتی که راه حل جامع بلندمدت حاصل نشده باشد. اگر رئیس جمهور مطابق با بخش 101، یک راه حل جامع بلندمدت و گزارش ارزیابی راستی آزمایی را که درآن بخش شرح داده شد، به کمیته های ذیربط کنگره ارسال نکرده باشد (1) تا 6 ژوئیه 2015، جلسه 202 برگزار خواهد شد؛ (2) تا 3 اوت 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از جلسه 203 اجرا خواهد شد؛ (3) تا 7 سپتامبر 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از جلسه 204، اجرا خواهد شد؛ (4) تا 5 اکتبر 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از جلسه 205، اجرا خواهد شد؛ (5) تا 2 نوامبر 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از نشست 206، اجرا خواهد شد؛ و (6) تا 7 دسامبر 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از جلسه 207، اجرا خواهد شد. جلسه 202. پایان مدت تعلیق تحریم ها. هر تحریم وضع شده بر اساس قانون یا حکم اجرایی که به وسیله رئیس جمهور به تاخیر می افتد، لغو می شود، یا به حال تعلیق در می آید، پیش از موعد تصویب این قانون مطابق با طرح مشترک اقدام،‌در تاریخ عملی مشخص شده در بخش 201(1)، به قوت خود باز خواهد گشت. بخش 203. قابل اجرا بودن تحریم ها با توجه به تعاملات نفتی. (a) به طور کلی. بخش 1245(d)(4)(D)(i) از قانون مجوز دفاع ملی برای سال مالی 2012 (22 U.S.C. 8513a(d)(4)(D)(i)) ، اصلاح می شود (1) در بند فرعی (I)، با حذف «حجم خریدهای نفت خام خود از ایران را کاهش داد» و جایگزین کردن «حجم خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ایران را کاهش داد»؛ و (2) در بند فرعی (II)، با حذف «خریدهای نفت خام از ایران» و جایگزین کردن «خریدهای نفت از ایران یا با منشا ایران». (b) توضیحات. بخش 1245(h) از قانون مجوز دفاع ملی برای سال مالی 2012(22 U.S.C.8513a(h)) اصلاح می شود (1) با در نظر گرفتن مجدد بندهای (3) و (4) به عنوان بندهای (5) و (6)، به ترتیب؛ و (2) با جایگزین کردن مطالب زیر پس از بند (2): «(3) منشا ایرانی. عبارت «منشا ایرانی»، درخصوص نفت، به معنای استخراج شده، تولید شده یا پالایش شده در ایران است. «(4) نفت. واژه «نفت»، شامل نفت خام، میعانات گازی، نفت کارخانه، نفت کوره، دیگر نفت های پالایش نشده، گازهای مایع، و دیگر محصولات نفتی است.» (c) هماهنگ کردن اصلاحات. بخش 102(b) قانون حقوق بشر سوریه و کاهش تهدید ایران مصوب 2012(22 U.S.C. 8712(b)) ، اصلاح می شود (1) در بند (3) (A) با حذف «خریدهای نفت خام از ایران» و جایگزین کردن «خریدهای نفت از ایران یا با منشا ایران»؛ و (B) با حذف «چنانچه اصلاح شد با بخش 504»؛ و (2) در بند (4)، با حذف «خریدهای نفت خام» و جایگزین کردن «خریدهای نفت از ایران یا با منشا ایران». (d) تاریخ عملی. اصلاحات ایجاد شده در این بخش، با توجه به تصمیمات بر اساس بخش ‌1245(d)(4)(D)(i) قانون مجوز دفاع ملی سال مالی 2012(U.S.C.8513a(d)(4)(D)(i)) در تاریخ عملی مشخص شده در بخش 201(2) یا پس از آن. بخش 204. نداشتن شرایط معافیت از تحریم های خاص برای کشورهایی که خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ا یران را به کمترین سطح کاهش ندادند. (a) اعلام سیاست. تلاش برای اطمینان یافتن از اینکه همه کشورها خریدهای نفت خام، میعانات گازی، نفت کوره و دیگر انواع نفت با پالایش ناقص را از ایران یا با منشا ایران تا پایان دوره 240 روزه، که از تاریخ عملی مشخص شده در بخش 201(3) به پایین ترین حد می رسانند، باید سیاست آمریکا باشد. (b) نداشتن صلاحیت معافیت از تحریم ها بخش 1245(d)(4)(D) قانون دفاع ملی سال مالی 2012(22 U.S.C.8513a(d)(4)(D)) با افزوده شدن موارد زیر در پایان آن، اصلا ح می شود: «(iii) نداشتن شرایط معافیت. «(I) به طور کلی. کشوری که از ایران یا با منشا ایران، در طول یک دوره یک ساله پیش از تاریخ عملی قید شده در بخش 201(3) قانون ایران عاری از سلاح های هسته ای سال 2015، نفت خریداری کرده باشد، ممکن است همچنان از معافیت بر اساس بند (i) بهره مند باشد، در موعدی که 240 روز پس از چنین تاریخ عملی است یا پس از آن است، فقط «(aa) اگر آن کشور خرید نفت خود از ایران یا با منشا ایران را تا پایان دوره 240 روزه که از چنین تاریخ عملی شروع می شود، به پایین ترین سطح رسانده باشد؛ یا (bb) چنانچه در بند فرعی (II) یا (III) باشد. «(II) کشورهایی که خرید خود را به میزان عمده کاهش می دهند. «(aa) به طور کلی. کشوری که بر اساس بند فرعی (I)(aa) واجد شرایط معافیت بر اساس بند (i) است، ممکن است همچنان از چنین معافیت در طول یک دوره یک ساله که 240 روز پس از تاریخ عملی معین شده در بخش 201(3) قانون ایران عاری از تسلیحات هسته ای مصوب 2015 است، بهره مند باشد، اگر آن کشور «(AA) به میزان عمده و دستکم 30 درصد خرید نفت خود از ایران یا منشا ایران را طی دوره 240 روزه که در چنین تاریخ عملی شروع می شود، در مقایسه با میانگین خریدهای ماهانه چنین نفتی در طول سال تقویمی 2014، کاهش داده باشد؛ و (BB) انتظار برود که خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ایران را در یک دوره زمانی تعریف شده که طولانی تر از دو سال پس از چنین تاریخ عملی نیست، کاهش دهد. (bb) پایان معافیت. اگر کشوری که همچنان بر اساس بند (i) مطابق با مورد (aa) از معافیت بهره مند است، خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ایران را تا تاریخ معین شده که 2 سال پس از تاریخ عملی مشخص شده در بخش 201(3) قانون ایران عاری از تسلیحات هسته ای مصوب 2015، است، به پایین ترین حد نرساند، آن کشور واجد شرایط معافیت بر اساس بند (i) در آن تاریخ یا پس از آن که 2 سال بعد از چنین زمان معینی است، نخواهد بود. «(III) تجدید صلاحیت معافیت. کشوری که صلاحیت معافیت خود را بر اساس بند (i) مطابق با بند فرعی (I) یا (II) از دست می دهد، بر اساس شروط مندرج در بند (i) و در موعدی پس از آنکه رئیس جمهور تعیین می کند که آن کشور خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ایران را به پایین ترین حد رسانده است، واجد شرایط این معافیت خواهد شد.» (c) هماهنگ کردن اصلاحات. بخش 1245(d)(4)(D)(i) از قانون مجوز دفاع ملی سال مالی 2012(22U.S.C.8513a(d)(4)(D)(i)) در بند فرعی (I) با حذف «تحریم های وضع شده» و جایگزین کردن «به جز مواردی که در بند (iii) آمده است، تحریم ها وضع شدند»، اصلاح می شود. بخش 205. شناسایی و وضع تحریم ها با توجه به افراد خاص ایرانی. (a) گسترش نام افراد شناسایی شده. بخش 221(a) قانون حقوق بشر سوریه و کاهش تهدید ایران مصوب ‌2012(22 U.S.C. 8727(a))، اصلاح می شود (1) در بند (1)(C)، با حذف «؛یا» و جایگزین کردن یک نقطه ویرگول.

منبع: ایران هسته‌ای